Φραγκόσυκα.

Κι όμως υπάρχουν κάτι λέξεις που στην εποχή μας δεν είναι καθόλου γνωστές, δεν βγάζουν στάλα νόημα για πολλούς, όμως αν είσαι λίγο παλιότερος σου δίνουν μια κατακέφαλα, μπαίνουν, περπατούν πάνω σου και σε αλλάζουν από τα μέσα σου.

Φραγκόσυκα, στ΄αλήθεια ξέρεις τι είναι τα φραγκόσυκα;

Ξεχασμένη φράση. Λίγα χρόνια πίσω μας στέκει εκείνη η εποχή, που είναι τόσο άγνωστη στους πολλούς, τους  διαρκώς μετεξεταστέους της ιστορίας.

Οι γεροντότεροι επιμελώς κρύβουν μνήμες, από τη μαύρη φτώχεια και πετούν την ανέχεια εκείνης της εποχής, στη γεροντική τους άνοια. Όσους απόμειναν, όσους δε θέρισε ακόμα ο καβαλάρης Χάρος, μένουν σιωπηλοί, μοιάζουν να κρυφακούνε με τα θολά τους μάτια. Τι να πουν τώρα κι αυτοί για τη ζωή, που τρέχει αλαφιασμένη πάνω σε αόρατα καλώδια, με ταχύτητες που δεν προφήτεψε ούτε μεγάλος επιστήμονας, ούτε Άγιος πατέρας.

Η ανάγκη και η πείνα, είναι που γεννοβολούσαν, εκείνα τα χρόνια, τις λύσεις. Ξενόφερτα σενάρια και ελπίδες με τα ξένα πορτοφόλια, δε γέμιζαν τη κοιλιά, που γουργούριζε σα λαβωμένη γάτα, από τη πείνα.

Τέτοια εποχή το πιο καλό γλυκό ήταν το σταφύλι, τα σύκα και τα φραγκόσυκα, ενώ σήμερα αρπάμε μια δυο ρώγες σταφύλι, κι αυτές τις φτύνουμε αν μπλέξουμε με τίποτε διαλοκουκούτσια. Για φραγκόσυκα ούτε λόγος. Θέλει τολμηρούς και άφοβους για να τρυγήσουν και να καθαρίσουν τέτοια φρούτα.

Άκου φραγκόσυκα! Που στο διάολο βρέθηκαν σήμερα μπροστά μου.

Κώστας Μπούτιβας.