Η ΜΑΝΑ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, Η ΑΙΩΝΙΑ ΜΑΝΑ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΛΑΟΥ.

Δεκαπενταύγουστος σήμερα, η κοίμηση της Θεοτόκου, το Πάσχα του καλοκαιριού. Και το νιώθεις, ειδικά στα δύσκολα το νιώθεις, οτι εκείνη είναι, που δεν φεύγει ποτέ από το πλάϊ σου. Ο Μυριβήλης την είπε Παναγιά γοργόνα, και ο Βάρναλης Μάνα Λαοδηγήτρια. Μα όπως κι αν μιλήσεις για Κείνη, μπαίνει μπροστά από το χρόνο, και γίνεται κομμάτι της ψυχής του καθενός μας, ξεχωριστή, προσωπική, μα πάντα ίδια και απαράλλακτη. Και δεν υπάρχει μάθημα για τούτη την επαφή, δεν μπαίνουν κάγκελα σε αυτά που νιώθει η ψυχή, ούτε μοιράζεται σαν φέτες καρπουζιού, η αιώνια Μάνα.

Ένα σωρό θαύματα, για εκείνους που πραγματικά πιστεύουν, και πόσες ατέλειωτες μικρές, καθημερινές στιγμές, γίνονται αφορμή να ρίξουμε τα παρακάλια μας: Βοήθα Παναγία μου, βάλεμε Μάνα κάτω από τη σκέπη σου.

Όπως κι αν βλέπεις τον κόσμο, ότι πάθη και επιθυμίες να κουβαλάς, θα βρεις σήμερα απανταχού της Ελλάδας, κάπου το ταπεινό της σπίτι, που όμως είναι τόσο μεγάλο και ευρύχωρο, που στοιβάζει τη πιο μεγάλη και αταίριαστη παρέα μέσα του. Με κάθε λογής ικέτες κατακαλόκαιρο, στη γιορτή της Αιώνιας Μάνας, που είναι η πιο γλυκιά και δροσερή, παντοτινή παρηγοριά κι ελπίδα.
Χρόνια πολλά σε όλους πατριώτες.

Κωστας Μπούτιβας – Καστρινός.