Ετούτη η ριμάδα η κρίση έχει επηρεάσει εκτός απ’ την τσέπη μας , και ολόκληρη τη ζωή μας. Το ρυθμό μας τη δουλειά μας τις πράξεις μας ακόμα και τη σκέψη. Πάγωμα οι αυξήσεις πάγωμα οι μισθοί πάγωμα το ένα πάγωμα το άλλο πάγωσε και το μυαλό. Έτσι σήμερα Τσικνοπέμπτη που πήγα να γράψω κάτι για τη μέρα δεν κατέβαζε τίποτα το μυαλό. Είπα να βάλω τη περσινή εγγραφή γι αυτή τη μέρα όταν μου ήρθε ένα ωραίο περιστατικό τέτοια εποχή πριν λίγα χρόνια απ’ το χωριό.
Είχε έρθει εκείνος ο περιπλανώμενος έμπορας σιδερικών και εργαλείων που έρχεται τα τελευταία χρόνια στο χωριό, άραξε το αγροτικό του πάνω στο ρέμα και άρχισε φωνακτά να διαφημίζει το εμπόρευμά του. Ήτανε Κυριακή πριν απ΄την τσικνοπέμπτη.
Έλα παιδιά έχω ωραίο εργαλείο για μεθαύριο Τσικνοπέμπτη.
Τον άκουσε η παρέα κάτω στο καφενείο του Ρουσογιάννη πάμε να δούμε είπε τι είναι αυτό. Ήταν ένα μικρό τσεκούρι επινικελωμένο πού ήταν στο πίσω μέρος του ένα οδοντωτό σφυρί. Το πήρε ο νουνός μου, ο μπάρμπα Σπύρος ο Βλαχογιώργος και το περιεργάζονταν καλά. Είναι για να χτυπάμε τις μπριζόλες για ν’ απλώνουνε ,για να ψηθούνε έπειτα καλά, του εξηγούσε επιδεικτικά ο μικροέμπορος.
Ωραίο πράγμα πόσο κάνει; είπε ο μαρμπαΣπήρος. Κι είπε ένα ωραίο όταν άκουσε τιμή.
Άμα βαρέσεις τις φακές μ’ αυτό πετάχτηκαν και στο’βγαλαν το μάτι. Που να τις βρούμε φίλε τις μπριζόλες, Φακές τρώμε εμείς εδώ και Τσικνοπέμπτη.
Κόκαλο ο έμπορας. Έχω κι ωραία πριόνια είπε από μέσα του σιγά.
Καλά τσικνίσματα όπου κι αν βρίσκεστε Αγγελοκαστρίτες.
Εφημερίδα το ΚΑΣΤΡΟ. Κώστας Μπούτιβας.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου