ΩΣ ΠΟΤΕ «ΘΕΟΜΠΑΙΧΤΕΣ» ΘΑ ΛΕΗΛΑΤΕΙΤΑΙ ΤΑ ΟΣΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΙΕΡΑ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ.

Χτυπάει πένθιμα η καμπάνα του Μοναστηριού, και θα χτυπάει πένθιμα όλη μέρα. Και θα χτυπάει πένθιμα τη κάθε μέρα πια για μας.... Μέχρι να πούμε κάποτε «φτάνει ως εδώ» και ν’ ακουστεί επιτέλους ένα μεγάλο «έλεος πια» απ’ το λαό, έγραφα χθες για τη θλιμμένη - τη μεγάλη Παρασκευή. Κι ήρθαν οι «Ρασοφόροι» πριν «αλέκτορας λαλήσει» για να με κάνουνε προφήτη που δεν είμαι.

Εκείνοι με τα μαύρα ράσα οι υποκριτές, που υπηρετούνε λένε τη θρησκεία. Που έκαναν κράτος και τσιφλίκι τους, τον Παντοκράτορα, το Άγιο κι ιερό μας μοναστήρι, και παίρνουνε αρχή και εξουσία απ’ την αθλιότητα, να κουμαντάρουνε τον επιτάφιο του Χριστού. Οι «γραμματείς και οι φαρισαίοι» των γραφών που έλαχε να τους ζούμε και στις μέρες μας. Που σαν να μην έφτανε που καταργήσανε έθιμα του χωριού παμπάλαια, με το να μην γίνει η περιφορά του επιταφίου στο χωριό, Βγάλανε και φιρμάνι μες την αθλιότητά τους, για το ποιος είναι ικανός τον επιτάφιο να σηκώσει. Ντροπή και αίσχος «ιεροεξεταστές».

Δεν σας βαραίνουνε τα μαύρα ράσα που φοράτε με τέτοιες πράξεις ανορθόδοξες, η μήπως τις καλύψετε κι αυτές, με μακριούς σταυρούς και «κομποσκοίνια»; Η πίστη του Αγγελοκαστρίτικου λαού προς τον «Αφέντη του τον Παντοκράτορα» χρόνια φωλιάζει στην καρδιά του. Κι ο επιτάφιος που δεν κατεβάσατε εσείς, έκανε όλη νύχτα περατσάδα, μέσα στους δρόμους του χωριού. Όπως θα κάνει σ΄όλων τις καρδιές Ανάσταση. Αν με «φιρμάνι» δεν την καταργήσετε κι αυτήν.

Ο δούλος του Θεού - όχι δικό σας -Καστρινός.