ΣΕΒΑΣΤΕΙΤΕ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΤΟ ΧΩΡΟ.

Σχετικά με μια αποτρόπαια φωτογραφία που σήμερα αντίκρισα στο διαδίκτυο, με τα απλωμένα πανιά στο γήπεδο του χωριού.

Ορισμένοι Αγγελοκαστρίτες, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν πως απέναντί τους δεν έχουν πρόσωπα και πράγματα που συνέδεσαν τ’ ονομά τους με την διάλυση του αθλητισμού στο Αγγελόκαστρο. Έχουν ένα όνομα τεράστιας εμβέλειας όχι μόνο για τα τοπικά δρώμενα, αλλά για ολόκληρη την αθλητική Αιτωλοακαρνανία, που θα πρέπει να το αντιμετωπίζουν με τον δέοντα σεβασμό.

Και οφείλουν, αν δεν γνωρίζουν να πληροφορηθούν και να μάθουν. Αν ο ΑΧΕΛΩΟΣ Αγγελοκάστρου γι’ αυτούς ήταν ένα τίποτα, για εκατοντάδες Αγγελοκαστρίτες εντός και εκτός περιοχής είναι έρωτας διαχρονικός και τρόπος ζωής... Είναι δε συνυφασμένη η δράση της ομάδας με τον χώρο του γηπέδου. Το έχτισε με αίμα για να το πούμε πιο λαϊκά το μαγαζί...

Σεβαστείτε, λοιπόν, το όνομα που έχετε απέναντί σας...

Μπούτιβας Κώστας.

ΜΕ ΣΟΥΡΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΘΑ ΣΑΣ ΤΑ ΠΩ ΚΑΙ ΠΑΛΙ.

Καλήν ημέραν άρχοντες, πάλι ήρθα να τα ψάλω
κάθε χρονιά τα κάλαντα, το έχω καημό μεγάλο.
Χριστός γεννάται σήμερον εν βηθλεέμ τη πόλη
μα πάντα εδώ κυριαρχεί το άδειο πορτοφόλι.
Εκείνοι που πιστεύανε χαρά πως θ’ αγοράσουν
και το μυαλό τους σήμερα πάνε για να το χάσουν.

Χριστός γεννάται σήμερον, ο ποιητής των όλων
μα στην Ελλάδα ο διχασμός παίζει το πρώτο ρόλον.
Κι η ανάπτυξη που θα έρχονταν σαν φωτεινό αστέρι
έσβησε και δεν έφτασε στου Έλληνα το χέρι.
Πλακώσανε και οι πρόσφυγες και έρχονται αράδα
κάθε φτωχός και η μοίρα του σήμερα στην Ελλάδα.

Χριστός γεννάται σήμερον παντού σε κάθε χώρα
κι απ τη Περσία κίνησαν οι μάγοι με τα δώρα.
Καβάλα στις καμήλες τους μες τη Συρία μπαίνουν
μα πέφτουν πύραυλοι εκεί και τις καμήλες δένουν.
Εν μέσω της γεννήσεως  που χαίρει η φύσις πάσα
πλάκωσε και ο Ερντογάν μας κόβει την ανάσα.

Χριστός γεννάται σήμερον εν βηθλεέμ τη πόλη
με Αριστερά και Δεξιά πάει και το πορτοφόλι.
Αυτοί που τάχα ήρθανε την τύχη μας ν’ αλλάξουν
τις τσέπες μας ξεψάχνισαν όλα να μας τ’ αρπάξουν.
Αυτοί δεν ξέρουν τίποτα κι ας ήταν φορομπήχτες
και για τη τσέπη του λαού μοντέρνοι διαρρήχτες.

Εν τω σπηλαίο τίκτεται, εν φάτνη των αλόγων
και στων Ελλήνων τη βουλή ξευτίλισαν τον λόγον,
Μόνο καυγάδες τρανταχτοί μέσα εκεί ξεσπάνε
ρεμάλια ψευτοβουλευτές ρημάζουμε και σπάνε.
Και ο λαός κοιτάζοντας με θλίψη κι απορία
βλέπει ότι η χώρα αυτή, δεν έχει σωτηρία.

Χριστός γεννάται σήμερον, φίλοι μικροί μεγάλοι
τα κάλαντα ο Καστρινός σας τα ’ψαλε και πάλι.
Και τα στραβά που υπάρχουνε  σ’ αυτή εδώ τη χώρα
κι η κακοδαιμονία μας που μας χτυπάει σαν μπόρα,
και τα στραβά κι ανάποδα που βλέπουμε κι ακούμε
πρέπει πίσω ν’ αφήσουμε σαν χώρα για να ζούμε.
Και εις έτη πολλά.       
Κώστας Καστρινός.

ΟΤΑΝ ΟΙ ΔΕΣΜΕΥΣΕΙΣ ΥΛΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ.

Ξηλώθηκε στο «Πιτς φυτίλι» από συνεργεία του Δήμου Αγρινίου, η επάνω παιδική χαρά Αγγελοκάστρου. Ο Δήμος Αγρινίου που απευθυνθήκαμε για το θέμα, μας απάντησε ότι μάλιστα καθυστέρησε κιόλας να ξηλώσει την συγκεκριμένη παιδική χαρά, κι ότι πολύ λίγες είναι οι παιδικές χαρές που πληρούν τις προδιαγραφές λειτουργίας. Με τον νέο ΕΣΠΑ, μας είπαν τότε θα αποκατασταθούν όλες οι ξηλωμένες παιδικές χαρές σε βάθος χρόνου.

Αυτά πρίν δυόμιση χρόνια, γιατί σήμερα τα παιδάκια του χωριού της επάνω γειτονιάς πανηγύριζαν ομαδικά βλέποντας τα συνεργεία του δήμου, να ανακατασκευάζουν εξ αρχής την παιδική χαρά απέναντι απ’ τη πιτσαρία του Τσάκονα, με καινούργιες και σίγουρες κατασκευές που πληρούν όλες τις προδιαγραφές ασφαλείας για το σίγουρο και άνετο παιχνίδι των παιδιών.

Μπράβο πρόεδρε Πάνο, έτσι να υλοποιούνται οι δεσμεύσεις.

Καστρινός.

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΦΙΛΕ ΒΑΓΓΕΛΗ.

Θα ήθελα να σε ξαναβρώ καθισμένο στο καφενείο, να χασομερήσουμε και να μοιραστούμε ένα σωρό καλαμπούρια και δύσκολες έγνοιες της ζωής, έφυγες και νιώθουμε, στ΄αλήθεια γινήκαμε ακόμη πιο φτωχοί.

Είναι κάτι παιδιά, κάτι ωραίοι άντρες, που δεν τους ταιριάζει η λησμονιά...

Αντίο φίλε Βαγγέλη. Καλό ταξίδι.

Καστρινός.

ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ.

Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση.

"ΝΙΚΟΥΛΟΥΒΑΡΒΑΡΑ" κι άλλες γιορτές μες το Δεκέμβρη.

Μεγάλες οι γιορτές του Δεκέμβρη, στο έμπα του Χειμώνα. Και τρεις απ’ αυτές τις γιορτές, η μία μετά την άλλη, πού 'ρχονται με τις πρώτες μέρες του Δεκέμβρη, ο λαός μας τις λέει μ' ένα όνομα: "Νικολοβάρβαρα". Νικουλουβάρβαρα κατά το τοπικό μας. 

Πλήθος οι δοξασίες, οι παροιμίες και τα έθιμα του λαού μας, που έχουν σχέση μ’ αυτές. Συνήθως τότε πιάνουν τα πρώτα δυνατά κρύα οι πρώτες παγωνιές και χιονοπτώσεις κι έτσι ήτανε σημαδιακές για τον άνθρωπο της υπαίθρου, τον άνθρωπο που πάλευε καθημερινά με τα στοιχεία της φύσης, που ζούσε στο πετσί του τις αλλαγές του κλίματος και τον εποχών. οι γιορτές αυτές είναι τόσο συνδεδεμένες με τον ερχομό της βαρυχειμωνιάς, που ο λαός μας έλεγε σαν παροιμία: "Απ'τα Νικολοβάρβαρα αρχίζει κι ο χειμώνας" 

Η Αγία Βαρβάρα (4 Δεκεμβρίου) θεωρείται προστάτης των παιδιών από την ευλογιά και τις άλλες εξανθηματικές αρρώστιες. Σε ορισμένα μέρη συνήθιζαν την ημέρα της γιορτής της, καθώς και σε περίοδο επιδημίας, να κάνουν μελόπιτες και να τις μοιράζουν στα σπίτια ή να τις αφήνουν σε σταυροδρόμια, ώστε αν έρθει η αρρώστια να είναι γλυκιά, ήπιας μορφής. Η συνήθεια αυτή θυμίζει ανάλογες αρχαίες προσφορές προς την Εκάτη.

5 Δεκεμβρίου, γιορτάζουμε τον Άγιο Σάββα, τον Άγιο Σάββα που "σαβανώνει" καθώς λέει το όνομά του:( "Η Αγιά Βαρβάρα βαρβαρώνει, ο Άη-Σάββας σαβανώνει κι ο Άη-Νικόλας παραχώνει.") Η παροιμία βέβαια αναφέρεται στο χιονιά, κατά μία άλλη όμως εκδοχή ο Άη Σάββας σαβανώνει τους νεκρούς και τους τοιμάζει για τον κάτω κόσμο, ενώ, από την άλλη, προσπαθεί να απομακρύνει το θάνατο από τους ζωντανούς, ως άγιος προστάτης και θεραπευτής. Αυτή τη μέρα σε μερικές περιοχές, συνηθίζουν να φτιάχνουν φάβα στη μνήμη του, κι όπως λέει μια λαϊκή παροιμία: "Του Άη-Σάββα, τρώνε φάβα!" 

Ο άγιος Νικόλαος (6 Δεκεμβρίου) είναι ο κύριος του υγρού στοιχείου και ο προστάτης των θαλασσινών, οι οποίοι με πολλούς τρόπους εκδηλώνουν την ευγνωμοσύνη τους σ' αυτόν. Στις λαϊκές παραδόσεις ο άγιος περιγράφεται με ρούχα βρεγμένα από αρμύρα, γένια που στάζουν θάλασσα και μέτωπο ιδρωμένο από την προσπάθεια του να τρέξει παντού, όπου κινδυνεύει πλεούμενο. 

Κι αργότερα, ο άγιος Ελευθέριος (15 Δεκεμβρίου) τιμάται με αργία από τις έγκυες γυναίκες, για να τους χαρίζει «καλή λευτεριά». Για τον ίδιο λόγο τον τιμούσαν και οι μαμές, οι οποίες μάλιστα, πηγαίνοντας στις ετοιμόγεννες, κρατούσαν για βοήθεια ένα εικονισματάκι του αγίου. Ο άγιος Μόδεστος, τέλος, που τ' όνομά του θυμίζει το μόδι (μονάδα μέτρου για τα δημητριακά παλαιότερα), θεωρείται προστάτης των βοδιών και των άλλων ζώων και οι γεωργοί τον τιμούσαν εκείνα τα χρόνια με αργία και διάφορες εκδηλώσεις (λειτουργίες κτλ.) την ημέρα της γιορτής του (16 ή 18 Δεκεμβρίου δεν είμαι σίγουρος). Η αργία τους επέτρεπε να περιποιηθούν με μεγαλύτερη φροντίδα τα ζώα τους, που κουράστηκαν τον προηγούμενο καιρό της σποράς.

Με τις γιορτές αυτές και προπαντός με το "Δωδεκάμερο" που έρχεται κατόπιν, (Χριστούγεννα μέχρι Φώτα) χαλαρώνει ο έντονος ρυθμός της καθημερινής ζωής της υπαίθρου, παίρνοντας ένα χαρούμενο και αισιόδοξο τόνο. Παλαιότερα οι μέρες αυτές, με τις παραδοσιακές αργίες και την όλη εθιμοτυπία τους, έδιναν την ευκαιρία σ' όλους για διασκέδαση και κοινωνική επαφή. Σήμερα οι γιορτές, με τις σύγχρονες πια συνήθειες - και τις επίσημες πια αργίες – έχουν κι ένα άλλο καλό.  Δίνουν την ευκαιρία στους κατοίκους των πόλεων να ξεφύγουν λίγο απ’ τη ρουτίνα, και να βρεθούν πολλοί λόγω και της κρίσεως της οικονομικής στα χωριά τους, και στα πατρικά τους σπίτια κοντά στη φύση και να συνδεθούν νοσταλγικά με το παρελθόν.

Καλό Χειμώνα σε όλους φίλτατοι.

Μπούτιβας Κώστας - Καστρινός.