Κάναμε πάλι εκλογές, κι έτσι η αλλιώς, βγάλαμε και κυβέρνηση η έτσι νομίζουμε.
Τέλος πάντων, η κυβέρνηση βγήκε. Δηλαδή, ακόμα δε βγήκε από το αυγό. Εδώ δεν έχουνε βγει ακόμα από το αυγό οι υπουργοί της. Είναι μερικοί που ακόμα τσιμπάνε να σπάσουνε το τσόφλι. Αλλά αυτό δεν είναι πρόβλημα. Άμα το αυγό δεν είναι κλούβιο, κάτι θα βγάλει. Τώρα άμα θα βγάλει κότα, κοκκόρι ή πουλάδα, άλλο αυτό.
Η γκρίνια και οι κοκορομαχίες όμως άρχισαν. Από το επόμενο λεπτό των αποτελεσμάτων, μη σου πω. Τούτη η κυβέρνηση θα είναι καταστροφική. Είναι η ίδια που τα έκανε σκατά. Αλλά σαν αντιπολίτευση θα της δείξουμε εμείς Κι ενώ η νέα Βουλή ακόμα δεν μαζεύτηκε αρχίσαμε: Κοίτα τα ζώα κουστουμιές, σαν λόρδοι πάνε να παραλάβουν υπουργείο. Που πας ρε καραγκιόζη αριστερέ που έβριζες μέχρι χθες Θεούς και δαίμονες.
Όχι που δε το ’ξερα, αλλά τώρα είμαι σίγουρος γιατί τούτη δω η χωρά δεν θα πάει μπροστά. Ούτε πίσω άλλο. Θα μείνει κολλημένη αιωνίως, εκεί, στα ιδία και τα ιδία. Γιατί κανένας δεν την σκάφτεται. Το μόνο που σκέφτεται ο καθ’ ένας είναι: να πεθάνεις εσύ, να ζήσω εγώ. Γιατί ότι γίνεται τώρα, έγινε και πριν. Με τους άλλους. Και θα ξαναγίνει μετά. Με τους επομένους. Που Θάνοι οι ίδιοι οι προηγούμενοι. Γιατί σημασία δεν έχει η χωρά.
Σημασία έχει πάντα εδώ σ’ αυτό τον τόπο, να πεθάνεις εσύ, να ζήσω εγώ.
Κώστας Καστρινός.
Τέλος πάντων, η κυβέρνηση βγήκε. Δηλαδή, ακόμα δε βγήκε από το αυγό. Εδώ δεν έχουνε βγει ακόμα από το αυγό οι υπουργοί της. Είναι μερικοί που ακόμα τσιμπάνε να σπάσουνε το τσόφλι. Αλλά αυτό δεν είναι πρόβλημα. Άμα το αυγό δεν είναι κλούβιο, κάτι θα βγάλει. Τώρα άμα θα βγάλει κότα, κοκκόρι ή πουλάδα, άλλο αυτό.
Η γκρίνια και οι κοκορομαχίες όμως άρχισαν. Από το επόμενο λεπτό των αποτελεσμάτων, μη σου πω. Τούτη η κυβέρνηση θα είναι καταστροφική. Είναι η ίδια που τα έκανε σκατά. Αλλά σαν αντιπολίτευση θα της δείξουμε εμείς Κι ενώ η νέα Βουλή ακόμα δεν μαζεύτηκε αρχίσαμε: Κοίτα τα ζώα κουστουμιές, σαν λόρδοι πάνε να παραλάβουν υπουργείο. Που πας ρε καραγκιόζη αριστερέ που έβριζες μέχρι χθες Θεούς και δαίμονες.
Όχι που δε το ’ξερα, αλλά τώρα είμαι σίγουρος γιατί τούτη δω η χωρά δεν θα πάει μπροστά. Ούτε πίσω άλλο. Θα μείνει κολλημένη αιωνίως, εκεί, στα ιδία και τα ιδία. Γιατί κανένας δεν την σκάφτεται. Το μόνο που σκέφτεται ο καθ’ ένας είναι: να πεθάνεις εσύ, να ζήσω εγώ. Γιατί ότι γίνεται τώρα, έγινε και πριν. Με τους άλλους. Και θα ξαναγίνει μετά. Με τους επομένους. Που Θάνοι οι ίδιοι οι προηγούμενοι. Γιατί σημασία δεν έχει η χωρά.
Σημασία έχει πάντα εδώ σ’ αυτό τον τόπο, να πεθάνεις εσύ, να ζήσω εγώ.
Κώστας Καστρινός.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου