Αν πρέπει ν’ απαντήσουμε στο ερώτημα, τι σχέση μπορεί να έχουν τα παραμύθια με τη σημερινή σκληρή πραγματικότητα, δεν μπορούμε, λέει κάπου στο προοίμιο του βιβλίου ο συγγραφέας γιατί το παραμύθι είναι τέχνη, και η τέχνη δεν αποδεικνύεται, μονάχα αναγγέλλεται. Και συμπληρώνω εγώ. Στη παγκοσμιοποίηση που προσπαθούν να μας μπολιάσουν σχεδόν με το έτσι θέλω, και σ’ ένα ξενόφερτο τρόπο σκέψης, τα Ελληνικά παραδοσιακά παραμύθια είναι κομψοτεχνήματα ανεκτίμητης αξίας όπως αυτά τα σαράντα παραδοσιακά λαϊκά «Αγγελοκαστρίτικα» παραμύθια που συγκέντρωσε, διέσωσε, και με μαεστρία μας παρουσιάζει ο Θύμιος στο νέο του βιβλίο «δρόμοι μακρινοί, πολυταξιδεμένοι». Και η πολιτιστική παράδοση παραμένει ζωντανή και παύει πια να είναι μουσειακό είδος, μόνο εφόσον μπορούμε να την προσαρμόσουμε στα μέτρα της εποχής μας. Κι αυτό έρχεται να κάνει ο « ομοχώριος πνευματικός συνδαιτυμόνας» - όπως τιμητικά μ’ αποκαλεί στην αφιέρωση του βιβλίου και τον ευχαριστώ από καρδιάς- στο υπέροχο αυτό απ’ όλες τις απόψεις καινούργιο του βιβλίο. Και μιας και μπήκαμε σε τούτη την περί παραμυθιών κουβέντα, σε τούτη τη χώρα που όλα μεταβάλλονται και μπασταρδεύονται, γονείς, εκπαίδευση, τηλεόραση, εμπορευματοποίηση, έχουν μεταβάλει και τα παραμύθια τα τελευταία χρόνια, σ’ ένα χωράφι καταπράσινο με λουλουδάκια και καρδούλες, που η μόνη κακιά απειλή είναι οι κακές οι μέλισσες. Που είναι οι κακοί λύκοι, οι δράκοι, και οι μάγισσες; Μέσα σε τούτο το βιβλίο όμως θα τους βρείτε, και όποια σημασιολογία και αν τους δώσετε, έτσι όπως έγινε η ζωή μας, να είστε σίγουροι ότι θα πέστε μέσα, γιατί όπως εύστοχα μας λέει ξεκινώντας ετούτο το βιβλίο ο συγγραφέας: Σαν τη ζωή μας, έτσι είναι τα παραμύθια.
Μπούτιβας Κώστας – Καστρινός.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου