Η γιορτή των Φώτων είναι μια από τις μεγαλύτερες της Χριστιανοσύνης. Ο εορτασμός άρχιζε απ’ την προηγούμενη μέρα, του Σταυρού. Οι νοικοκυρές από πολύ πρωί ετοίμαζαν τα σπίτια, και πέταγαν τη στάχτη από τα τζάκια και τις σόμπες, λιβάνιζαν και περίμεναν τον Παπα-Βασίλη που θα επισκεπτόταν όλα τα σπίτια του χωριού για τον Αγιασμό.
Φέροντας μαζί του το μπακιρένιο τσουκάλι με τον Αγιασμό και το Σταυρό, έψελνε το « Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε…», αγιάζοντας με ραντισμό πρώτα τα εικονίσματα και ακολουθούσε ο αγιασμός του σπιτιού και των κατοίκων του. Οι νοικοκυραίοι αφού ασπάζονταν το Σταυρό, έριχναν ένα κέρμα στο «τσουκάλι» κι έχωναν κάνα μικρό χαρτονόμισμα στην τσέπη του παπά.
Την παραμονή του Σταυρού η μακαρίτισσα η βάβω σαν παραμύθι μας έλεγε ότι την επομένη θα ερχόταν ο παπάς, και τα «Καρκατζέλια» που είχαν έρθει τις παραμονές των Χριστουγέννων από τον «κάτω κόσμο, τρομοκρατημένα και φωνάζοντας «Φευγάτε να φεύγουμε γιατί έρχεται ο Τουρλόπαπας με την Αγιαστούρα και την κολοβρεχτούρα» θα γκρεμοτσακίζονταν και θα ξαναγύριζαν στα έγκατα της γης. Την ημέρα του Σταυρού νηστεύαμε απαξάπαντες για να πιούμε το Μεγάλο Αγιασμό την ημέρα των Φώτων.
Την ημέρα των Φώτων όλη η οικογένεια, πηγαίναμε στην εκκλησιά όπου γινόταν η ακολουθία του Μεγάλου Αγιασμού. Μόλις απόλαγε (σχόλαγε) η εκκλησία, σύμφωνα με το έθιμο και την πίστη στη δύναμη του Αγιασμού, παίρνοντας ένα μπουκάλι Αγιασμού η κάθε οικογένεια το είχε στα εικονίσματα όλο το χρόνο, για πάσα χρήση και βασκανία. Οι παλιότεροι θυμάμαι λέγανε, (η δική μας η γενιά δεν το πρόλαβε αυτό) ότι όλο το χωριό κατέβαινε πριν λίγα χρόνια για τον «Αγιασμό των υδάτων» κάτω στο ποτάμι στο «Πεζοπόρι» στο Σταθμό.
Έτσι γιορτάζαμε και ζούσαμε εκείνα τα χρόνια τα Φώτα στο χωριό και που πάντα θα νοσταλγούμε, παρότι ήταν χρόνια δύσκολα με «παιδεμό» για όλο τότε τον κόσμο της αγροτιάς.
Μπούτιβας Κώστας – Καστρινός.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου