ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΙΤΙΚΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΤΟΥ ΙΟΥΝΗ.

Πέρασαν τόσες γενιές Αγγελοκαστριτών με τους πολιούχους Αγίους δώδεκα Αποστόλους πάνω απ’ τα κεφάλια τους, και τη γιορτή τους πότε να παίρνει το επάνω της, και να γίνεται ένα δεύτερο πανηγύρι του Ιούνη, και πότε τα κάτω της, λόγω και της «φούριας» του καπνού που κυριαρχούσε τότε σ’ όλο το χωριό. Κάποτε μάλιστα έφτασε και στον αφανισμό, μέχρι να έρθει ο σύλλογος Αγγελοκαστριτών της Αθήνας και να καθιερώσει με τη συμβολή της Μητρόπλης και του τότε Δεσπότη την λιτάνευση της εικόνας στους δρόμους του χωριού με την αμέριστη συμπαράσταση πάντα του Δήμου Αγγελοκάστρου. Φεύγοντας όμως η έδρα του Δήμου απ’ το χωριό με εκείνον τον ανεκδιήγητο «Καλλικράτη» η γιορτή άρχισε πάλι να μαραζώνει.

Και ξαφνικά φέτος θα έφτανε ένα μικρό απόλυτο Τσαφ! Ένα άνοιγμα του διακόπτη και ένα ξέπνοο φύσημα στις αστείρευτα γλεντζέδικες καρδιές των Αγγελοκάστριτών. Μετά από χρόνια αρκετά, στήθηκε ένα «κουτσοπανηγύρι» στο κέντρο του χωριού, και η σελίδα γύρισε απότομα, και μετέφερε όλο το χωριό στο ωραίο παρελθόν.

Να ’ναι καλά ο Αποστόλης ο Φώτος που το αποτόλμησε εκεί μπροστά απ’ το «καλίγευστο» Ψητοπωλείο του.

Έτσι μες το στενό οικονομικό παρόν, και όλη την κοινωνία να πνίγετε δεμένη βαθιά στο πάτο των αναγκών της, δεν ξέρω αν νοιάστηκε τόσο πολύ για το σπουδαίο τούτο γεγονός, που απέπνεε λίγο απ’ την παράδοση του παλιότερου Αγγελοκάστρου που χάνεται στο χρόνο. 
Δεν βαριέσαι, περισσεύουν πάντως λίγα megabyte για το νοιάξιμο ετούτης της παμπάλαιας γιορτής και τη μνημόνευση του γεγονότος, μιας και η καθημερινότητα φέρνει όλο και περισσότερες αδιάφορες ειδήσεις.

Κώστας Μπουτιβας.