Η ΜΝΗΜΗ ΚΑΙ Η ΛΗΣΜΟΝΙΑ.

Από τις ευαισθησίες του Κώστα αφορμήθηκα απόψε να εκφράσω και γω κάποιες δικές μου, γεννημένες και θραμμένες από τα δικά μας, εύφορα και αγιασμένα πατρικά χώματα.
Η μνήμη και η λησμονιά.
Στη στροφή της μεγάλης γέφυρας του Σταθμού υπήρχε μέχρι πριν από τρία –αν δεν απατώμαι – χρόνια μια μαρμάρινη πλάκα, η οποία υπενθύμιζε ένα μεγάλο ιστορικό γεγονός που συνέβη εκεί στα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Αναφερόταν στη μάχη που έδωσε ο Αγγελοκαστρίτης Γεώργιος Γουλιμής επικεφαλής χωριανών μας, εναντίον των Τούρκων κατά τη άτυχη εξέγερση της Αιτωλοακαρνανίας το 1770 (Ορλοφικά), πριν από τη μεγάλη αναμέτρηση του Αϊ-Λια την ίδια μέρα( 3 Μαΐου 1770).
Την τιμητική αυτή πλάκα είχε τοποθετήσει και εγκαινιάσει στις 23 Μαρτίου 1970 ο Δήμος Αγρινίου με λαμπρή τελετή.
Λόγω των εργασιών που έγιναν στο συγκεκριμένο σημείο για τη διάνοιξη και τη διαπλάτυνση του δρόμου, η πλάκα απομακρύνθηκε προσωρινά και από αμέλεια δεν επανατοποθετήθηκε. Πρέπει όμως να μπει στη θέση της, γιατί σχετίζεται με την ιστορία και το χρέος τιμής απέναντι στους προπαπούδες μας που πολέμησαν τον Τούρκο δυνάστη. Ας σημειωθεί πως όλοι αυτοί έπεσαν μέχρις ενός την ίδια ημέρα, λίγο αργότερα, στην τελική αναμέτρηση κάτω στον Αϊ-Λια. Είναι δε γνωστό, ότι το κεφάλι του Γουλιμή καθώς και των άλλων συμπρωταγωνιστών του κινήματος, αδελφών Γριβαίων από το Ξηρόμερο, τα έβαλαν σε παλούκια, τα οποία κάρφωσαν σε πολυσύχναστο δρόμο του Αγγελοκάστρου προς εκφοβισμό.
Πιστεύω ότι η πλάκα έχει χαθεί ή θρυμματιστεί και δεν υπάρχει πια. Είχα στείλει επιστολή το 2009 στην τότε Δημοτική Αρχή να εγκαινιάσει μία νέα, η οποία θα αναφέρεται στη θυσία των προγόνων μας και θα αποτελεί το ελάχιστο χρέος τιμής. Λίγο μετά απέστειλα στο Δήμο και το σχέδιο της μαρμάρινης πλάκας με το κείμενο που θα αναγράφεται επάνω και είπα να γίνει ο εγκαινιασμός της σε μία τελετή στις 3 Μαΐου 2010, διακόσια σαράντα χρόνια από τη μεγάλη θυσία. Επρότεινα μάλιστα να εισηγηθεί ο Δήμος στη Νομαρχία την ανέγερση μικρού κενοταφίου στον Αϊ -Λια, στον χώρο της θυσίας, όπου θα τιμάται με επισημότητα κάθε χρόνο, στον εσπερινό της γιορτής, η επανάσταση του 1770 στην Αιτωλοακαρνανία, η ατυχής κατάληξη της οποίας συντελέστηκε στο δικό μας, γνωστό εξωκλήσι, γεγονός που καταγράφεται από όλους τους ιστορικούς. Δεν έγινε απολύτως τίποτα.
Ο Δήμος Αγρινίου το 1970 μας έστησε το μνημείο. Εμείς το 2009 το χαλάσαμε και από τότε αδιαφορήσαμε. Μήπως είναι καιρός να σεβαστούμε κάποια πράγματα; Μήπως οι σημερινοί υπεύθυνοι πρέπει να δουν αυτή την αμέλεια και τουλάχιστον να επανατοποθετήσουν μία νέα πλάκα, σημάδι σεβασμού, έτσι σαν μνημόσυνο βρε αδερφέ; Δεν κοστίζει τίποτα. Ευθύμιος Πριόβολος.

Πάνω σε τούτο εδώ το άρθρο εναποθέτω εγώ και τη δική μου σκέψη.

• 
  
  ΟΙ ΒΕΒΗΛΟΙ.
  Ποια χέρια ιερόσυλα
  ποιά ατιμασμένη σκέψη
  της λευτεριάς τα όσια
  εβάλθηκε να κλέψει.
  
  Ποιος πήρε των ηρώων
  το άσβεστο καντήλι
  που ξύπναγε τις μνήμες μας
  μπρός στου χωριού την πύλη.
  
  Ποιοι τυμβωρύχοι άθλιοι
  ποια βρομερά θηρία
  πήγαν να διαγράψουνε
  την άσβεστη ιστορία.
  
  Αυτό το χώμα ας μάθουνε
  τ΄ αγίασε το αίμα
  Πατριωτών που γκρέμισαν
  του Οθωμανού το στέμμα.
  
  Κι αν γκρέμισαν το σύμβολο
  της λευτεριάς μανάλι,
  υπάρχουν λέυτερες ψυχές
  που θα το κτίσουν πάλι.
  Καστρινός.
  

ΚΑΤΣΑΡΟΛΕΣ.

ΚΑΤΣΑΡΟΛΕΣ.
Κατσαρόλα κράταγε στα γερά του χέρια
κι ήταν η οργή του κοφτερό σπαθί,
σαστισμένα κοίταζαν νιόβγαλτα αστέρια
φώναζε οργισμένος: Κλέφτες στο γουδί.

Κατσαρόλα έγινε η οργή στα στήθια
γέμισε το Σύνταγμα και οι γειτονιές,
κατσαρόλες άδειες βγήκαν απ’ τα σπίτια
κατσαρόλες που χτυπούν όλες οι γενιές.

Στα λαμόγια που ’κλέψαν του λαού τα δίκια
Κατσαρόλες κόλασης μόνο τους ταιριάζουν,
Λόγια μεταφέρω του λαού αντρίκια
που με φασκελώματα τους καταχεριάζουν.
Καστρινός.

ΤΕΤΟΙΑ ΕΠΟΧΗ ΣΤΟ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟ.

Εδώ τέτοια εποχή
όταν για τα καλά ανθίζει η άνοιξη,
όταν ανθίζει χαμομήλι
στου κάμπου το πικρό χαμόγελο,
και αναβοσβήνει εκεί ολημερίς
κόκκινος φάρος ανθισμένης παπαρούνας.
Εδώ στη πρωινή ομίχλη που τυλίγει τα σπαρτά
όπως τυλίγει η άνοιξη τη γύμνια από το χώμα,
με πράσινες τεράστιες βραγιές
που ναυαγούν σ’ αυτές
οι μαργαρίτες και τα κρίνα.
Εδώ τέτοια εποχή
έχει αρχή και νόμο η φύση και η οικολογία.
Κι εσύ απλά δεν έχεις τι να πεις,
σωπαίνεις και θλύβεσαι που πάλι φεύγεις.
Καστρινός.

(Πατήστε επάνω στίς εικόνες για μεγέθυνση.)

ΔΡΟΜΟ ΕΦΤΑΣΕ Η ΩΡΑ.

ΔΡΟΜΟ ΕΦΤΑΣΕ Η ΩΡΑ.
Η πείνα και το δούλεμα
σήμερα βγάλαν βούλευμα
το ένα ζητάει δικαίωση
και φαγητό η άλλη
τ΄ άκουσε το κουβέρντο
κουνώντας το κεφάλι.

Έκανε πάλι σύσκεψη
χωρίς καμιά περίσκεψη,
αν θα τους δώσω κάτι τι
ετούτοι θα θεριέψουν,
θα με βουτήξουν απ’ τ'αυτί
και θα με καταστρέψουν.

Ας την ανέχεια στο λαό
κρυφά να τον θερίζει,
θα πω κοινοβουλευτισμό
λαός δεν τον φοβίζει.

Μα ήρθαν οι αυθόρμητοι
στο σύνταγμα ατρόμητοι.
Δρόμο τους λένε τώρα
πριν να ξεσπάσει η μπόρα,
δεν σας χωράει η χώρα
δρόμο έφτασε η ώρα.
Καστρινός

Η ΣΥΝΑΞΗ.

Η ΣΥΝΑΞΗ.
Πέσανε τα μηνύματα και τα καλά μαντάτα
και γέμισε το Ιντερνέτ, εν πλήρη απαρτία.
Δεν πάει άλλο σιωπή, φωνάζουνε τα νιάτα
όλοι μαζί σε σύναξη σήμερα στην πλατεία.

Ετούτα τα μηνύματα τα παίρνει το αγέρι
έτσι όπως βγαίνουνε καυτά στους υπολογιστές,
γίνονται μες τη καταχνιά το φωτεινό αστέρι
που φέγγει σ΄ όλο το λαό να διώξει τους ληστές.

Δεν πάει άλλο ραγιάδικα να σκύβουμε κεφάλι
είναι ντροπή για Έλληνα ντροπή και αμαρτία.
Φωνάζουν τα μηνύματα με θέληση ατσάλι
το σάπιο να γκρεμίσουμε σήμερα στη πλατεία.
Καστρινός.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΝΕΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ. ΔΗΜΟΠΡΑΤΕΙΤΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΧΑΔΑ ΣΤΟ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟ.

Ένα έργο ιδιαίτερης περιβαλλοντικής σημασίας «ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΧΩΡΟΥ ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΗΣ ΔΙΑΘΕΣΗΣ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟΥ» θα υλοποιηθεί σύντομα από το Δήμο Αγρινίου μετά την έγκριση των όρων δημοπράτησης.
Ο προϋπολογισμός του έργου είναι 186.000,00 ευρώ και χρηματοδοτείται από πιστώσεις Ε.Π.ΠΕΡ.Α.Α. (Ταμείο Συνοχής και Εθνικοί Πόροι).
Το έργο θα κατασκευαστεί στη θέση «Ραγκαβάς» και σύμφωνα με την τεχνική περιγραφή η αποκατάσταση περιλαμβάνει :
α) Απομάκρυνση των υπολειμμάτων των Α.Σ.Α. με εκσκαφή τους, φόρτωση και μεταφορά τους στον Χ.Υ.Τ.Α. Στράτου
β) Συλλογή των διασκορπισμένων στον ευρύτερο χώρο απορριμμάτων και εναποθέτησή τους στον Χ.Υ.Τ.Α. Στράτου
γ) Συμπλήρωση της κάλυψης με φυτική γη
δ) Εμποδισμό εισόδου στον Χ.Α.Δ.Α. με αποκλεισμό της οδού πρόσβασης με την τοποθέτηση 2 θυρών στην είσοδο και έξοδο της οδού.
ε) Τοποθέτηση ενημερωτικών –απαγορευτικών πινακίδων.

Εφημερίδα Αγγελοκάστρου το ΚΑΣΤΡΟ. Καστρινός.

ΣΤΡΟΣΚΑΝΙΣΜΑΤΑ.

• ΣΤΡΟΣΚΑΝΙΣΜΑΤΑ.
  Ήρθε στον ύπνο μου ο Στρος Κάν
  ο χειροπεδομένος,
  τι σου ‘κανα ρε Έλληνα
  μου λέει φουντωμένος.
  
  Γιατί έτσι ασύστολα
  μ’ εμένα τα ‘χεις βάλει,
  και χαίρεσαι που βρίσκομαι
  σ΄ αυτό το μαύρο χάλι.
  
  Με συγχωρείς ρε Ντομινίκ,
  μα είμαι απελπισμένος
  τρείς μήνες για να πληρωθώ
  και είμαι απεγνωσμένος.
  
  Χεράκι έβαλες κι εσύ
  για να βρεθώ στο τέρμα
  σε άδεια τσέπη διαρκώς
  να ψάχνω να βρω κέρμα.
  
  Ετούτο το ξεζούμισμα
  δικιά σου ήταν πατέντα,
  για κεραμίδι έψαχνα
  και βρέθηκα σε τέντα.
  
  Για κοίτα τη λουρίδα μου
  δεν παίρνει άλλες τρύπες,
  πενήντα χρόνια στενωπούς
  πενήντα χρόνια λύπες.
  
  Έφερες το μνημόνιο
  να ‘χεις τα κεκτημένα.
  Εσύ να έχεις το ψαχνό
  το κόκαλο σ’ εμένα.
  
  Εσύ έκανες το πατρόν
  κι έδωσες το ψαλίδι,
  και ήρθε η κυβέρνηση
  και μ’ έκανε σκουπίδι.
  
  Γιατί όμως ερωτόμαγκα
  σ’ εμένα το χαράτσι;
  Καλά λοιπόν σε κάνανε
  οι φίλοι σου οι «Απάτσι»
  
  Τράβα λοιπόν στο διάολο
  κι εσύ κι καμαριέρα,
  που 'θελες στα γεράματα
  το πράμα σου παντιέρα.
  
  Τράβα λοιπόν στο διάολο
  κι ακόμα παραπέρα,
  κι απ’ το κελί της φυλακής
  ποτέ μην δεις τη μέρα.
  Καστρινός.

ΑΠΟΡΡΙΨΗ.

• ΑΠΟΡΡΙΨΗ.
  Την είδα που ερχότανε
  ουρί του Παραδείσου,
  την ύπαρξή μου έριξε
  στο χείλος της αβύσσου.
  
  Έβαλα το καλό προφίλ
  αυτό με τη μαγκιά,
  κι ευχήθηκα μη πέσω
  στην ώρα την κακιά.
  
  Την έπεσα από κοντά
  με βλέμμα που σκοτώνει,
  κι είπα σε στιλ αγοραστή
  που παίρνει και πληρώνει.
  
  Θέλεις να είμαι εγώ Στρος Καν
  κι εσύ η καμαριέρα,
  κι οι δυο μαζί να κάνουμε
  στον έρωτα καριέρα.
  
  Μα εκείνη μου απάντησε
  με νεύρα και ζοχάδα:
  Τι λες ρε παλιοσούργελο,
  τι είμαι εγώ… Ελλάδα;
  Καστρινός.

Η ΚΑΜΑΡΙΕΡΑ.

• Η ΚΑΜΑΡΙΕΡΑ.
  Ήρθαν μαντάτα για Στρος Καν
  από τη νέα Υόρκη.
  Του τό'καναν οι Έλληνες
  και έπιασε το ξόρκι.
  
  Τέρμα αυτά που ήξερες
  του είπε η καμαριέρα,
  αλλού να πας να κάνεις
  πηδηχταρά καριέρα.
  
  Οι μόνοι που χαρίζουνε
  και μέτρα και παράδες,
  είναι κάτι Πρωθυπουργοί
  πολιτικοί ραγιάδες.
  
  Δεν είμαι η Ελλάδα εγώ
  δεν στο ’χω εγώ στρωμένο,
  τον έκανε τον Ντομινίκ
  σα φίδι σκοτωμένο.
  
  Το ξένο χρήμα που ρουφάς
  και το χεις κάνει πόστο,
  του είπε η καμαριέρα
  εκεί που ξέρεις χώστο.
  
  Τη φτώχεια των Ελλήνων
  που ζουν ξεβράκωτοι όλοι
  τη μάζεψα από καιρό
  και σου την κάνω βόλι.
  
  Χρόνια και χρόνια κυβερνάς
  με τούτη τη σαπίλα,
  κι ένα περήφανο λαό
  τον έκανες ξεφτίλα.
  
  Montie! Στα μάτια κοίταμε
  μη κάνεις το “malaka”
  έβαλες σε πολλών λαών
  στον τάφο τους τη πλάκα.
  
  Όμως αλλάζουν οι καιροί
  κι έρχονται χρόνοι άλλοι,
  θα σου τον φτιάξω τώρα εγώ
  τον τάφο σου ρεμάλι.
  
  Μια καμαριέρα του λαού
  συνΈλληνες και φίλοι,
  στέλνει στο διάολο το Στρος Καν
  και μας κουνάει μαντήλι.
  Καστρινός.

ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ....Κυρά του Κάστρου.

Κυρά του κάστρου. Λάδι και τέμπερα επάνω σε ειδικό χαρτόνι του Κάστρινού. Διαστάσεις 50Χ7ο.

Ο πίνακας βρίσκεται στο γραφείο του συλλόγου απανταχού Αγγελοκαστριτών Αθήνας.

(Πατήστε επάνω του για να τον δείτε σε μεγέθυνση.)

ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ....Μεγάλη Βρύση.

Αγγελόκαστρο Μεγάλη Βρύση. Ελαιογραφία σε καμβά του Καστρινού.
Διαστάσεις 1 μέτρο Χ 75 εκατ.
Πατήστε επάνω στo Πίνακα για μεγέθυνση.

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ - Έκτακτη Έκδοση.

Βάλανε χέρι τώρα στην Ελιά
ΟΙ ΛΑΔΩΜΕΝΟΙ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ.
Σβήνουν με νόμο και την τελευταία αγροτική παραγωγή του τόπου μας.

Στην έκτακτη έκδοση της μηνιαίας εφημερίδας του Αγγελοκάστρου το ΚΑΣΤΡΟ.
Πατήστε ΕΔΩ: http://www.pureportals.com/Default.aspx?tabid=237529

ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ.. ΑΙ ΓΙΩΡΓΗΣ.

Αγγελόκαστρο Αι Γιώργης. Λάδι σε μουσαμά του Καστρινού.
Διαστάσεις 1 μέτρο Χ 60 εκατ.

Πατήστε επάνω στo Πίνακα για μεγέθυνση.

Ένας αλλιώτικος έρωτας.(ο Τίτορμος ο Αιτωλός και η σουπερ λίγκα)

Ήταν διαφορετικό το ξύπνημα ετούτη τη Κυριακή. Λίγο μετά το χάραμα του ήλιου, σηκώθηκε με μια ξεχωριστή διάθεση. Η μέρα προμηνυόταν σημαδιακή, κι ένας δυνατός αρωματικός καφές ήτανε σίγουρα απαραίτητος για το ξεκίνημα της.
Κι όσο η μέρα κυλούσε βασανιστικά αργά, τόσο ανέβαινε και η αδρεναλίνη. Και η σκέψη εκεί. Στην επερχόμενη την όαση τη βραδινή, πάντοτε κολλημένη. Η μεγάλη στιγμή κρυβόταν εκεί λιγάκι πριν το σούρουπο και την ανέμενε καρτερικά. Μετρούσε τα δευτερόλεπτα έως ότου συναντήσει εκείνη τη θεά. Είχαν κλείσει μυστικό ραντεβού εδώ και καιρό, κι ήθελε να είναι πανέτοιμος για τη στιγμή που χρόνια την περίμενε. Σηκώθηκε απ’ τον ύπνο το μεσημεριάτικο αδειάζοντας τις σκέψεις του, κι έβαλε ένα ουίσκι για να χαλαρώσει ανάβοντας ένα τσιγάρο πάνω στ’ άλλο. Βυθίστηκε στον καναπέ, έκλεισε και το κινητό και αφέθηκε στην ψυχοφθόρα αναμονή. Πέντε και τέταρτο ακριβώς ήρθε η μεγάλη η στιγμή που έκανε τα πόδια του να τρέμουν από την αγωνία. Αντικρίζοντάς την, η ψυχή του άναψε καπνογόνα για να το γιορτάσει. Ήταν προκλητικά ντυμένη στα κίτρινα και μπλε κι είχε μια λάμψη φοβερή το πρόσωπό της.
Τα πρώτα αναγνωριστικά παιχνιδίσματα τον έκαναν να την ποθήσει ακόμα περισσότερα. Περνώντας τα λεπτά, το πάθος φούντωσε και άρχισαν να κυλιούνται ιδρωμένοι στο καταπράσινο τερέν, που είχε στρωθεί ειδικά για την περίσταση τους. Κι εκεί επάνω στην κορυφαία τη στιγμή ένιωσε χιλιάδες φωνές παροξυσμού να του τρυπάνε τα μυαλά του.
Άφησε το χρόνο λιγάκι να κυλήσει ήρεμα. Ένα ποτό ακόμα και μερικά λεπτά ήταν απαραίτητα για να στρώσουν οι ανάσες. Κατόπιν ρίχτηκαν με περισσότερη λύσσα στο καταπράσινο χαλί. Το μικροσκοπικό πλεχτό κάτασπρο εσώρουχό της τινάχτηκε στον αέρα και έδωσε το σύνθημα. Την είχε πλέον κατακτήσει τελειωτικά και οι ζητωκραυγές και οι επινίκιες κραυγές όλο και δυναμώναν μέσα στο μυαλό του.
Η ολοκλήρωση έφερε απέραντη χαρά και ένιωσαν κι οι δυο πως ένας μεγάλος έρωτας είχε ξεκινήσει. Το πρόσωπό της πλημμύριζε από ικανοποίηση. Τη γλυκοφίλησε ιπποτικά με ένα βλέμμα ίσια στην ψυχή, κι ήταν η ώρα εκείνη η γλυκιά που σουρουπώνει.
Σηκώθηκε με ήρεμες κινήσεις έβαλε ακόμα ένα ουισκάκι στο ποτήρι του κάθισε στον υπολογιστή κι έγραψε στο email του, κοινοποιώντας το σε φίλους και γνωστούς.
« Έτσι ξηγιέται ο Τίτορμος ο Αιτωλός ο Επιβήτορας.
Κουφάλες έρχεται. Ετοιμαστείτε.»
Πήρε έπειτα μια κίτρινη καναρινή πετσέτα και σκούπισε μ’ αυτή τη γκόμενα τη σουπερ λίγκ, που εκείνη τη στιγμή έσκαγε μύτη από το μπάνιο.
Εφημερίδα Αγγελοκάστρου το ΚΑΣΤΡΟ (Αθλητικά)

Κώστας Μπούτιβας (Καστρινός)

ΚΑΛΕΣΜΑ ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟ.

ΚΑΛΕΣΜΑ ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟ.

Βαμμένες κίτρινες στιγμές στου χρόνου τη ρωγμή
έρχονται απόψε στο μυαλό ΄΄ βολές κατά ριπάς΄΄,
του παρελθόντος μου ξυπνάν την όμορφη στιγμή
που την καρδιά μου Τίτορμε άρχισες να χτυπάς.

Βαμμένες κίτρινες στιγμές έρχονται απ’ τα παλιά
δόξας παλιάς την αρχοντιά απόψε κουβαλάω,
με τα μπλεκίτρινα κασκόλ στου πάρκου τα σκαλιά
αυτές τις όμορφες στιγμές ποτέ δεν τις πουλάω.

Bαμμένες κίτρινες στιγμές των εποχών της δόξας
παροπλισμένες μέσα μου ποιος ξέρει πόσα χρόνια,
κάνουνε επιστράτευση κάποιας παλιάς μου λόξας
ξυπνάν του ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΥ τη δόξα την αιώνια.

Μου λεν για κίτρινες γιορτές να ετοιμαστώ και πάλι
πως ήρθε η πολυπόθητη στιγμή της θείας δίκης,
πως για τ’ Αγρίνιο έρχεται ξανά μέρα μεγάλη
εδώ, κοντά μας Καστρινέ την Κυριακή της νίκης.
Κώστας Καστρινός.

ΘΑ ΦΤΑΣ Η ΤΣΙΚΝΑ ΣΤ’ ΚΥΡΑΒΓΑΙΝΑ.

Κοίτα μη δε κατέβς θα να σαι προυδότς.
Έλεγε η φωνή επιτακτικά στο ακουστικό του τηλεφώνου φερμένη απ’ τα πάτρια εδάφη. Μη με βάζεις σε μπελάδες αδερφέ. Πάλι κάτω; Πριν δέκα μέρες δεν είμουνα εκεί για το Πάσχα.
Γιατί τώρα τι είναι; Δεν είναι Λαμπρή. Αναστένηται ο Παναιτουλικός μιτα από τόσα χρόνια κι μ’λές κι κβέντες.
Καλά - καλά μη φωνάζεις. Ξέρεις πως θέλω να έρθω. Τριαντατέσσερα ολόκληρα χρόνια περιμέναμε αυτή τη μεγάλη στιγμή.
Τότι τι μ’ τσαμπνάς. Του Σάββατου του προυί να ρουβουλάς τ’ Παλιουβούνα.
Καλά. Θα κάνω ότι μπορώ. Θα ‘χει τίποτα καλό, καμιά μάσα καλή τουλάχιστον;
Τι λες ουρέ λιβέντ. Μέχρι από κειές τσούπις με τα κουντά τα φστάνια π’ χουρέβνε μη τς φούντις στα χέρια θα να ’χει. Οσου α που μάσα, Αρνιά να ιδούν τα μάτιας. Θα φτάς η τσίκνα στ’ Κυραβγαίνα.
Καστρινός.

ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΔΙΚΑΖΕΣΑΙ.

• Φευγάτος μες την τρέλα της θωριά σου
  και γύρω μου όλα ήρεμα κι οκνά ,
  μεθώ απ’ τα’ άγιο ανθοβόλημά σου
  μες τα φυλλώματά σου τα πυκνά.
  
  Ξέπνοος μες το παραμιλητό μου
  έρμαιο κάθε είδους συνδιαλλαγής ,
  σε λοταρία βάζω τον εαυτό μου
  για τους αδικημένους άπασας της γης.
  
  Η ανθισμένη αψάδα τού κορμιού σου
  γκρεμίζει του μυαλού μου τα υλικά ,
  τα πάντα σβήνει η γεύση του φιλιού σου
  κάθε μορφής ανήθικα τα κάνει ηθικά.
  
  Από τα μάτια σου τα ερωτοφλογοβόλα
  ψήγματα λάμψης κι ήλιο επαιτώ,
  δυο τριαντάφυλλα για μένα μυροβόλα
  πολλά δεν είναι ετούτα που ζητώ.
  
  Μα τι είναι τώρα τούτα που μας κάνεις
  γεννοβολάς ορίζοντες χλωμούς ;
  γιατί σε περιπέτειες με βάνεις
  και τέτοια μέρα φέρνεις κραδασμούς.
  
  Απρόσκλητος θα μπω μες τη γιορτή σου
  και θα φυτέψω μαγιοβότανα σιωπής ,
  τσιράκια σύννεφα προσέλαβες, ντροπή σου
  πρωτομαγιά δικάζεσαι. Τι έχεις να μας πεις;
  Καστρινός.