ΣΠΟΡΑ.

ΣΠΟΡΑ.
Χθες βράδυ είδα στον ύπνο μου
τον δόλιο μου πατέρα
ένα ταλαίπωρο φτωχό
που πήγαινε με το σταυρό
και το τσαπί δεν του ’δωσε
ποτέ μιαν άσπρη μέρα.

Παιδί μου είπε τρελάθηκες
τι βρίζεις, και τι λες,
πες μου ποιος σου τα δίδαξε,
ποιος το μυαλό σου πείραξε;
εγώ πάντα σου μάθαινα
τις δέκα εντολές.

Ησύχασε πατέρα, τ’ απάντησα λιτά
δεν μένουν οι ανθρώποι σαν τη σπορά φυτά.
Εκείνα που σας λέγανε μείνανε στα χαρτιά
κοίτα πως την κατάντησαν γέρο την αγροτιά.

Στους παιδευμένους ανθρώπους της φύτρας μας.
Καστρινός.