Ο ΚΑΙΡΟΣ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ ΣΤΟ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟ.

Απ’ την εφημερίδα το ΚΑΣΤΡΟ μια αναλυτική πρόγνωση του καιρού το τρέχων Σαββατοκύριακο ανά 6 ώρες .
Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση.

ΑΣΥΛΟ ΓΙΟΚ ΙΔΩ ΛΑΟ.

Άστο κάτω ρε μουσουλμάνε κιαρατά το άσυλο.
Όχι ε; Ρατσιστικό και παρατραβηγμένο.
Κύριε μωαμεθανέ μπορείτε να εξέλθετε του Ασύλου;
Ποιο ασύλου αφιντικό ημάς είπανε πιράσουμε καλά δουμάτιο κέντρου, κι εδώ λέει ξύλου αστυνομία.
Βγες ρε παιδάκι μου από εκεί κι άσε τι είπαν και δεν είπαν.
Ποιος σου είπε ρε χαμένε ότι θα έχουμε ποτέ άσυλο εμείς; Το άσυλο είναι για άλλους βλάκα ε βλάκα.
Ιγώ όχι βλάκα αφιντικό. Πεινασμένο.
Κι εγώ πεινασμένο , πάρε σουβλάκι τώρα και βγες από κει.
Κι τίνος είνε ασύλο αφιντικό.
Εδώ ρε φουκαρά Ισλαμιστή που σου είπανε ότι ειν’ παράδεισος κι ότι θα τρως πιλάφια με χρυσά κουτάλια και σοκολάτες με τα γιουσουφάκια αγκαλιά, το άσυλο εδώ και χρόνια το έχουν άλλοι. Το έχει η κυβέρνηση, οι τροικανοί, το ΔΝΤ, με τα τσιράκια τους και τα παπαγαλάκια τους, η κοινοβουλευτική πλειοψηφία του μνημονίου, οι τραπεζίτες, οι καναλάρχες, οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές οι κλέφτες οι καταχραστές και οι τοκογλύφοι. Καταλαβαίνει τώρα;
Ασύλο γιοκ ιδώ λαό;
Ασύλο γιοκ ιδώ λαό κι γιοκ δουλειά κι γιοκ λεφτά, κι γιοκ Δημοκρατία. Γαμίσω χώρα του γαμώ.

Εφημερίδα το ΚΑΣΤΡΟ. ( Παραλειπόμενα) Καστρινός.

ΟΜΙΧΛΗ ΣΤΟΝ ΚΑΜΠΟ.

Το φόντο του blog με τo Photoshop του Καστρινού.
Πατήστε στη φωτογραφία για μεγέθυνση.

ΚΡΥΦΤΟΚΥΝΗΓΗΤΟ. (η αναβίωση)

Εκείνα τα γνήσια τ’ αγνά τα χρόνια κάτω στο χωριό, όλα τα παιδάκια παίζανε κρυφτό και κυνηγητό. Το κυνηγητό μου άρεσε, γιατί ήτανε παιχνίδι στα ίσια, το ’βαζες στα πόδια όσο άντεχαν τα ποδαράκια σου κι άντε να σε πιάσουνε. Το κρυφτό δε μου άρεσε, δεν το 'παιζα εγώ.. Ποτέ δεν έμαθα να κρύβομαι καλά, και πάντα υπήρχαν τα καρφιά και οι ρουφιάνοι. Με βρίσκαν εύκολα, και έπειτα με βάζανε να τα φυλάω. Και κρύβονταν οι άλλοι, κι έπρεπε εγώ πάντοτε να τους ψάχνω. Κι ήταν κάτι παιδάκια από τότε μαθημένα στο να κρύβονται καλά, γι’ αυτό διέπρεψαν στη λαμογιά, αργότερα και σαν μεγάλοι και στη πολιτική σκηνή του τόπου μας. Αυτά για τότε.
Μετά ήρθε η δικτακτορία, και το παιχνίδι έγινε πραγματικότητα. Οι μισοί κυνηγούσαν τους άλλους μισούς, κι αυτοί οι άλλοι μισοί κρυβόντανε απ΄ τους άλλους τους μισούς που τα φυλάγανε, τάχα για το καλό του έθνους.
Με τη μεταπολίτευση πάει χάθηκε το κρυφτοκυνηγητό. Κανένας πια δεν έτρεχε, όλοι είχανε αράξει, γιατί θα τρέχαν λέει οι πολιτικάντηδες γι΄αυτούς, έλα όμως που ετούτοι τρέχαν μόνο για την τσέπη τους, και μάλιστα χωρίς κρυφτό. Στα φανερά ριμάξανε τον τόπο.
Σήμερα όμως το παιχνίδι σαν εφιάλτης αναβίωσε. Το παίζει όλη η Ελλάδα κάθε μέρα.Τρέχουμε όλοι, όλη μέρα όσο αντέχουν τα ποδάρια μας για να επιβιώσουμε, και έπειτα κρυβόμαστε στα σπίτια μας, ακόμα κι απ’ τον ίδιο τον εαυτό μας. Ξένοι τα φυλάνε τούτη τη φορά, μνημόνιο τους λέν και Τρόϊκα, πάλι για το καλό λέει του έθνους .
Κρυφτοκυνηγητό παίζω , και δεν αντέχω άλλο μου είπε η Γεωργία η Ρουσογιάννη στο τηλέφωνο, να τελειώσει εκείνο το ρημάδι, το λαογραφικό μουσείο του χωριού μας, που πήγε κι έπεσε το τελείωμά του στην άτυχη συγκυρία του Καλλικράτη.Τέτοια κουβέντα για να λέει η Γεωργία πάει να πει ότι έφτασε στο αμήν. Μην την αφήσουμε όμως μόνη της, δεν κάνει.Ας βάλουμε ένα χεράκι όλοι μας, όπως μπορεί και δίνεται ο καθένας, να τελειώσει και αυτό το στοίχημα. Ένα αξιόλογο έργο είναι για τον τόπο μας. Όλα ριμάζουνε. Ας βρούνε τα παιδιά μας κάτι κι από μας.
Εφημερίδα Αγγελοκάστρου το ΚΑΣΤΡΟ. Κώστας Μπούτιβας.

ΣΕ ΞΕΦΡΕΝΗ ΠΟΡΕΙΑ ΑΝΟΔΟΥ Ο ΑΧΕΛΩΟΣ.

ΣΕ ΞΕΦΡΕΝΗ ΠΟΡΕΙΑ ΑΝΟΔΟΥ Ο ΑΧΕΛΩΟΣ Αγγελοκάστρου. Εδώ στ' Αθλητικά του ΚΑΣΤΡΟ:

http://www.pureportals.com/Default.aspx?tabid=268389

ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ ΑΙΣΘΗΣΕΩΝ.

Μιας και οι πελάτες που τυπώναμε σταμάτησαν να βγάζουν πια βιβλία, έτσι να ξεσκουριάσουν λίγο και οι μηχανές, άνοιξα τα συρτάρια μου, και ότι είχα εδώ και χρόνια εκεί γραμμένα τα βγάζω τώρα στη δημοσιότητα. Δείτε ακόμα ένα βιβλίο που έτσι ευκαιριακά προέκυψε.
Κώστας Μπούτιβας.
Πατήστε επάνω στο βιβλίο για να το διαβάσετε.

ΤΟ ΑΛΛΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΚΡΑΣΙΟΥ.

• Της εποχής μας τη βαθιά λαβωματιά
  καθηγητά την έγιανες με μια σταλαγματιά,
  κρασί απ' των θεών το πατητήρι
  γέμισες μέχρι απάνω το ποτήρι.
  
  Πέτυχες φίλε πάλι το σκοπό σου,
  μέθυσα απόψε με το λόγο το δικό σου,
  παραπατώντας σε προτάσεις και σε λέξεις
  προχώρα είπα Κώστα και θ’ αντέξεις.
  
  Μα η νύχτα καθώς έπεφτε έπινα μαυροδάφνη
  που κάνει το παράλογο τη λογική να ψάχνει,
  που απόψε απλόχερα μου πρόσφερες εσύ,
  κι ήταν θείας μετάληψης γλυκόπιοτο κρασί.
  
  Μα ετούτη δε σωνότανε κι αργούσε η αυγή
  δεν ξέρω αν την άκουσες άφησα μια κραυγή,
  κέρνα σου είπα φίλε μου στο μαύρο το σκοτάδι
  αυτά που πίνουν οι νεκροί και τραγουδούν στον Άδη.
  Καστρινός

Κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο του Αγγελοκαστρίτη συγγραφέα και καθηγητή Ευθύμιου Α. Πριόβολου « Το άλλο χρώμα του κρασιού » Στο μικρό τούτο βιβλίο ανθολογούνται λέξεις, φράσεις, κείμενα και στοιχεία καλολογικά της ελληνικής γλώσσας για το κρασί, που άρεσαν στο συγγραφέα. Επιλέχτηκαν με κριτήριο τη γλωσσική και λεκτική τους αισθητική κι αναμφίβολα για την αλήθεια και το νόημα που κομίζουν για το αίμα της σταφυλής. Αν ο αναγνώστης - όπως μας λέει ο συγγραφέας-αφουγκραστεί το σιγόβρασμα, νιώσει την ηρεμία ,οσμιστεί τη μυρωδιά και γευτεί του παρήγορου ποτού τον γλυκασμό απ' τις κύλικες της ελληνίδας γλώσσας, ας προσπεράσει τις παραλείψεις και τα λάθη μας σε τούτο το τραπέζι, κι ας υψώσει το ποτήρι του μεγαλόψυχου κρασιού.

Ολόθερμα ευχαριστώ τον συγγραφέα για τη εμπνευσμένη αφιέρωση του.

Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για μεγέθυνση.

Εφημερίδα το ΚΑΣΤΡΟ. Κώστας Μπούτιβας.

ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΙΤΙΚΟΣ ΧΟΡΟΣ.

• Γεια και χαρά σας χωριανοί
  μόνο ένα έχει αξία,
  να βγούμε από τα δύσκολα
  με αισιοδοξία.
  
  Η κρίση η απρόσκλητη
  που όλους έχει αγγίξει,
  να μην αφήσουμε’ εύκολα
  πληγές να μας ανοίξει.
  
  Όσο κι αν κάνεις σήμερα
  σκληρή οικονομία,
  άδεια η τσέπη από ευρώ
  διαφορά καμία.
  
  Ελάτε να γλεντήσουμε
  αυτό μόνο μας μένει,
  γλυκιά η συντροφικότητα
  μη μείνει παγωμένη.
  
  Γι’ αυτό χορό ο σύλλογος
  κάνει και πάλι φέτος,
  πρέπει να είμαστε εκεί
  όλοι ανυπερθέτως.
  
  Δεν παίρνει εδώ περικοπές
  παίξτε το αφασία,
  θέλει η ζωή την τρέλα της
  και η φτώχια φαντασία.
  
  Στ’ ΑΓΡΙΜΙΑ στις 29
  τίποτα δεν μας μέλει.
  Γλεντάει τ’ Αγγελόκαστρο
  χορεύουν κι οι Αγγέλοι.
  
  Κώστας Καστρινός

Στις 29 Ιανουαρίου ημέρα Σάββατο ο Σύλλογος Αγγελοκαστριτών Αθήνας θα πραγματοποιήσει όπως κάθε χρόνο τον ετήσιο χορό του στο κοσμικό κέντρο ΑΓΡΙΜΙΑ. (Λιωσίων και Μάγερ-Βαταξή4)
Στην εκδήλωση θα γίνει και η κοπή της Πίτας του συλλόγου.

ΑΚΟΜΑ: Ποιος θα τα πάρει ετούτα τα φιλέτα;΅ΕΔΩ:..... http://www.pureportals.com/Default.aspx?tabid=237527

ΠΕΡΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ ΣΗΜΕΡΑ Ο ΛΟΓΟΣ.

Χιονισμένο Αγγελόκαστρο 1978. Η φωτογραφία τραβηγμένη έξω απ’ το καφενείο του Ρουσογιάννη που βέβαια δεν υπήρχε τότε ούτε σαν κτήριο.

Πρέφα σε Καφενείο του Αγγελοκάστρου από δεξιοτέχνες τότε, αυτού του δύσκολου τραπουλοπαιχνιδιού.

( Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να τις δείτε μεγαλύτερες.)

Μια φωτογραφία λένε αξίζει όσο χίλιες λέξεις. Έτσι πίστευα κι εγώ. Όταν το είπα όμως κάποτε αυτό στον μεγαλύτερο θεωρητικό και γνώστη της φωτογραφίας σήμερα στην χώρα μας, τυπώνοντας ένα βιβλίο του με καλλιτεχνικές φωτογραφίες του, τον Πλάτωνα Ριβέλη μου είπε μην το ξαναπείς αυτό. Αν ήταν έτσι, τόσες φωτογραφίες που βλέπεις κάθε μέρα εσύ εδώ με τη δουλειά σου, θα πρέπει να ήσουνα όχι μόνο κινητή εγκυκλοπαίδεια αλλά η Google μου είπε χαριτολογώντας για να προσθέσει: Μια φωτογραφία αξίζει ακριβώς όσο και μια λέξη. Αρκεί, τόσο η μία όσο και η άλλη, να σέβονται και να υπηρετούν τη δική τους ιδιαιτερότητα.

Όμως η φωτογραφία επειδή παραφορέθηκε αλόγιστα στις μέρες μας συνέβησαν δύο κακά: και ξεφτίλισε τη σημασία τού λόγου και τον υποχρέωσε να την ακολουθήσει στον δρόμο τού εντυπωσιασμού , και υποβάθμισε, σχεδόν εξαφάνισε την δική της δύναμη να συγκλονίζει. Έτσι οδηγηθήκαμε να πρέπει η ματιά τού θεατή να τροφοδοτείται με όλο και πιο εντυπωσιακές, άρα και πιο επιφανειακές φωτογραφίες, και με κειμενολεζάντες συνθήματα ευτελή της εποχής μας.

Εγώ δεν είμαι γνώστης της φωτογραφίας για να προτείνω συμβουλή για έξοδο απ΄ αυτόν τον φαύλο κύκλο. Όμως τυπώνοντας εκατοντάδες φωτογραφίες κάθε μέρα, πάντοτε προσπαθώντας να βγουν όσο καλλίτερες μπορούν - γιατί όσο καλή κι αν είναι μια φωτογραφία, μπορεί η εκτύπωση επάνω στο χαρτί να γίνει έτσι που ακόμα και να μη βλέπετε - έχω καταλήξει πως η φωτογραφία δεν θέλει φτιασιδώματα πολλά. Ούτε πολλά φρου-φρού κι αρώματα. Αρκεί η δική της φτωχική λιτότητα. Τέλος η θεωρία περί φωτογραφίας, γιατί με περιμένουν και στο Καφενείο.

Γιατί τα είπα τώρα όλα αυτά. Σκέπτομαι, αν μαζέψω βέβαια παλιές φωτογραφίες από το χωριό, ένα καλαίσθητο άλμπουμ –βιβλίο να τις κάνω, να μην τις φάει η αφάνεια κι ο χρόνος. Εδώ έγκειται και η δική σας συμβολή και προσφορά. Δανείστε μου αν έχετε παλιές φωτογραφίες, αξίζει τούτη η προσπάθεια για τον τόπο μας.

Εφημερίδα το ΚΑΣΤΡΟ. Κώστας Μπούτιβας.

ΜΕΤΑΛΑΒΙΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ.

Συχνά πυκνά τίθεται τούτο το ερώτημα. Στην εποχή μας ωφελεί η τηλεόραση σε τίποτα; Δεν ξέρω αν ωφελεί, εγώ πάντως πιστεύω ότι βοηθάει. Έστω όσο ένα κερί σ’ ένα εγκαταλειμμένο χωρίς εικόνες εξωκλήσι. Όπως εκεί βοηθάει η πίστη, έτσι κι εδώ, σ’ εκείνους που πιστεύουν ότι υπάρχουν μικρά κατακερματισμένα ψήγματα πολιτισμού, που τα περισυλλέγει τούτο το παρεξηγημένο το κουτί απ’ τους μεγάλους κάδους βαρβαρότητας της εποχής μας, για να ταΐσει λίγο την ουσία της ζωής. Κατ’ ειν’ κι αυτό. Δεν είναι λίγο. Μια τέτοια ξόβεργα πολιτισμού έστησε το δεύτερο κανάλι της κρατικής μας τηλεόρασης ;;;;; για να ταΐσει την ανθρωπιά, που έφτασε στις μέρες μας απεγνωσμένα να ζητάει ξεροκόμματο, φέρνοντας σε πρωινή της εκπομπή τον Αγγελοκαστρίτη συγγραφέα και καθηγητή Ευθύμιο Πριόβολο να πει δυο λόγια για τον ΄΄ Άγιο΄΄ Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη. Εγώ όχι μόνο χόρτασα ανθρωπιά. Κοινώνησα πολιτισμό αυτό το πρωινό. Πάρτε κι εσείς λίγο από τούτη τη μεταλαβιά, το βίντεο βλέποντας αυτής της εκπομπής που σας παρουσιάζει εδώ η εφημερίδα μας.
Εφημερίδα Αγγελοκάστρου το ΚΑΣΤΡΟ. Κώστας Μπούτιβας.

Πατήστε στα δυο βελάκια κάτω δεξιά στο βίντεο για τηλεοπτική απόδοση.

ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ το νέο βιβλίο του Κώστα Μπούτιβα είναι εδώ.

Καταστάσεις ζωής άλλων εποχών που χρωματίστηκαν από τις ιδιαιτερότητες του καιρού τους, από τα ήθη του χωριού, τις συγκυρίες και πάντως από το τώρα που συνήθως αναζητάει την εξιδανίκευση στο παρελθόν. Ο χρόνος κατέταξε αυτά τα περιστατικά στα παροιμιώδη της μικρής κοινότητας. Πραγματικές ιστορίες, αληθινά γεγονότα ανθρώπων του χωριού, που λίγο- πολύ έμειναν στη μνήμη, είτε για την ιδιοσυγκρασία του πρωταγωνιστή, είτε για την εξέλιξη και το δίδαγμά τους. Ο Κώστας τα διέσωσε, τα έντυσε με τα ρούχα τα δικά του, για να μη ξεθωριάσουν ούτε από χειμώνες ούτε από καλοκαίρια.
Οι ιστορίες αυτές είναι γνωστές, δε χρειάζεται να τις απαριθμήσω. πιστεύω άλλωστε ότι η καλοσχεδιασμένη διάταξη της συλλογής είναι μία από τις αρετές της. Πάντως η μεγαλύτερη είναι η ευαισθησία του Κώστα, όπως διαχέεται στις σελίδες του, που εκρέει από τον σπάταλο έρωτά του για τη μικρή μας πατρίδα Τέτοια συναισθήματα δεν αφήνουν το χρόνο να σκυλεύσει στην ψυχή μας τη δική μας εστία, το Αγγελόκαστρο, το χώρο και το χρόνο που γεώργησε τα βιώματα και το μεγάλωμά μας. Κι ακριβώς εδώ έγκειται η συνεισφορά του Κώστα και η αξία των Ιστοριών του Χωριού.
Ευθύμιος Α Πριόβολος.

Διαβάστε ολόκληρο το βιβλίο στην ολοκληρωμένη του μορφή εδώ: http://www.pureportals.com/Default.aspx?tabid=237861

ΟΙ ΨΕΙΡΕΣ.

Τι πάθατε όλοι ορέ λεβέντες και φωνάζετε. Μας είπε λέει ο Αντιπρόεδρος ο Πάγκαλος κοπρίτες. Ξέρει τι κάνει ο ευτραφής, μόνο αφελής δεν είναι. Χρόνια και χρόνια μέλος της πολιτικής της αναρχίας και διαχειριστής στη γιάφκα της βουλής ξέρει ακριβώς πότε θα ρίξει τη μολότοφ. Και ξέρει πάντα που και πότε θα στοχεύσει. Το ίδιο έκανε και τούτη τη φορά.
Έντεκα εκατομμύρια ψιλοχαζοχαρούμενοι περίπου σου λέει είναι μαζεμένοι σε ένα χώρο τόσο δα, πετάω το σύνθημα ότι κάποιος σας κολλάει ψείρες και τότε γίνεται πραγματικά χαμός. Βάζει και κάτι εγκάθετους απ΄τις οθόνες και λένε είναι αυτός και είναι αυτός, και έτσι στήνεται ωραία το παιχνίδι.
Και ψάχνουν έπειτα έντεκα εκατομμύρια κορόιδα να βρουν ποιος φέρει στην κασίδα ψείρες, γιατί λίγο πολλοί όλοι ήταν ψιλοβρόμικοι αυτά τα χρόνια. Κι όσο ο καθ’ ένας κοιτάει ύποπτα τον διπλανό του τον βρομιάρη, χωρίς να βλέπει ότι κι αυτός για χρόνια ζούσε μες τη μπόχα, αυτός που έβαλε τη ρουφιανιά της ψείρας θα κάνει την δουλειά του Ανενόχλητος.
Έχουμε όμως ψείρες τελικά η δεν έχουμε συνΈλληνες;
Σίγουρα έχουμε. Εδώ και τόσα χρόνια απ΄τη μεταπολίτευση ζούμε και αναπνέουμε μές στη βρομιά, αδιανόητο θα ήταν μην κολλήσουμε.
Κι εδώ που τώρα φτάσαμε, μη ψάχνουμε να βρούμε ποιος έφερε την ψείρα. Μια θεωρία λέει ότι είχε παραμείνει εδώ απ’ τον εμφύλιο, και κάποια άλλη ότι ήρθε κρυμμένη μες σε κάτι μούσια και ζιβάγκο κάπου εκεί τα τέλη της δεκαετίας του εβδομήντα, και ότι ένας από αυτούς που την μετέφεραν ήταν κι αυτός ο ευτραφής ο Αντιπρόεδρος εδώ.
Την ψείρα όμως κατ’ εμέ την έφερε αυτός που ήθελε την πλήρη αφαίμαξη μας, και κάθε τι καλό που έχει αυτή εδώ των ευκολόπιστων η χώρα, από γεωλογικά κοιτάσματα ως τουρισμό. Την έβαλε μέσα στις κεραίες της τηλεοράσεως και απ’ την οθόνη, και από τα ηχεία της κολλήσαμε άπαντες εμείς.
Όσο λοιπόν εμείς τρωγόμαστε για τη βρομιά και για τις ψείρες του αλουνού ποτέ δεν πρόκειται να ξεψειριάσει αυτός ο τόπος. Πρέπει ο καθένας να καθαρίσει την κασίδα του (Κι αν είναι ωραίος και ξεμπερδέψει γρήγορά τότε ας βοηθήσει και τον διπλανό του) Κι έπειτα αν πιάσουμε οποιονδήποτε που εξακολουθεί να είναι βρομιάρης, τότε εμείς πια οι καθαροί, με διαδικασίες τελικά συνοπτικές στο διάολο και παραπέρα να τον στείλουμε. Κώστας Καστρινός.

Απ’ τα παραλειπόμενα της εφημερίδας ΚΑΣΤΡΟ. Εδώ: http://www.pureportals.com/Default.aspx?tabid=237527

ΚΑΛΙΚΑΤΖΑΡΑΙΟΙ.

Όλες ετούτες τις χρονιάρες μέρες ως την παραμονή των Φώτων, σ’ ολόκληρη την Ελλάδα, πιστεύουν πως βγαίνουν οι Καλικάντζαροι. (Τα Καρκατζέλια η τα Πάγανα) τα’λεγαν οι παλιότεροι στο Αγγελόκαστρο. Ο λαός, τους φαντάζεται μαυριδερούς με κόκκινα μάτια, με τρίχινα πόδια, με μαϊμουδίσια χέρια και τρίχες σ’ όλο το κορμί.. Έρχονται τις άγιες μέρες και μπαίνουν στα σπίτια των ανθρώπων για να τα ξαφρίσουνε μιας και τους αρέσουνε οι τσιγαρίδες και ο σουφλιμάς οι τηγανίτες και τ’ αϊ-βασιλιάτικα γλυκά.
Γυρίζουν στο υπόγειο βασίλειό τους στα έγκατα της γης όπως μας λέει η παράδοση, την παραμονή των Φώτων εγκαταλείποντας τις στέγες των σπιτιών που έμειναν δώδεκα μέρες και σύμφωνα πάντα με την παλιά παράδοση, όταν ο παπάς περνάει από σπίτι σε σπίτι του Σταυρού, την παραμονή των φώτων και αγιάζει τα σπίτια. Έλεγε η βάβω η Κώσταινα εκείνα τα’ αθώα χρόνια κάτω στο χωριό, πως μόλις έβλεπαν τον παπά με τον τσίγκινο μαστραπά με τον Αγιασμό, και το σταυρό στα χέρια, ειδοποιούσαν το ένα το άλλο ως εξής.
Φευγάτε να φεύγουμε
γιατί έρχεται ο τραγόπαπας
με την Αγιαστούρα
και την καταβρεχτούρα.
Κατά μιά άποψη,τους Καλικάντζαρους τους επινόησαν οι πρώτοι Χριστιανοί, με σκοπό, με αυτό τον τρόπο, να προκαλέσουν το τρόμο και το δέος σ’ αυτούς που δεν πιστεύανε ακόμα στον Χριστιανισμό και δεν έτρεχαν να βαφτιστούν στη νέα θρησκεία. Γι αυτό και οι Καλικάντζαροι εγκαταλείπουν τις στέγες των σπιτιών την παραμονή των Φώτων, που γίνεται ο μικρός αγιασμός, πριν την μεγάλη γιορτή της Βάφτισης του Χριστού. Στο πέρασμα όμως του καιρού και καθώς η κοινωνία όλο και πονήρευε οι Καλικάντζαροι έγιναν στη συνείδηση του λαού «μικρά χαριτωμένα δαιμονάκια», που πειράζουν τους ανθρώπους δώδεκα μέρες και που μόνο φρίκη δεν προκαλούν. Τώρα αν θέλετε και την δική μου άποψη. Δεν φεύγουνε εδώ είναι ολόκληρο το χρόνο και μας αλλάζουν κάθε μέρα τον αδόξαστο. Αυτοί που κατά καιρούς μας κυβερνήσαν και μας κυβερνούν τι άλλο μπορεί να είναι από Αρχικαλικάτζαροι.
Κώστας Καστρινός.

Απ’ τα παραλειπόμενα της εφημερίδας ΚΑΣΤΡΟ. Εδώ: http://www.pureportals.com/Default.aspx?tabid=237527

ΙΟΣ.

Τι ήθελα και ξύπναγα δεύτερη μέρα σήμερα σ΄ αυτό το χρόνο τον καινούργιο. Κι έτυχε και ριμαδοβροχοΚυριακή.
Τι έχεις ρε άνθρωπε πρωί- πρωί με τέτοια φάτσα;
Τίποτε τα καντήλια μου, τα νεύρα μου. Νοιώθω πως κολυμπώ σε μια λάσπη απ’ το βράδυ ως το πρωί.
Ηρέμησε άνθρωπέ μου, στην ηλικία σου θα πάθεις τίποτα.
Τι να ηρεμήσω; Σήμερα που θα βρω εγώ έναν άνθρωπο, ανάμεσα στους λίγους που απομείνανε; Οι περισσότεροι απ’ αυτούς είναι φελλοί.
Λείπουν οι άνθρωποι οι χρήσιμοι στις μέρες μας, οι βλαβεροί και οι βλαμμένοι είναι πιο πολλοί. Οι μεταπράτες, οι εγωμανείς και οι τυφλοπόντικες, οι ακροβατούντες , οι αφήστε με ήσυχο και τα παράσιτα, επικρατήσαν πια στην καθημερινή μας τη ζωή.
Κι αν άλλοτε όλοι ετούτοι σου ήταν αδιάφοροι, σήμερα σε μια Ελλάδα που υποφέρει, όλοι ετούτοι ειν’ αρρώστια και λοιμός.
Προφυλαχτείτε Έλληνες ταπεινωμένοι και ακρωτηριασμένοι. Είναι κολλητικός αυτός ο ανεξέλεγκτος στις μέρες μας ιός.
Καστρινός.

ΝΟΣΟΚΟΜΑ.

• Φέρνει με Νοσοκόμα
  τούτη η Πρωτοχρονιά
  πού 'ρχεται ολόκληρης χρονιάς
  σακατεμένους να μαζέψει.
  Και που να μάθεις ποιοί
  τους σακατέψανε,
  κι αν θα συμβάλει λίγο η ανθρωπιά
  αυτοί οι συνάνθρωποι
  για να μαζέψουν τα κορμιά τους.
  Ολόκληρη χρονιά δεχτήκανε
  ομαδικά πυρά,
  κι ένα χαμόγελο δεν βρήκανε
  να βάλουν προμαχώνα.
  Το βλέπω δύσκολο συνάνθρωποι
  για να σωθούν,
  ποιος έχει πια να δώσει
  φακελάκι στούς χειρούργους.
  
  Καλή χρονιά απανταχού Τροϊκόπληκτοι.
  Λεφτά υπάρχουνε τα έχει ο Άγιος Πέτρος.
  Καστρινός.