ΤΩΡΑ ΕΙΝ’ ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ.

Το χρονογράφημα του Σαββάτου.

Ήτανε δύσκολο τούτο το καλοκαίρι. Έστω και με την καθιερωμένη δίμηνη απόδραση στη θάλασσα και το χωριό, μόνο εύκολο δεν θα μπορούσες να το πεις. Ήτανε δύσκολο, μα το περάσαμε κι αυτό. Κι έχουμε περάσει πολλά δύσκολα, κι έχουμε μάθει πια... Κα τα τελευταία έξη χρόνια ειδικά, είναι σα να σήκωσε ο πανάγαθος και τα δύο του τα χέρια, και να μας δώρισε μια μούντζα μεγαλοπρεπή… 
Και οι τελευταίες μέρες του Αυγούστου, είναι αυτές που μ’ έβαλαν από νωρίς σε προβληματισμό και φθινοπωρινή ψυχική διάθεση. Για όλα τούτα που μας περιμένουν τούτο το γκρίζο επερχόμενο Φθινόπωρο.

Γι αυτό σου λέω. Πάνω που πήγαμε να ξεχαστούμε έστω ελάχιστα, άϊντε ξανά και πάλι φτού κι απ’ την αρχή. Ποιος τους αντέχει πάλι να σου πιπιλίζουν το μυαλό με τα αιώνια ψευτοδιλήμματα. Κράτος η ιδιωτική πρωτοβουλία; Κοινωνική μέριμνα η ανεξέλεγκτος νεοφιλελευθερισμός; Τέσσερα η παραπάνω τηλεοπτικά κανάλια; Με τους μεν να φωνάζουν για την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και τους δε, για την χειραγώγηση της πληροφόρησης.

Ποιοι ιδιώτες και ποιο κράτος; Για την Ελλάδα μιλάμε που μένουν όλα στάσιμα χωρίς ν’ αλλάζει τίποτα ποτέ. Μια ζωή εκεί στα ίδια και τα ίδια. Η Κακοδιοίκηση τα ρουσφέτια η διαφθορά και η λούφα απ’ τη μία που έχουν κάνει αυτό το κράτος μια ανοικτή πληγή και απ’ την άλλη ένας κρατικοδίαιτος ιδιωτικός τομέας σχεδόν μαφιόζικος, με ακατάρτιστα στελέχη και γκάνγκστερ για αφεντικά.

Και θα σε βάνουν πάλι εσένα να διαλέξεις. Τι να διαλέξεις δηλαδή. Αφού πάλι τα πράγματα θα παραμένουνε τα ίδια. Άρπα κόλα, ο γνωστός του γνωστού και τα λοιπά και τα λοιπά. Και η φαρσοκωμωδία η νεοελληνική να συνεχίζεται.

Ήτανε δύσκολο κι αυτό το καλοκαίρι. Μα πιο δύσκολο είναι το μόνιμο Ελληνικό αλαλούμ, που έχει γίνει πια το νέο δαιμόνιο της φυλής του νεοέλληνα.

Κώστας Μπούτιβας.