Έστριψε κι ο Μήτσος στην επόμενη γωνία χαμογελαστός και ευχαριστημένος, μπήκε κι αυτός πια στο τελευταίο μοιραίο δρομολόγιο. Κι είχε από καιρό συνειδητοποιήσει πως περπατούσε και μιλούσε ολομόναχος.
Σταμάτησε να αφουγκράζεται και να παρατηρεί ξαφνιασμένος τους περαστικούς και να μετράει νούμερα και αριθμούς, κάνοντας μια ζωή προσθαφαιρέσεις. Ξέρω από καιρό μου είπε την τελευταία φορά που τον συνάντησα πάνω στο Νίκο τον Παρά, πως φτάνει η ημερομηνία με το νούμερο μηδέν.
Καλό ταξίδι και σε σένα φίλε Μήτσο Μουλαρά, που τα εφηβικά μας χρόνια έκανες ψιλικατζίδικο.
Καστρινός.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου