ΝΕΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ.

Όλα πήραν τη φυσιολογική τους πορεία στα διοικητικά του πρωταθλητή φέτος της Α΄2 ΑΧΕΛΩΟΥ Αγγελοκάστρου.
Έγινε διοικητικός και οικονομικός απολογισμός με τον πρόεδρο Πάνο Κουτούμπα να μιλάει για τα πεπραγμένα της διοίκησης με εκείνον πρόεδρο στο τιμόνι χωρίς κανένα πρόβλημα.
Έτσι με μερικές εθελούσιες αποχωρήσεις και τις σχετικές προσαρτήσεις νέων μελών το νέο εννεαμελές διοικητικό συμβούλιο του ΑΧΕΛΩΟΥ όπως το καταστατικό του συλλόγου ορίζει συγκροτήθηκε ως εξής:
Κουτούμπας Πάνος Πρόεδρος
Μπέτσικας Δήμος Γεν.Αρχηγός.
Μπούζας Στάθης Αντιπρόεδρος.
Μπούτιβας Μιχάλης Γεν. Γραμματέας.
Αλεξάκης Βασίλης Ταμίας
Κωνσταντίνου Αλέκος Μέλος
Αλιάγας Παναγίωτης Μέλος
Αρωνιάδας Δημήτριος Μέλος
Αλιάγας Λεωνίδας Έφορος υλικού.
Η πρώτη κίνηση του νέου συμβουλίου ήταν να έρθει σ΄ επαφή με τον επί σειρά δύο ετών προπονητή του Αχελώου που τον ανέβασε συνεχόμενα δύο κατηγορίες Γιώργο Καρελάκη. Κι αυτό ήταν το πιο φυσιολογικό. Ο άγραφτος νόμος του ποδοσφαίρου λέει ότι δεν αντικαθιστάς ποτέ έναν προπονητή όταν έχει πάρει δυό πρωταθλήματα συνέχεια. Πικρίες, μικρόψυχα συμπλέγματα, και εκατέρωθεν «στραβομουτσουνιάσματα» παραμερίζονται και στην πορεία βρίσκουν λύση. Σύμφωνα και με τα λεγόμενα του προέδρου Πάνου Κουτούμπα ο Καρελάκης μένει κατά 99% κι εφέτος στον ΑΧΕΛΩΟ. Και σ’ όποιον δεν αρέσει να πάρει «ξίδι» να ξεπεισμώσει λέω εγώ. Κουμάντο σε μια ομάδα κάνει το συμβούλιο και όχι τα Καφενεία. Τέλος.
Μπούτιβας Κώστας (Καστρινός)

ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΕΣΥ, ΝΑ ΖΗΣΩ ΕΓΩ.

Κάναμε πάλι εκλογές, κι έτσι η αλλιώς, βγάλαμε και κυβέρνηση η έτσι νομίζουμε.
Τέλος πάντων, η κυβέρνηση βγήκε. Δηλαδή, ακόμα δε βγήκε από το αυγό. Εδώ δεν έχουνε βγει ακόμα από το αυγό οι υπουργοί της. Είναι μερικοί που ακόμα τσιμπάνε να σπάσουνε το τσόφλι. Αλλά αυτό δεν είναι πρόβλημα. Άμα το αυγό δεν είναι κλούβιο, κάτι θα βγάλει. Τώρα άμα θα βγάλει κότα, κοκκόρι ή πουλάδα, άλλο αυτό.
Η γκρίνια και οι κοκορομαχίες όμως άρχισαν. Από το επόμενο λεπτό των αποτελεσμάτων, μη σου πω. Τούτη η κυβέρνηση θα είναι καταστροφική. Είναι η ίδια που τα έκανε σκατά. Αλλά σαν αντιπολίτευση θα της δείξουμε εμείς Κι ενώ η νέα Βουλή ακόμα δεν μαζεύτηκε αρχίσαμε: Κοίτα τα ζώα κουστουμιές, σαν λόρδοι πάνε να παραλάβουν υπουργείο. Που πας ρε καραγκιόζη αριστερέ που έβριζες μέχρι χθες Θεούς και δαίμονες.
Όχι που δε το ’ξερα, αλλά τώρα είμαι σίγουρος γιατί τούτη δω η χωρά δεν θα πάει μπροστά. Ούτε πίσω άλλο. Θα μείνει κολλημένη αιωνίως, εκεί, στα ιδία και τα ιδία. Γιατί κανένας δεν την σκάφτεται. Το μόνο που σκέφτεται ο καθ’ ένας είναι: να πεθάνεις εσύ, να ζήσω εγώ. Γιατί ότι γίνεται τώρα, έγινε και πριν. Με τους άλλους. Και θα ξαναγίνει μετά. Με τους επομένους. Που Θάνοι οι ίδιοι οι προηγούμενοι. Γιατί σημασία δεν έχει η χωρά.
Σημασία έχει πάντα εδώ σ’ αυτό τον τόπο, να πεθάνεις εσύ, να ζήσω εγώ.
Κώστας Καστρινός.

ΜΕΤΕΚΛΟΓΙΚΟ.

Τι εύχεται ο Καστρινός στον υποψήφιο βουλευτή;
Πατήστε στην εικόνα να το μάθετε.

Ο ΕΘΝΙΚΟΛΑΤΡΗΣ.

Σήμερα κάτι για μένα ήθελα να πω.
Γουστάρω τούτον εδώ τον τόπο μου. Ζω σε μια από τις πιο ωραίες χώρες του κόσμου, και πορεύομαι σε μια από τις χειρότερες πόλεις του κόσμου. Αλλά είναι η χώρα μου, κι είναι η πόλη μου. Και τις γουστάρω και τις αγαπάω και τις δυό.
Και γουστάρω τους Έλληνες. Όχι τους Ελληναράδες, τους Έλληνες. Αυτούς που στα δύσκολα λένε "δε βαριέσαι", κι εννοούνε ότι θα περάσει κι αυτό όπως και τόσα άλλα, αυτούς που γελάνε με τη φτώχεια τους, και εύχονται να ψοφήσει η γίδα του γείτονα, αλλά άμα ψοφήσει, θα τρέξουνε να του σταθούνε, και να του τσοντάρουνε κιόλας, και να κεράσουν κι ένα τσίπουρο να πάνε κάτω τα φαρμάκια.
Δεν πάω με τίποτα τον πρόστυχο Ελληναρά που πούλησε το χωράφι του παππού να πάρει 4Χ4. Τον Ελληναρά του βολέματος και του "τι κάνει το κράτος". Δεν πάω τον Ελληναρά, που βρίσκει όλους τους άλλους Έλληνες ζώα, και τη χώρα μπουρδέλο, κι οι ξένοι ξέρουν και μείς είμαστε άχρηστοι. Αυτός να πάει έξω, που «είναι άνθρωποι κι έχουνε κράτη», και να κάτσει εκεί, και να κάνει με αυτούς παρέα. Εμένα με νοιάζει τι κάνουμε άδω. Και θέλω ο τόπος μου να ’χει ξανά ανθρώπους, από κείνους που ’χε, κι όχι ζώα. Κι οι πόλεις του να ξαναφτιάξουν γειτονιές, κι όχι παράθυρα με κάγκελα λες κι είναι οι φυλακές Αυλώνας. Αλλά έτσι πάει. Για να αλώσεις ένα τόπο, πρώτα καταστρέφεις τους κατοίκους του. Με οποιοδήποτε μέσο.
Βαρέθηκα μια ζωή: ο κομμουνιστής, κι ο εθνικιστής, κι ο φασίστας, κι ο ευρωπαϊστής... και τις ταμπέλες και ετικέτες πάντα και παντού, και την πραγματική ουσία πουθενά.
Θέλω ο τόπος μου να κατοικείται από κείνους τους έξω καρδιά ανθρώπους, που τρώνε όλοι μαζί από ένα πιάτο, και τσουγκρίζουν τα ποτήρια για να ξορκίσουν το κακό, έτσι όπως το κάνουν για να γιορτάσουν το καλό. Δε θέλω τα παιδιά μου κουρδισμένα Γερμανάκια, ούτε Πακιστανάκια μοιρολατρικά . Θέλω εκείνους τους ανθρώπους που ’βαζαν κάτω το κεφάλι και δουλεύανε για το δικό τους αύριο, θέλω εκείνους τους ανθρώπους που σήκωναν το κεφάλι χωρίς να αναλογιστούνε το μέγεθος της απειλής, θέλω αυτούς που όταν κινδύνευε ο τόπος τους, γινόντουσαν γροθιά και σύντριβαν κάθε εμπόδιο. Κι αν πρέπει να γυρίσω στη δεκαετία του 50 για να τους βρω, ας γυρίσω. Θέλω να λέω ότι είμαι Έλληνας, και να μην ντρέπομαι, - όχι πως ντράπηκα ποτέ. - Να μη χρωστάω σε κανένα, κι ας έχω να φάω μονάχα ένα ξεροκόμματο μ’ ελιές και μια ντομάτα, και να τα φάω με παρέα και με τσιπούρα και να χορτάσω. Θέλω να χω το κεφάλι μου ψηλά κατά κει που βγαίνει πάντα ο ήλιος πάνω απ’ τον Παντοκράτορα σ’ αυτόν εδώ τον τόπο.
Κι αν όλα τούτα με κάνουνε εθνικολάτρη, Ε! τότε είμαι… και στα τέτοια μου. Καλύτερα απομονωμένος στη γωνιά μου, παρά απομονωμένος μέσα στη πρόστυχη, άθλια παγκοσμιοποίησή τους.

Μπούτιβας Κώστας. (Καστρινός)

Η ΥΠΟΣΧΕΣΗ

Μια υπόσχεση που είχαν δώσει οι Ντοβαίοι (Ο Κώστας ο γιατρός, ο Γιάννης και τα κορίτσια.) εδώ και αρκετά χρόνια,- και είχαμε προβάλει μέσα απ’ την εφημερίδα «το ΚΑΣΤΡΟ»τότε,- να επανακατασκευάσουν από την αρχή το παλιό γκρεμισμένο καφενείο της εκκλησίας δωρεάν στη μνήμη των γονιών τους, αφού πέρασε από διάφορες διαδικασίες, και μικρόψυχα τερτίπια της Αγγελοκαστρίτικης νοοτροπίας, ήρθε η ώρα τ’ όνειρο αυτό «των παιδιών» να πάρει σάρκα και οστά. Έχει ξεκινήσει αυτό το υπέροχο για το χωριό μας «ευεργέτημα» όπως μας δείχνουν και οι φωτογραφίες που μου έστειλε ο Θύμιος ο Πριόβολος και συνεχίζονται μ’ εντατικούς ρυθμούς. Από κάτω θα είναι η αίθουσα του πνευματικού κέντρου της Εκκλησίας μας με βιβλιοθήκη, αίθουσα τελετών, μνημοσυνών και άλλων χρήσεων και από πάνω βιβλιοθήκη και διαμέρισμα για τον εκάστοτε ιερέα του χωριού. Όταν κρατιούνται και τηρούνται τέτοιες υποσχέσεις ιερές, κι όταν υπάρχουν ακόμη τέτοιοι ανάμεσά μας άνθρωποι, ένα είναι σίγουρο: Ποτέ δεν θα χαθεί αυτός ο τόπος.
Καστρινός.

ΕΜΠΡΟΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΠΟΥ ΧΑΡΑΞΕ Ο ΕΤΣΙ.

Ο «Τζίφος» δικό του κόμμα. Ο «Κολοβός» υποψήφιος βουλευτής. Και να ’ταν μόνο αυτοί! Σε τούτες τις εκλογές συμβαίνει το εξής παράδοξο: γνωστοί και φίλοι με τη σέσουλα αποφάσισαν ν’ ασχοληθούνε λέει με την πολιτική. Τρέλα μιλάμε. Τόσο πολύ, που είπα θα είναι καμιά καινούργια μόδα. Πως λέμε "ήμουν κι εγώ στον τελικό " τώρα θα λέμε "ήμουν Κι εγώ υποψήφιος βουλευτής". Και να ’ταν μόνο αυτοί. Είναι και οι άλλοι οι επαγγελματίες οι παλιοί, οι μόνιμοι οι χρόνιοι που με ταράξανε στα s.m.s (Sου’στειλα -Μου’στειλες -Sου’στειλα) όπως ο κ «Καρέκλας» ας πούμε που μου στείλε κι ένα σήμερα πρωί - πρωί Σαββατιάτικα και με ξύπνησε «που να τον βαρέσει κακός ταμπλάς», που θα αγωνιστεί λέει για να σωθούμε απ’ τα μνημόνια. Καλά θα κάνεις άνθρωπέ μου, αλλά χέστηκα προσωπικώς, και δεν θέλω άλλο να σωθώ. Και κάθομαι τώρα λοιπόν και σκάφτομαι τι πάθανε όλοι αυτοί και αποφάσισαν να γίνουνε πολιτικοί και θέλουν να με σώσουνε. Κάτω στο χωριό λένε πως άμα ανακατώνεσαι με τα πίτουρα σε τρώνε οι κότες. Και τώρα που ο κόσμος ακούει "πολίτικος" και τινάζει το γιακά του -και τον πολικό μαζί - τους ήρθε όλων να πάνε να ανακατωθούν στην πολιτική; Κολλητικό είναι; Η μήπως όχι; Κάτι μου βρομάει εδώ Πατριώτες.
Μετά όμως λέω και τα’ άλλο. Ότι τελικά, με το να κάθεσαι στον καναπέ σου και να σιχτιρίζεις δεν κάνεις και πολλά πράγματα. Μάλλον τίποτα δεν κάνεις. Κι ίσως να ’ρθε στα αλήθεια η ώρα να δώσουμε στην πολιτική την κανονική της έννοια. Της ενασχόλησης με τα κοινά. Στο κάτω κάτω, πριν γίνει εντελώς ζώων, ο άνθρωπος ήταν πολίτικο ζώων. Έτσι θυμάμαι ότι με μάθαιναν εκείνα τα χρόνια στο σχολειό. Και να με συγχωράνε και τα ζώα, που πιο πολιτικά από μας είναι, και πιο συνειδητοποιημένα. Και λέω, μήπως όλοι αυτοί οι άνθρωποι, οι καθημερινοί, απλοί άνθρωποι, που ξεσηκώθηκαν ξαφνικά κι αποφάσισαν να γiνουνε πολιτικοί να αξίζουν μια ευκαιρία; Μήπως τελικά ανακατεύτηκαν με τα πίτουρα, ελπίζοντας να καθαρίσουν το κοτέτσι πριν να τους φανέ οι κότες; Κι ίσως αυτό φοβούνται εκείνες οι «κότες» οι γνωστές, οι πολιτικάντιδες όλων των προηγούμενων ετών. Τους ερασιτέχνες αυτούς που είναι θυμωμένοι πολίτες κι όχι επαγγελματίες και τρώγονται τόσο πολύ μη τυχόν και βρεθούν μέσα στα ποδάρια τους. και με ταράξανε στα s.m.s.
Θα μου πεις γιατί δεν μπήκες κι εσύ σ' ένα κόμμα να κατεβείς για βουλευτής; Κάποια στιγμή πέρασε απ’ το μυαλό μου, μα η αυτοπροστασία μάλλον με προστάτευσε. Γιατί καλώς η κακώς, δεν πιστεύω ότι το σύστημα μπορεί να αλλάξει το σύστημα, και δεν ξέρω αν έχουμε το χρόνο να το διαβρώσουμε από τα μέσα.... Άσε που απ’ όσο ξέρω, αυτή η μέθοδος δεν πέτυχε σχεδόν ποτές.

Καστρινός.

ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΙΤΗΣ ΑΡΧΗΓΟΣ ΝΕΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ.

Εδώ και αρκετό καιρό κυκλοφορούσε σαν φήμη η σύσταση ενός κόμματος καθαρά Παναθηναϊκού και μετά την απαραίτητη έγκριση από τον Άρειο Πάγο αυτή η σκέψη πήρε σάρκα και οστά. Έπειτα από πρωτοβουλία οπαδών και μελών του Ερασιτέχνη, το «Παναθηναϊκό κίνημα» θα κατέβει στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές ενώ τα ψηφοδέλτια θα καταρτιστούν μέσα στις επόμενες ημέρες.
Το ''Παναθηναϊκό κίνημα'', στο οποίο πρόεδρος είναι ο Αγγελοκαστρίτης Γιώργος Μπέτσικας (Τζίφος) του Αθανασίου θα έχει όπως μαθαίνουμε την άμεση συμπαράσταση του πιο ενεργού κομματιού του Παναθηναϊκού, της «Θύρας 13».
Ο πρόεδρος Γιώργος Μπέτσικας κατέθεσε στον εισαγγελέα του Άρειου Πάγου τον συνδυασμό του κόμματος ενώ στη συνέχεια προχώρησε και στην ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων που υπάρχουν για λογαριασμό του, έχοντας μάλιστα υποψήφιους σε… όλη την Ελλάδα, προκειμένου να… πρασινίσει διαφορετικά όμως τούτη τη φορά η χώρα!
Θα υπάρχει αναλυτική ενημέρωση για τα του νέου κόμματος, κι ας μην ανήκουμε «συλλογικά» στον ίδιο χώρο.
Καστρινός.