ΕΧΟΥΜΕ ΧΡΕΟΣ ΝΑ ΣΩΣΟΥΜΕ ΤΟ ΣΥΛΛΟΓΟ.

«Με πορδές δεν βάφουν αυγά» λέγανε οι παλιοί εκεί κάτω στον
τόπο μας. Με κουβέντες και ευχολόγια δεν γίνεται τίποτα. Πολλές και απεγνωσμένες εκκλήσεις κάνανε αυτοί που τα τελευταία χρόνια βρεθήκανε στα πράγματα του Συλλόγου, προς όλους αυτούς όσους κατά καιρούς περάσανε απ’ το σύλλογο απανταχού Αγγελοκαστριτών.
Μάταια όμως. Απέχουν και απέχουν ενσυνείδητα. Και το χειρότερο, χωρίς συμμετοχή, έρχονται κατά διαστήματα να κάνουν και κακοπροαίρετη κριτική, σ' αυτό που άλλοι με αποθέματα ψυχής επωμίσθηκαν να φέρουν σε πέρας και να κρατήσουν το Σύλλογο στα πόδια του. Φέτος για άλλη μια φορά γίνεται τούτη η έκκληση συμμετοχής προς όλους τους Αγγελοκαστρίτες του Λεκανοπεδίου.
Ελάτε αύριο Κυριακή στις εκλογές του συλλόγου στο γραφείο του, στο μέγαρο Τρικούπη στην Ομόνοια στον 8ο όροφο κάποια στιγμή από της 10 το πρωί μέχρι τις 5 το απόγευμα, για να ψηφίσετε και να σωθεί ο Σύλλογος. Είναι δύσκολοι οι καιροί Αγγελοκαστρίτες, κι έχουμε ανάγκη ο ένας απ’ τον άλλο.
Εφημερίδα το ΚΑΣΤΡΟ. Κώστας Μπούτιβας.

ΟΥΣΤ ΑΠΟ ΔΩ ΡΕΜΑΛΙΑ - ΣΚΕΡΔΕΛΕΔΕΣ.

Τι με κοιτάς περίεργα ρε αδερφέ; Αναρωτιέσαι πως βρέθηκα εγώ εκεί; Πως ξέφυγα απ’ τον καναπέ το καφενείο και το γήπεδο; Στα άκρα μ’ έφτασαν για να υπερασπιστώ τα αυτονόητα, έτσι κι αλλιώς, τίποτα πια δεν μου ’μεινε, ότι είχα και δεν είχα σα λαός, πέσανε θύματα εκμετάλλευσης και αρπαγής.. Τα αυτονόητα λοιπόν πήγα να υπερασπισθώ, τα κεκτημένα και την ίδια τη ζωή μου.
Έκλεψα τίποτα εγώ; Ούτε δραχμή εγώ δεν καταχράστηκα ποτέ, τι μου ζητάς λοιπόν για να σου δώσω πίσω; Κι ακόμα ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος.
Κι αυτή η καταστροφολογία που πας να μου εμφυτεύσεις στο κεφάλι μου είναι άραγε πέρα για πέρα αληθινή ή κάτι άλλο πίσω απ' την πλάτη μου μου μαγειρεύεις και πας με τρόπο πλάγιο να μου το σερβίρεις;
Ο φόβος μ’ έφερε λοιπόν εκεί, γιατί τα χρόνια φεύγουν και χάνω μία μία τις ελπίδες μου. Υγεία (Με τούτες τις συνθήκες, με μαθηματική ακρίβεια την χάνω και αυτή) Παιδεία (το άλλο το ανέκδοτο το ξέρεις;) Κοινωνική Μέριμνα ( για γέλια) Σύνταξη ( ποιά σύνταξη; θα πάρω τίποτα εγώ ποτέ;. Θα ζήσω πρώτα απ' όλα εγώ τόσο πολύ;)
Δικαίωμα στο όνειρο, πήγα λοιπόν για να διεκδικήσω, δικαιοσύνη, ισονομία, και αξιοπρέπεια.
Κάψανε τα όνειρά μας, κάψανε τα φτερά μας, κάψανε τις δουλειές μας, κάψανε τις ελπίδες μας... Και πώς να ανθίσει πάλι η ελπίδα, σε μια χώρα με απανθρακωμένες τις σπορές;
Ουστ από δω ρεμάλια , Σκερδελέδες.
Καστρινός.

ΛΙΜΝΗ ΛΥΣΙΜΑΧΕΙΑ.ΠΝΙΓΗΚΑΜΕ Η ΜΑΣ ΕΠΝΙΞΑΝ;

΄΄Πνιήκαμε αδερφέ καταλαβαίνειτς.΄΄ Έλεγε η φωνή αγανακτισμένη στο κινητό απ’ το Αγγελόκαστρο. Κι όντος έτσι έχουνε τα πράγματα. Πάλι η λίμνη η Λυσιμαχεία υπερχείλισε, και μάλιστα πιο έντονα ετούτη τη φορά. Γράψανε πάλι αρκετοί κονδηλοφόροι, είδαμε και φωτογραφίες φοβερές, τα ίδια αυτά που έχουμε συνηθίσει σε κάθε φυσική καταστροφή.
Είναι όντος όμως φυσική καταστροφή ή έτσι θέλουν μερικοί να φαίνονται τα πράγματα; Κι αυτά που λένε τώρα για διώρυγες πεσμένες λόγω έργων, που δεν μπορούν ν΄ απορροφήσουν τα νερά, για δύσκολες και αντίξοες καιρικές συνθήκες, και άλλες αερολογίες γενικός, με συγχωρείται αλλά είναι όλα μπούρδες, που λένε και στα καφενεία στο χωριό.
Τα δύο τρίτα απ΄την έκταση της Λίμνης είναι γνωστό ανήκουνε στο Δήμο Αγγελοκάστρου, σ’ αυτό το Δήμο είναι λοιπόν και το μεγάλο πρόβλημα, κι αυτός θα έπρεπε να κάνει πρώτος τις ενέργειες για την επίλυσή τους.

Ακούστε τώρα τι μας λέει η δημοτική αρχή.
Το πρόβλημα το εντοπίσαμε από πέρσι, σαν είδαμε πως απ’ τη μέση της διαδρομής του Δίμικου (το τεχνικό το ποταμάκι εκτόνωσης της λίμνης, που καταλήγει στον Αχελώο) έκοβε η ροή και τα νερά γυρίζαν προς τη λίμνη. Πρέπει το ποταμάκι αυτό, μας το παν οι μηχανικοί εδώ και χρόνια, τουλάχιστον ανά πενταετία να καθαρίζεται
με τα κατάλληλα τα μηχανήματα για να μπορεί να παραμένει πάντα ανοιχτό. Κάναμε διαβήματα, ζητήσαμε απ’ το κράτος συνδρομή, ακόμα περιμένουμε απάντηση.
Πέρσι που πάλι είχαμε το ίδιο πρόβλημα, βέβαια σε πιο ήπια μορφή, ζητήσαμε ν’ ανοίξει η σήραγγα Λυσιμαχείας, να φύγουν μερικά νερά προς τις Διώρυγες του κάτω Αχελώου, (Νιχώρι, Κατοχή κλπ) πήραμε απάντηση πως οι διώρυγες δεν είναι για το λόγο αυτό παρά μονάχα είναι για άρδευση το Καλοκαίρι, από της ίδιας λίμνης τα νερά. Και όταν τους είπαμε καταστραφήκαν τα χωράφια, θα μείνουν όλα ακαλλιέργητα και χέρσα, μας είπαν είναι χαρακτηρισμένα παραλίμνια , και ας έχουν παραχωρηθεί εδώ και χρόνια σε ακτήμονες, με βούλες με χαρτιά και με συμβόλαια.

Και κάτι ακόμα. Στον αύλακα όπου συνδέει τη Λίμνη Τριχωνίδα με τη Λυσιμαχεία, υπήρχαν πάντα κάποιες πόρτες που σε ανάλογες συνθήκες ρύθμιζαν ή έκοβαν τελείως απ΄την επάνω λίμνη το νερό. Παράλληλα λοιπόν μ΄ αυτές τις πόρτες κάποιοι ανοίξαν τώρα άλλον αύλακα, με αποτέλεσμα να είναι διαρκής και ανεξέλεγκτη η ροή. Ποιοι και γιατί το έκαναν αυτό; Πώς να μην έχουμε λοιπόν εμείς εδώ πλημύρες;
Όλα ετούτα καταγγέλλει η Δημοτική αρχή Αγγελοκάστρου, γι αυτό και οι αμφιβολίες για τάχα φυσική καταστροφή. Πάντως εκεί που είναι πιο ορατές και οι πλημύρες, και εννοώ στην ανατολική πλευρά της λίμνης εκεί απ΄τη συκιά ως την ερμίτσα, όπου όλο το Αγρίνιο τώρα προς τα εκεί οικοδομικά τραβιέται, μαθαίνω είναι πανάκριβα τα οικόπεδα. Πνιγήκαμε εκ του φυσικού λοιπόν, η κάποιοι θέλουν με το ζόρι να μας πνίξουν;
Εφημερίδα το ΚΑΣΤΡΟ. Κώστας Μπούτιβας.

ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΙΔΗΣΗ. ΑΝΟΙΞΑΝ ΤΟΝ ΑΪ ΓΙΩΡΓΗ ΤΟΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ.

Για άλλο λόγο επικοινωνήσαμε με το Δήμαρχο Αγελοκάστρου, και συγκεκριμένα για την λίμνη Λυσιμαχεία που πλημύρισε και που βρίθουν τα δημοσιεύματα σήμερα για το γεγονός, (θα επανέρθουμε με αναλυτικό ρεπορτάζ αργότερα) και άλλη είδηση προέκυψε, Τον βρήκα επάνω στον Αι Γιώργη αγανακτισμένο να κάνει τον ντετέκτιβ, Γιατί άφησαν όπως μου είπε την εκκλησία του χωριού, που την διέρρηξαν έξη φορές, και πιάσαν τώρα και τα εξωκλήσια. Ψάχνω να βρω μου είπε σε συνεννόηση με τον Παπά αν λείπει τίποτα. Διάρρηξη και στο ιερό προσκυνητάρι του χωριού μας. Αυτό κι αν είναι κατάντια ενός λαού αγαπητοί συμπατριώτες.
Εφημερίδα το ΚΑΣΤΡΟ. Κώστας Μπούτιβας.

ΟΡΓΗ. ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟΥ ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ.

Μουγκαμάρα έπεσε στο Αγγελόκαστρο. Εδώ στο υπ’ αναστολή φύλλο του Φεβρουάριου της εφημερίδας.

www.pureportals.com/kastronews

ΟΣΟ Ο ΑΧΕΛΩΟΣ ΘΑ ΚΥΛΑΕΙ, ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΕΧΕΙ ΝΑ ΠΑΛΕΨΕΙ Μ’ ΕΝΑΝ ΗΡΑΚΛΗ.

Ο Νομάρχης Αιτωλοακαρνανίας Θύμιος Σώκος κληθείς να σχολιάσει την απόφαση του συμβουλίου της επικρατείας για την εκτροπή του Αχελώου τη χαρακτήρισε «ιστορική»(Από σημερινό δελτιο τύπου της Νομαρχίας.)
Ηρεμίστε λεβεντόπαιδα, και μετριάστε λίγο τους πανηγυρισμούς και τις φαμφάρες. Θα σας το πω για άλλη μια φορά. Δεν έχει τίτλους τέλους το σήριαλ της εκτροπής του ΑΧΕΛΩΟΥ. Η απόφαση του συμβουλίου της επικρατείας μιλάει μόνο γι’ αναστολή των έργων εκτροπής. Την ίδια ανησυχία εκφράζουν κι όλες οι περιβαλλοντικές οργανώσεις της χώρας (WWF Ελλάς, Ελληνική Εταιρεία Προστασίας Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία και Δίκτυο Μεσόγειος SOS) και είναι συγκρατημένη η αισιοδοξία τους και που είναι αυτές που ασχολούνται συστηματικά με το πρόβλημα "Αχελώος" και μάλιστα λιγάκι παραπάνω από μας..
Βέβαια το πρόβλημα εμείς το έχουμε. Εμείς θα ζήσουμε τις σοβαρές οικολογικές επιπτώσεις, ειδικά για τα ευαίσθητα λιμναία οικοσυστήματα που τροφοδοτούνται από τον Αχελώο, δηλαδή την Τριχωνίδα και τη Λυσιμαχεία. Κι ακόμα εμείς θα το πληρώσουμε το μάρμαρο και μάλιστα εν μέσω κρίσης οικονομικής. Πολλά εκατομμύρια ευρώ χωρίς να υπάρχει και σχεδιασμός για χρήση του νερού όταν και αν φτάσει κάποτε στης Θεσσαλίας το μεγάλο κάμπο.
Εξέδωσαν και ανακοίνωση αυτές οι οργανώσεις , κάτι που αποδεικνύει πως το πολιτικό παιχνίδι του επικίνδυνου λαϊκισμού παίζεται ακόμα. Η Θεσσαλία δεν χρειάζεται τον Αχελώο για να αρδευτεί. Η Θεσσαλία έχει άμεση και απόλυτη ανάγκη από έργα προστασίας και σωστής διαχείρισης των υδάτινων πόρων που διαθέτει, καθώς και από αναδιάρθρωση των καλλιεργειών, λέει ορθά κοφτά η ανακοίνωση. . Η εκτροπή είναι απλά στάχτη στα μάτια αγροτών που απεγνωσμένα ψάχνουν λύσεις στα προβλήματά τους, και καταλήγει λέγοντας, πως πρέπει η Πολιτεία να απελευθερωθεί από τα πλοκάμια του στοιχειωμένου έργου της εκτροπής του Αχελώου και να προχωρήσει άμεσα στις απαραίτητες παρεμβάσεις για ολοκληρωμένη και αποτελεσματική διαχείριση του υδατικού δυναμικού της Θεσσαλίας.
Γι’ αυτό σας λέω: Όσο ο Αχελώος θα κυλάει, πάντα θα έχει να παλέψει μ΄έναν Ηρακλή. Μ’ένα ξεφτιλισμένο φαύλο κράτος, και τα αιρετά κατά καιρούς τσιράκια του.
Εφημερίδα το ΚΑΣΤΡΟ. Κώστας Μπούτιβας.

Η ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΟΥ ΤΗΣ ΧΑΜΕΝΗΣ ΑΘΩΟΤΗΤΑΣ.

Aυτό το email που έφτασε σήμερα από το Δήμο Αγρινίου στην εφημερίδα, Άρχισαν σήμερα (Τρίτη 9 Φεβρουαρίου) οι εργασίες μιας σημαντικής παρέμβασης σε ένα από τα κεντρικά σημεία της πόλης. Πλήρης ανακατασκευή της οδού Παπαστράτου. χαρούμενο και μελαγχολικό συγχρόνως μ΄ έκανε, μιας και με γύρισε δεκαετίες χρόνια πίσω.
Να αρμενίζω βρέθηκα καταμεσής στην Παπαστράτου, και οι νεανικές φωνές συμμαθητών και φίλων να με ακολουθούν. Τι απέμεινε από το παλιό εκείνο Αγρίνιο αναρωτιέμαι, καθώς ανηφορίζω με τη σκέψη και κοντεύω να φτάσω στο Πάρκο, λίγο πριν ακουστεί ο ήχος απ’ το κουδούνι του σχολείου , για ένα κρυφό τσιγάρο σέρτικο, κατά προτίμηση Καρέλια Αγρινίου.
Η μυρωδιά του καπνού, που πότιζε τότε τον αέρα του Αγρινίου στην όσφρησή μου έντονη ετούτη τη βραδιά. Εκεί λοιπόν καταμεσής στην Παπαστράτου, στο ΄΄νυφοπάζαρο΄΄ όπως την λέγανε την μακρινή εκείνη εποχή, εκεί είναι που έργα πάλι γίνονται.
Τίποτα δεν απέμεινε λοιπόν απ’ το παλιό εκείνο Αγρίνιο. Τίποτα δεν απέμεινε να μας θυμίζει έστω λίγο, την παιδική μας ξεφτισμένη αθωότητα. Κι αυτό το λίγο που η καταταλαιπωρημένη Παπαστράτου μας ξυπνούσε κάπου- κάπου , κάποια μπουλντόζα τώρα το κατεδαφίζει.
Μα εμείς αντέχουμε. Έχουμε εκείνο το Αγρίνιο, τους πρώτους έρωτές μας, τα πρώτα μας ποτά και τα ξενύχτια, τα πρώτα μας αθώα παραστρατήματα, αμπαρωμένα με λουκέτα στις καρδιές μας.
Αντέχουμε να τραγουδάμε ακόμα.
Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα
κάτω απ' τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ
νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή

Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά
κάμε να σ' ανταμώσω κάποτε φάσμα χαμένο του τόπου μου κι εγώ.
Εφημερίδα το ΚΑΣΤΡΟ. Κώστας Μπούτιβας.

ΤΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΤΣΙΚΝΟΠΕΜΠΤΗΣ.

Ετούτη η ριμάδα η κρίση έχει επηρεάσει εκτός απ’ την τσέπη μας , και ολόκληρη τη ζωή μας. Το ρυθμό μας τη δουλειά μας τις πράξεις μας ακόμα και τη σκέψη. Πάγωμα οι αυξήσεις πάγωμα οι μισθοί πάγωμα το ένα πάγωμα το άλλο πάγωσε και το μυαλό.

Έτσι σήμερα Τσικνοπέμπτη που πήγα να γράψω κάτι για τη μέρα δεν κατέβαζε τίποτα το μυαλό. Είπα να βάλω τη περσινή εγγραφή γι αυτή τη μέρα όταν μου ήρθε ένα ωραίο περιστατικό τέτοια εποχή πριν λίγα χρόνια απ’ το χωριό.

Είχε έρθει εκείνος ο περιπλανώμενος έμπορας σιδερικών και εργαλείων που έρχεται τα τελευταία χρόνια στο χωριό, άραξε το αγροτικό του πάνω στο ρέμα και άρχισε φωνακτά να διαφημίζει το εμπόρευμά του. Ήτανε Κυριακή πριν απ΄την τσικνοπέμπτη.

Έλα παιδιά έχω ωραίο εργαλείο για μεθαύριο Τσικνοπέμπτη.
Τον άκουσε η παρέα κάτω στο καφενείο του Ρουσογιάννη πάμε να δούμε είπε τι είναι αυτό. Ήταν ένα μικρό τσεκούρι επινικελωμένο πού ήταν στο πίσω μέρος του ένα οδοντωτό σφυρί. Το πήρε ο νουνός μου, ο μπάρμπα Σπύρος ο Βλαχογιώργος και το περιεργάζονταν καλά. Είναι για να χτυπάμε τις μπριζόλες για ν’ απλώνουνε ,για να ψηθούνε έπειτα καλά, του εξηγούσε επιδεικτικά ο μικροέμπορος.

Ωραίο πράγμα πόσο κάνει; είπε ο μαρμπαΣπήρος. Κι είπε ένα ωραίο όταν άκουσε τιμή.

Άμα βαρέσεις τις φακές μ’ αυτό πετάχτηκαν και στο’βγαλαν το μάτι. Που να τις βρούμε φίλε τις μπριζόλες, Φακές τρώμε εμείς εδώ και Τσικνοπέμπτη.

Κόκαλο ο έμπορας. Έχω κι ωραία πριόνια είπε από μέσα του σιγά.
Καλά τσικνίσματα όπου κι αν βρίσκεστε Αγγελοκαστρίτες.
Εφημερίδα το ΚΑΣΤΡΟ. Κώστας Μπούτιβας.

ΟΙ ΚΑΤΡΟΥΛΟΤΟΠΟΙ ΤΗΣ ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ.

Καλώς τα παιδιά και τα περίμενα.
Ήρθε δελτίο τύπου απ’ τη Νομαρχία, πάλι ένα τελείως προπαγανδιστικό υλικό. ΔΙΑΒΑΣΤΕΤΟ.
Με αφορμή την σημερινή Παγκόσμια Ημέρα των Υγροτόπων (2 Φεβρουαρίου 2010) η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Αιτωλοακαρνανίας με τη συνεργασία της Παιδαγωγικής Ομάδας του Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης της Ι.Π. Μεσολογγίου προχώρησε στην έκδοση φυλλαδίου με τίτλο: «ΥΓΡΟΤΟΠΟΙ ΤΗΣ ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ».
Στον πρόλογο της έκδοσης ο Νομάρχης Αιτωλοακαρνανίας Θύμιος Σώκος αναφέρει τα εξής:
«Στο πέρασμα του χρόνου, οι υγρότοποι αποτέλεσαν το σκηνικό της ιστορίας και του πολιτισμού μας. Καθόρισαν τόπους διαβίωσης και γεωγραφικά όρια, σχέσεις επικοινωνίας και συσχετισμούς δυνάμεων, οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές δομές. Διαπαιδαγώγησαν, ενέπνευσαν. Από τότε άλλαζαν πολλά, καθώς μεγάλο ποσοστό της συνολικής έκτασής τους σε εθνικό επίπεδο αλλοιώθηκε ή χάθηκε οριστικά κατά τη διάρκεια τον εικοστού αιώνα. Οι αυξημένες απαιτήσεις σε νερό για ύδρευση και άρδευση οδήγησαν στην αποστράγγιση τεράστιων υδροτροπικών εκτάσεων, ενώ η ρύπανση και μια σειρά από άλλες ανθρώπινες δραστηριότητες συνέβαλαν καθοριστικά στην υποβάθμισή τους. Ο νομός Αιτωλοακαρνανίας, αν και δεν ξέφυγε από τη γενικότερη κατάσταση, ωστόσο εξακολουθεί να αποτελεί τον πλουσιότερο σε υδατικά οικοσυστήματα νομό της Ελλάδας. Σήμερα, τα αναλλοίωτα στοιχεία των υγροτόπων μας - όσα διασώζονται - προσδιορίζουν το μέλλον του τόπου και της χώρας, συμβάλλοντας καθοριστικά στην παγκόσμια περιβαλλοντική ισορροπία μέσα από την αδιάσπαστη ενότητα ολόκληρου του Πλανήτη. Η προστασία τους και η αειφορική διαχείριση των φυσικών μας πόρων, καθίσταται αναγκαιότητα αδήριτη. Ευθύνη συλλογική και ατομική. Γιατί, όντως, το περιβάλλον είναι ταυτόχρονα θέμα πολιτισμού, οικονομίας και πολιτικής».
Ωραία λόγια σεβαστέ μου Κύριε Νομάρχα. Να τα ακούς και να ευφραίνεται η ψυχή. Να θέλεις και πανό να αναρτήσεις, ΄΄ Θύμιο μαζί, που έκανες το νομό μας μεγάλο μαγαζί.΄΄
Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα κ Νομάρχα. Δικό σου σχέδιο δεν ήταν να έρθει αγωγός του βιολογικού καθαρισμού απ’ τη μονάδα βιολογικού καθαρισμού του Αχελώου στα σύνορα με τα Καλύβια,( σαν μέτρο αντισταθμιστικό στο Δήμο Αγγελοκάστρου, που παραχώρησε την έκταση εκεί κάτω στη αξέρα) στις παρυφές του Δήμου Αγγελοκάστρου. Κι έγιναν έξοδα, και ήρθε ο αγωγός, και πήρες τότε εσύ τους ψήφους που επεδίωκες, όμως τι έγινε από εκεί και πέρα. Συνδέθηκε ποτέ αυτός ο αγωγός , μ’ όλα τα λύματα του Δήμου Αγγελοκάστρου; Λίγο πιο κάτω απ’ το γήπεδο., πίσω απ΄την αποθήκη του συνεταιρισμού έχει κατάληξη αυτός ο αγωγός, Δεν είναι χίλια μέτρα από εκεί που καταλήγουνε τα λύματα ολόκληρης κωμόπολης στο Δίμικο, στο ποταμάκι γνήσιο υγρότοπο, που θρέφει τόσα είδη από ψάρια και πουλιά.
Είναι δικό μου θέμα είπες τότε κ Νομάρχα, και οι Δήμαρχοι και οι Δημότες του Αγγελοκάστρου σας πιστέψανε, βέβαια οι δήμαρχοι ανάλογα και με τις αντιλήψεις τους είχανε τότε άλλα θέματα ν’ απασχοληθούν.Την 1η εικόνα με το σκουπιδότοπο πως δεν την είδατε ποτέ κ Νομάρχα. Στον Αχελώο είναι που είναι και προστατευόμενη από διεθνείς συνθήκες περιοχή, κοντά εκεί στο βιολογικό καθαρισμό.
Για ποιούς υγροτόπους λοιπόν μιλάτε κ Νομάρχα. Για της Αιτωλοακαρνανίας τα μεγάλα κατροκάνατα.
Εφημερίδα το ΚΑΣΤΡΟ. Κώστας Μπούτιβας.