Η «ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ» ΤΟΥ ΑΧΕΛΩΟΥ ΔΟΥΛΕΥΕΙ.

Η τελική λίστα των επιθυμητών ενισχύσεων του φετινού ΑΧΕΛΩΟΥ είναι μακροσκελής. Και για περίοδο οικονομικής ανομβρίας, το αγωνιστικό πλάνο απαιτούσε προτεραιοποίηση των αναγκών, κι αυτό έγινε. Με τις σωστές αυτές επιλογές, ο ΑΧΕΛΩΟΣ μπορεί να «αλλάξει επίπεδο» σε σχέση με την περσινή χρονιά.

Αναλυτικά οι αλλαγές στο "ρόστερ" του εφετινού ΑΧΕΛΩΟΥ είναι οι εξής:

Προπονητής: Χρήστος Βασιλείου

Ήρθαν: Βαγενάς Βασίλης (Άγραφα), Βασίλης Κλιάφας (Δόξα Καινουρίου), Κώστας Φάτσαλης, Στάθης Τζαμαλής (Ολυμπιακός Παναιτωλίου), Αλέξης Ρόκκος (Κεραυνός Μυρτιάς), Βαγγέλης Καραλής (Κ17 Παναιτωλικού), Βασίλης Μήτσος (ΑΟ Γλυφάδας), Κώστας Ταμπάκης (Δόξα Καινουρίου), Περικλής Σερμιτζέλης, Δημήτρης Ξανθόπουλος (Αστέρας Καμαρούλας)

Έφυγαν: Γιάννης Κουβέλης, Ηλίας Γιαννιώτης (Κ20 Παναιτωλικός), Δημήτρης Μπακογιάννης (Κ17 Παναιτωλικός), Κώστας Ρουσογιάννης (Αναγέννηση Αστακού), Τάσος Αναστασίου (ΠΑΟ Καλυβίων), Νίκος Παπουτσής (ΠΑΟ Καλυβίων)

Η φιλοσοφία που μεταλαμπαδεύει ο Βασιλείου κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας είναι αμιγώς επιθετική (με την παραδοσιακή ποδοσφαιρική έννοια). Ο ΑΧΕΛΩΟΣ φέτος φιλοξενεί νεαρούς φιλόδοξους ποδοσφαιριστές ικανούς να αιφνιδιάσουν και να χτυπήσουν στην πλάτη της άμυνας κάθε αντιπάλου.

Αν και τα πρώτα φιλικά της προετοιμασίας, δεν προσφέρεται για εξαγωγή αγωνιστικών συμπερασμάτων, και το κάθε αποτέλεσμα δεν πρέπει να αποπροσανατολίζει τους φιλάθλους, πληροφοριακά και μόνο στα δύο πρώτα φιλικά η ομάδα μετράει μια νίκη με τον Απόλλωνα Δοκιμίου με 2-0 και μια ήτα με τον Κεραυνό Μυρτιάς με 2-1. Η φετινή ομάδα «οικογένεια» του ΑΧΕΛΩΟΥ δουλεύει απερίσκεπτη, και την Τετάρτη έχει νέο φιλικό προετοιμασίας με τον Ολυμπιακό Παναιτωλίου. Αυτά και θα επανέρθουμε.
Καστρινός.

Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΗΡΘΕ ΑΠ’ ΤΟΝ "ΕΝΦΙΑ".

Το χρονογράφημα του Σαββάτου.

«Εν μέσω της νυκτός» βρέθηκα σε νοσοκομείο της πρωτεύουσας, που πάει να πει στις μέρες μας, μπροστά στη πόρτα του Άγιου Πέτρου. Μάλλον έφταιγαν εκείνα τα σουβλάκια απ’ τον ευκαιριακό ψήστη χθες του ΑϊΓιαννιού του αποκεφαλιστή, στου Ρέντη το πανηγύρι - που να μην έσωνα - βρέθηκα πάντως στη πόρτα του Άγιου Πέτρου τελευταίος σε μια τεράστια ουρά.

-Τι διάολο ζώα είμαστε; Διαμαρτυρήθηκα μετά από ώρα. Περιμένουμε στην ουρά κι έρχονται άλλοι και μπαίνουνε μπροστά. Μέσον κι εδώ την καταδίκη μου.
Καμιά σημασία!
-Θα φέρω τα κανάλια … Αμέσως δυό νταβραντισμένοι Άγγελοι με πιάσανε και με έφεραν σηκωτό μπρος στον Άγιο Πέτρο που έπαιζε «ξερή» με τον Αρχάγγελο τον Μιχαήλ.

-Γιατί αγανακτείς τέκνο μου; Τι να πω κι εγώ που έχω ένα εικοσιτετράωρο να κάνω μια ξερή;

-Συγγνώμη Άγιε το δίκιο μου;

-Δίκιο λέει χα- χα - χα έσκασε στα γέλια... Για να δούμε τι κουμάσι είσαι, μιας και σε φέρανε. Βγάζει ένα μαραφέτι - τάμπλετ πως τα λένε αυτά τα καινούργια- κι αρχίζει να προβάλλει στην οθόνη τις αμαρτίες μου. Κοκκίνισε η οθόνη.

-Καλά αμαρτωλέ με τέτοιο βεβαρημένο μητρώο και φωνάζεις κι από πάνω. Μπας κι είσαι Έλληνας;

-Κοίτα Πανάγιε θα τη βρούμε τη δουλειά. Τα πάω καλά με την Εκκλησία εκεί κάτω. Θα ρίξω ένα τηλέφωνο και θα έχεις πάντα το λαδάκι σου, τις λαμπάδες σου, τα τάματά σου.

-Ρε τρισκατάρατε τι το πέρασες εδώ Ελλάδα; Τέλος πάντων εδώ βλέπω ότι έβριζες συνέχεια τον Πανάγαθο όπως όλοι εκεί κάτω στον τόπο σου. Μπα τι βλέπω «μπιλιέτο» απ’ τον προφητάναγκα τον ΑϊΛιά.

-Πολύ εξήγα Αγιάνθρωπος. Του έχουμε εξωκλήσι στο χωριό, του πήγα κάποτε κι ένα καντήλι. Δεν ξέρω αν είναι ακόμα εκεί, γιατί πολλά γίνονται εκεί τώρα τελευταία.

-Πάψε ιερόσυλε. Θα σε στείλω στην κόλαση.

-Να τον στείλουμε, να τον στείλουμε στα καζάνια, πετάχτηκε ο άγριος ο Μιχαήλ ο Αρχάγγελος.

-Θέλω δικηγόρο. Αγρίεψα!

-Τι δικηγόρο τέκνο μου;

-Τον Κούγια είπα! κι εκεί έπεσε βουβαμάρα. (Αμ πώς κι ο Άγιος φοβέρα θέλει).

- Για να μη λες ότι σ’ αδικούμε, τέλος πάντων, για δυο μήνες θα σου δώσουμε διορία, θα σε στείλουμε στη γη να πας να ξεμπερδέψεις τις υποθέσεις σου.

-Κάν ’τους δυο χρόνια Άγιε; Τι να μου κάνουνε δυο μήνες. Δυο χρόνια περιμένω τη σύνταξη κι ακόμα τίποτα, να προλάβω να φάω λίγο από δαύτη σε στέκια πονηρά, ξέρεις εσύ.

-Πάρτε τον από δω, Στην κόλαση!

- Και έτσι βρέθηκα στα τάρταρα. Για λίγο όμως, γιατί με βούτηξε ο Αρχιδιάολος απ’ το αυτί και με ξανάφερε μπροστά στον Άγιο Πέτρο.

-Τι μου το στείλατε αυτό το ρεμάλι σ’ εμένα; Έκανε αμέσως σωματείο με συνδικαλιστές, κι έκαναν απεργία στα καζάνια. Δεν θα μου κάνετε την κόλαση εσείς Ελλάδα.

-Ηρέμησε του είπε ο Άγιος να δούμε τι θα πει το αφεντικό.

Πήρε το κινητό στ’ αφτί του σχημάτισε ένα αριθμό και ανήγγειλε με σοβαρότητα σε λίγο:

-Λέει ο Πανάγαθος ότι του στρίψε εκεί κάτω απ’ τα μνημόνια και τη φτώχια. Κι επειδή όπου και να τον πάμε αφού είναι κι Έλληνας θα φέρει αναταραχή να κάνουμε ένα καταυλισμό όπως έκανε η κυβέρνησή τους εκεί κάτω για τους λαθρομετανάστες, να βάζουμε τέτοιες περιπτώσεις Ελλήνων σαλταρισμένων, και να τον βάλουμε φύλακα εκεί.

Εκεί ακριβώς μου άστραψε στο μυαλό η μεγάλη ιδέα.
-Ολόκληρο στρατόπεδο είπα: Θα σας ταράξουνε στον ΕΝΦΙΑ.
Κούνησε το κεφάλι σκεφτικά ο Γερο Άγιος δείχνοντας ότι συμφωνούσε, σηκώθηκε νωχελικά απ’ τη θέση του, μου’ριξε μια κλοτσιά ξεγυρισμένη, και βρέθηκα ξανά εδώ κάτω Σαββατιάτικα, να πίνω στο μπαλκόνι το καφέ μου, και ν’ αφηγούμαι των Ελλήνων τα δεινά.

Μούτιβας Κώστας - Καστρινός.

ΠΟΥ ΘΑ «ΠΑΙΞΕΙ» ΦΕΤΟΣ Η ΤΙΜΗ ΤΟΥ ΚΑΛΑΜΠΟΚΙΟΥ.

Οι θεριζοαλωνιστικές μηχανές πήραν μπροστά για τη φετινή συγκομιδή του καλαμποκιού και η συζήτηση άρχισε να φουντώνει στους αγρότες της περιοχής, για το πού θα «κάτσει τελικά η φετινή τιμή του. Και σ’ αυτή την αγωνία των αγροτών ποιος άλλος θα μπορούσε να ρίξει λίγο φώς, απ΄τον υπέυθηνο παραλαβής καλαμποκιού για λογαριασμό της Ένωσης Συνεταιρισμών Αγρινίου, τον Αγγελοκαστρίτη Δήμο Μπέτσικα, και ν’ απαντήσει στο ερώτημα «με ποια τιμή θα παραλάβει φέτος το καλαμπόκι η Ένωση».

Το πρώτο που τονίζει είναι ότι: ''η παρέμβαση της Ένωσης Αγρινίου στις τιμές καλαμποκιού θα είναι και φέτος καθοριστική''.         

Ερώτηση: πότε ξεκινάει ο αλωνισμός;

Απάντηση: ήδη σε κάποιες περιοχές έχουμε ξεκινήσει την παραλαβή από τα λεγόμενα καλαμπόκια 100 ημερών. Απο τις 5 Σεπτεμβρίου και με την βοήθεια του καιρού πιστεύω ότι θα μπούμε σε κανονικούς ρυθμούς.

Ερώτηση: πόσα κιλά αναμένετε να παραλάβετε φέτος;

Απάντηση: από τα μέχρι τώρα στοιχεία που διαθέτουμε κ συνυπολογίζοντας την διάθεση που δείχνουν οι αγρότες της περιοχής πιστεύω πως θα κινηθούμε στα περσινά επίπεδα ξεπερνώντας τα 12 εκατομμύρια κιλά.

Ερώτηση: η Ένωση Αγρινίου έχει καθορίσει σε ποια τιμή θα αγοράσει φέτος το καλαμπόκι από τους αγρότες;

Απάντηση: είναι γνωστό πως η πολιτική που χάραξε τα τελευταία 2 χρόνια το Δ/Σ της Ένωσης είναι πάντα ο αγρότης να εξασφαλίσει την καλύτερη τιμή. Βέβαια να μην ξεχνάμε πως η τιμή του καλαμποκιού περνάει από διεθνή χρηματιστήρια. Πιστεύω πως τα 21 λεπτά θα είναι η τιμή έναρξης και για φέτος. Ωστόσο θα δωθεί ως πριμ (μπόνους) 1 λεπτό του ΕΥΡΩ επιπλέον σε όσους αγόρασαν από την Ένωση αγροτικά εφόδια (λιπάσματα και σπόρια).Κλείνοντας θα ήθελα να πώ στους αγρότες ότι και φέτος θα κάνουμε ότι καλύτερο και πάντα ως προς το συμφέρον των αγροτών.

Καστρινός.

ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΞΩΚΛΗΣΙ ΤΟΥ ΑΪ ΛΙΑ;

Όλα ξεκινούν από ένα μύθο, ένα θρύλο, μια φήμη, και συνήθως στη περιοχή, να υπάρχει συγκεκριμένο σημάδι. Όπως για την περίπτωσή μας ένα μικρό ξωκλήσι. Και οι φήμες για κάποιο κρυμμένο θησαυρό κεντρίζουν το ενδιαφέρον πολλών ανθρώπων, που επηρεάζονται απ’ τη γοητεία της περιπέτειας και το όνειρο του εύκολου πλούτου. Άνθρωποι που ζούν μεταξύ μύθου και πραγματικότητας και η φαντασία τους οργιάζει.

Κι αν δεν σκάψεις δε βρίσκεις. Ακόμη και το βάθος που είναι κρυμμένος ο θησαυρός πάντοτε παίζει. Οι πενήντα πόντοι μπορεί να γίνουν ένα μέτρο, πέντε η δέκα μέτρα. Κάτι τέτοιο έγινε εδώ και αρκετό καιρό και μέσα στο ξωκλήσι του Αϊ Λιά στην ομώνυμη περιοχή στο Αγγελόκαστρο. Μπήκαν, έσκαψαν με την άνεσή τους οι επίδοξοι χρυσοθήρες, και κανείς δεν πήρε χαμπάρι τίποτε. Βρήκαν δεν βρήκαν τίποτα, τα εικονίσματα και ο Θεός το ξέρει. Εκείνο όμως που γεννάει τεράστια ερωτηματικά, είναι πώς ο λάκκος βρέθηκε καλυμμένος, και μάλιστα στρωμένος με καινούργιο τσιμέντο; Υπενθυμίζω ότι το ξωκλήσι του Αϊ Λιά ανήκει στη δικαιοδοσία του Μοναστηριού του Παντοκράτορα , κι αυτό είναι ο κλειδοκράτορας και ο διαχειριστής του.

Μπούτιβας Κώστας - Καστρινός.

Αναλυτικά το πρόγραμμα της φετινής χρονιάς 2014-15 του ΑΧΕΛΩΟΥ Αγγελοκάστρου.

Πατήστε πάνω στην εφημερίδα για μεγέθυνση.

ΒΑΣΤΑ ΓΕΡΑ.

-Βάστα γερά είπε…

Ήταν η πρώτη κουβέντα που άκουσα σήμερα πρωί – πρωί, καθώς έβγαινε με τη τσίμπλα στο μάτι απ’ το αντίσκηνο που έστησε τη νύχτα κοντά στο τροχόσπιτο. Κι όταν μου το ξαναείπε αργότερα που τον συνάντησα στα μπάνια και ξανά το ίδιο στη παραλία που πάλευε να ψαρέψει τάχα με κάτι σκουριασμένα αγκίστρια δίχως δόλωμα, κατάλαβα ότι κάτι δεν πάει με τούτον δω καλά.

-Ωχ κι άλλο «νούμερο» είπα μέσα μου.

-Να ’ρθω να μου δώσεις ένα τσιγάρο; Είπε αργότερα αφού κατάλαβε ότι το ψάρεμα μάλλον δεν θα ήταν αποδοτικό.

-Έλα. Κάτσε του είπα κι άρχισα το ξεψάχνισμα.

O Τέλης - έτσι ήταν τ’ όνομά του- ήταν καλή μαστοράτζα και γερό παλικάρι. Ότι κι αν έπιανε, γίνονταν χαρτονόμισμα που λένε. Και η δουλειά πήγαινε αρκετά καλά, κι έκανε κι υπερορίες μερικά απογεύματα. Έτσι αποφάσισε το λοιπόν να αγοράσει δικό του σπίτι. Τον βοηθήσανε και λίγο τα πεθερικά πήρε και δάνειο από την τράπεζα με επιδότηση επιτοκίου από τον ΟΕΚ, κι αγόρασε το «κεραμίδι που ο κάθε Έλλην ονειρεύεται».

Κανείς δεν του είπε όμως ότι η Ελλάδα ζούσε με δανεικά και με τα δάνεια ταΐζε ένα σωρό χαραμοφάηδες που θρονιάστηκαν σε χρυσοπληρωμένες θέσεις με τις πλάτες των κομμάτων. Άλλωστε δεν τον παραένοιαζαν αυτά. Αυτός κοιτούσε την δουλειά του, την οικογένειά του κι έκανε όνειρα ωραία για το μέλλον.

Κι ενώ άκουγε στα καφενεία που και που για κάποια κρίση που έρχεται, αυτός άκουσε ένα υποψήφιο Πρωθυπουργό που έλεγε ότι λεφτά υπάρχουνε, και πήγε το κορόιδο και διπλοχρεώθηκε και πήρε κι ένα αμαξάκι για εκδρομούλες τα σαββατοκύριακα και ότι άλλες μικροχαρές επιφυλάσσει ο καπιταλιστικός παράδεισος στους δουλευταράδες.

Και εκεί επάνω άρχισαν τα περίεργα. Η Ελλάδα από κυρά των βαλκανίων είχε γίνει τιτανικός και οι Έλληνες ο πιο διεφθαρμένος λαός της Ευρώπης που συναγωνιζόταν στην διαφθορά και την Ουγκάντα.

Τον Τέλη τον έζωσαν τα φίδια. Κι ενώ δεν άκουγε σχεδόν ποτέ δελτία ειδήσεων, έγινε πια τακτικός ακροατής κι άρχισε να παίρνει μαζί με ένα σωρό συμπατριώτες τακτικές δόσεις τρομολαγνείας.

-Φτωχαίνουμε - Χανόμαστε !

- Βυθιζόμαστε στο χάος !

- Πάει καταστραφήκαμε!

Κι αυτός που δεν κώλωνε με τίποτα, άρχισε να κλονίζεται. Ο φόβος - το εργαλείο όλων των ολοκληρωτικών καθεστώτων - φώλιασε για τα καλά μέσα του την στιγμή που στην χώρα κυριαρχούσε λέει η δημοκρατία . Κάποιοι παίζανε άσχημα παιγνίδια στην πλάτη του για να τον μετατρέψουν από παλληκάρι σε φοβισμένο ανθρωπάκι ώστε να μην βγάλει άχνα όταν θα παραδίνανε την πατρίδα στους κερδοσκόπους.

Οι δουλειές σταμάτησαν. Στην αρχή οι υπερορίες τέλος, μετά έκλεισε και το εργοστάσιο τελείως. Έμεινε άνεργος ο Τέλης και έπεσε στην μαύρη απελπισία. Τα πεθερικά που βοηθούσαν, είδαν τις συντάξεις να μειώνονται δραματικά και δεν μπορούσαν να συντηρηθούν ούτε οι ίδιοι. Ευτυχώς ερχότανε κάτι λαχανικά από το μπατζανάκη στο χωριό, ντομάτες πιπεριές, αγγουράκια κάτι ήτανε κι αυτό. Όμως τα δάνεια δεν πληρώνονται με ντομάτες. Οι τράπεζες γινότανε όλο και πιο πιεστικές . Ευτυχώς που ήταν πρώτη κατοικία και το σπίτι το γλύτωσε προσωρινά αλλά το αυτοκίνητο του το πήραν με τις μισές τις δόσεις πληρωμένες.

Βάστα γερά φίλε! Πάψε να κλαις τη μοίρα σου και κόψε διάολε αυτό το θανατηφόρο άσμα «ίσως αύριο χτυπήσει πικραμένα του θανάτου η καμπάνα και για μένα». Του είπε ένας φίλος του στο καφενείο και από τότε του κόλλησε για τα καλά αυτή η λέξη του Τέλη. Όπου σταθεί κι όπου βρεθεί την ξαμολάει συνέχεια. Ίσως έτσι να παίρνει κάποιο θάρρος.

Άρχισε να αποφεύγει το σπίτι γιατί δεν αντέχει το ερωτηματικό στα μάτια της γυναίκας του, πήρε το αντίσκηνο μ’ ένα σαράβαλο παλιό μοτοσακό που είχε, "έκοψε πέρα" και βρέθηκε «εν νυκτί» εδώ.

-Ξέρεις που μπορώ να βρω κανένα καλάσνικο; Μου είπε στο τέταρτο τσιγάρο που του έδωσα.

- Βάστα γερά φίλε του είπα. Πάρε κι άλλο τσιγάρο. Μπορεί το αύριο να είναι καλύτερο.

-Βαστάω – βαστάω, όμως είναι μακριά λες αυτό το αύριο; Με ρώτησε καθώς άναβε το τσιγάρο.

Άντε εσύ τώρα δώσε απάντηση!

Μπούτιβας Κώστας - Καστρινός.

ΑΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΤΟ ΦΕΤΙΝΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΤΟΥ ΑΧΕΛΩΟΥ.(πλούσιο φωτορεπορτάζ)

Περπατώντας χθες κάτω στην «Κακαβαριά» στο γήπεδο του Αγγελοκάστρου στο ξεκίνημα του ΑΧΕΛΩΟΥ για τη φετινή χρονιά, διαπίστωσα πρωτόγνωρα πράγματα, με πρώτο απ’ όλα ότι έλειπε εκείνη η χωρίς αιτία έπαρση του παρελθόντος τέτοια εποχή κάθε χρονιά. Κανένας δεν ονειροβατούσε, ούτε έχτιζε στα καφενεία χάρτινους πύργους. Μπαίνοντας στο γήπεδο είδα πρόσωπα προσγειωμένα. Προβληματισμένα, αλλά συνειδητοποιημένα. Γεμάτα πάθος και διάθεση να κάνουνε φέτος σωστή ομάδα. Και παραδόξως, ένιωσα αγαλλίαση που δεν είχε πολύ κόσμο στο ξεκίνημα. Ήταν παρόντες αυτοί που «έπρεπε να είναι».

Μεστές κουβέντες απ’ τον κόουτς το Χρήστο το Βασιλείου. Πειθαρχία, δουλειά, και διάθεση για μπάλα, ζήτησε πάνω απ’ όλα, τονίζοντας ότι δεν θ’ αφήσουν καμία ευκαιρία να χαθεί όταν η ομάδα δείξει τις πραγματικές της δυνατότητες.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά λοιπόν, φέτος, έχουμε την υποχρέωση να στηρίξουμε τον ΑΧΕΛΩΟ όσο ποτέ άλλοτε. Να αγκαλιάσουμε την ομάδα, να πείσουμε και τους πιο δύσπιστους να κατέβουν στο γήπεδο και να κεράσουμε φαρμάκι το κάθε κακοπροαίρετο και «φλύαρο» αντίπαλο. Η αγνή φλόγα όσων βρισκόταν στην πρώτη προπόνηση αφήνει παρακαταθήκη για τη φετινή χρονιά. Είχα χρόνια να δω τη θέληση ερασιτεχνών παικτών να ζωγραφίζεται τόσο έντονα στα μάτια τους. Καλή επιτυχία λοιπόν στη νέα ομάδα, και καλή αγωνιστική χρονιά σ’ όλες τις ομάδες του νομού.

Καστρινός.

Η ΛΙΑΣΤΡΑ.

Έτσι τυχαία έπεσε το μάτι μου πάνω στα ψηλαλώνια. Τούτα τ’ αλώνια δεν τα προλάβαμε ποτέ εμείς. Είχανε βγει οι θεριζοαλωνιστικές οι μηχανές στα χρόνια μας, κι έτσι δεν προλάβαμε τ’ αλώνια που κατά όπως λέγανε οι παλιότεροι, ήταν φτιαγμένα από πλάκες βγαλμένες από το κόρφο του «Παλιαλία» απέναντι. Του «Διγενή τα μαρμαρένια αλώνια», άλλα ήτανε για μας. «Οι λιάστρες» του καπνού ήταν τ’ αλώνια για τα χρόνια τα δικά μας.

Κάθε σπίτι είχε τη Λιάστρα του, όπως είχε το κήπο, το χωράφι, τ’ αλέτρι, το ζώο του, την ιστορία του. Και η σιδερένια «λιάστρα» ήτανε η μεγάλη επένδυση της οικογένειας. Κι αυτή η επένδυση έπαιρνε τις πραγματικές της διαστάσεις, και την ιδιαίτερη βαρύτητά της, τέτοια εποχή, το μήνα Αύγουστο. Τότε δικαιώνονταν οι κόποι κι ο ιδρώτας του καπνοπαραγωγού, και γίνονταν «χρυσάφι» το καπνόφυλλο, και καρβέλι ψωμί για τα παιδιά του.

«Αύριο θα κόψουμε «βαντάκια» έλεγε η «βάβω» κι ήταν σα να ’λέγε θα στολίσουμε τη νύφη. Κι όντος ήταν ο γάμος της χρονιάς το πρωινό «βαντάκιασμα». Με το πρώτο λάλημα όταν γλυκοχάραζε, άρχιζε τούτη η διαδικασία. Οχτώ – οχτώ μάζευε τις αρμάθες η γιαγιά, τις έκοβε από τις συρματένιες «γκλίτσες» μονολογώντας: «Ποπό! Φλουρί είναι το βλογημένο! Καλότυχο και καλοπούλητο να είναι». Βαντάκια είχαν γίνει τώρα οι λαχτάρες της χρονιάς, και αστραποβολούσαν κάτω από το πυρωμένο ήλιο. Εκεί στην άκρη της λιάστρας, έστηνε ο κάθε μεροκαματιάρης καπνοδουλευτής τον ιδρώτα του και τα οράματά του.

«Μην αφήσετε ποτέ να ερημώσει η λιάστρα, μην την αφήσετε ποτέ να χορταριάσει». Έλεγε η βάβω. Που να 'ξερε τι θα γενεί σ’ αυτόν τον έρμο τόπο. Ρήμαξε η λιάστρα. Την καβαλίκεψαν τα βάτα. Ήρθαμε μαύρες εποχές. Μαύρα κοράκια ανοίγουν τις φτερούγες πάνω απ’ το σκουριασμένο σκελετό της. Πάει κι η «Λιάστρα», το μακρόστενο τραπέζι του φτωχού. Χάθηκε κι αυτό μαζί μ' όλες τις πίκρες και τις χαρές αυτού του τόπου.

Μπουτιβας Κώστας - Καστρινός.

ΤΟ ΠΡΟΦΙΛ ΤΟΥ ΦΕΤΙΝΟΥ ΑΧΕΛΩΟΥ. ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 11 /8 ΤΟ ΝΕΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ.

Όταν είσαι αναγκασμένος να ανταγωνιστείς μεγαλύτερες ομάδες υποχρεούσαι να διαμορφώσεις συγκεκριμένη στρατηγική που θα δείχνουν τα δικάσου πλεονεκτήματα, οφείλοντας πάντα να ακολουθείς ρεαλιστική τακτική αποφεύγοντας τις μεγάλες απαιτήσεις και το «παραφουσκωμένο» αγωνιστικό σχεδιασμό. Κοινώς, πρέπει να ζητάς από τους ποδοσφαιριστές να κάνουν αυτό που μπορούν, και να μην απαιτείς να κάνουν αυτό που εσύ θα ήθελες.

Φυσική κατάσταση:Ο μοναδικός τρόπος για να μειωθεί η ποιοτική διαφορά με δυνατότερους αντιπάλους είναι η αγωνιστική διάρκεια. Αυξάνοντας το χρόνο κατά τον οποίο οι ποδοσφαιριστές αποδίδουν στο μέγιστο των δυνατοτήτων τους, πολλαπλασιάζονται οι πιθανότητες για θετικά αποτελέσματα. Στο φετινό δύσκολο πρωτάθλημα, ο ΑΧΕΛΩΟΣ είναι υποχρεωμένος να διανύει περισσότερα χιλιόμετρα στο γήπεδο να κερδίζει τις προσωπικές μονομαχίες, να αντέχει μετά το 70ο λεπτό και να διατηρεί σταθερή την αγωνιστική ένταση μέχρι τη λήξη του παιχνιδιού.

Το φετινό έμψυχο υλικό του ΑΧΕΛΩΟΥ έχει τη δυνατότητα να παίξει καλό ποδόσφαιρο, αρκεί να προετοιμαστεί κατάλληλα και νά ακολουθηθούν οι οδηγίες του έμπειρου Χρήστου Βασιλείου ώστε να δημιουργηθεί ένα ανταγωνιστικό σύνολο.

Η περίοδος της προετοιμασίας αρχίζει τη Δευτέρα, και υπάρχει αρκετός χρόνος μέχρι την έναρξη των υποχρεώσεων της ομάδας. Η ανοχή του κόσμου είναι δεδομένη αναφορικά με αυτές τις υποχρεώσεις. Δεν υπάρχει, όμως, περίπτωση να συγχωρηθούν κρούσματα τεμπελιάς και ωχαδελφισμού στη προετοιμασία. Τα πανηγύρια τελείωσαν. Πάμε για μια επιτυχημένη νέα ποδοσφαιρική χρονιά.

Καστρινός.

ΠΑΝΗΓΥΡΙΩΤΙΚΟ ΦΙΛΙΚΟ ΠΑΛΑΙΜΑΧΩΝ.

Οι παλαίμαχοι του ΑΧΕΛΩΟΥ Αγγελοκάστρου και του ΑΠΟΛΩΝΑ Δοκιμίου τα έδωσαν όλα σε ένα ωραίο φιλικό στο Αγγελόκαστρο λόγω πανηγυριού που σκόρπισε χαμόγελα, και όμορφο ποδοσφαιρικό θέαμα άλλων εποχών.

Το σκορ ...αγνοείται (δεν έχει άλλωστε σημασία). Οι Παλαίμαχοι πάντως και των δυο ομάδων ήταν όλοι τους υπέροχοι στη «Κακαβαριά», και οι γερόλυκοι όλων των ηλικιών, έδωσαν ρεσιτάλ. Όλοι ήταν κεφάτοι, ειδικά πριν από το ματς, γιατί ήταν και ξεκούραστοι.

Ο Γιατρός,ο Καλαμίδας, κι Στάθης ο Μπούζας πάντως, είχαν αρκετά κέφια για μπάλα...

* Σύμφωνα με ανεξακρίβωτες πληροφορίες οι Δοκιμιώτες νίκησαν 7-4, αλλά δεν το έχουμε ακόμη επιβεβαιώσει!

Καστρινός.

Η αρχική εντεκάδα του Αχελώου.



Οι κόουτς του Αχελώου επί το έργω.



 

ΜΙΚΡΗ ΟΔΥΣΣΕΙΑ.

Σαν έρχεται η ώρα που πρέπει να ταξιδέψω με τη κυρά στο χωριό, έτσι έστω και για μια ολιγοήμερη επίσκεψη, γνωρίζω ότι θα ζήσω μια μικρή «Οδύσσεια». Και μη φανταστείτε ότι πρόκειται για πολύωρο ταξίδι σ’ ένα χωριό απομονωμένο και δύσβατο. Όχι, το Αγγελόκαστρο είναι ένα καμποχώρι, τρείς ώρες και κάτι ψηλά απ’ την πρωτεύουσα.

Δεν είναι λοιπόν η απόσταση το επίκεντρο της δικής μου «Οδύσσειας». Αιτία είναι η κυρά, και η αντίληψή της για το τι πρέπει ένας άνθρωπος να παίρνει μαζί του για μια σύντομη μετεγκατάσταση. Κι εγώ το είχα δει από μέρες το όνειρο ότι το παραμικρό δε θα άλλαζε και πάλι.

Κάπως έτσι και φέτος - επιστρατεύοντας τεχνικές εφάμιλλες του πολυμήχανου Οδυσσέα- αναγκάστηκα να ταχτοποιήσω σακβουαγιάζ με ρούχα (αναγκαία) αλλά και σακούλες με ντομάτες, πατάτες, φρούτα, οδοντογλυφίδες, λάδι, αναψυκτικά, καφέδες, χαρτοπετσέτες, ζάχαρη, οδοντόκρεμες, κουτιά με γλυκά, απορρυπαντικά... Φέτος μάλιστα, ξεπερνώντας κάθε όριο  προχώρησε λίγο ακόμα. Αν έχετε το Θεό σας, θεώρησε αναγκαίο να κουβαλήσουμε κι ένα μεγάλο τηγάνι  (ε ρε άνθρωπε, αυτό που έχουμε είναι μικρό) αλλά και σήτες για τα έντομα στις πόρτες που έφερνε το μυαλό μου βόλτα που να τα βολέψω. Μάταια προσπάθησα να την πείσω ότι δεν είναι αναγκαίο κάθε φορά να μεταφέρουμε όλα αυτά τα αγαθά απ’ την Αθήνα στο χωριό. Ότι είπα πέρασε και δεν ακούμπησε. Για μια ακόμα φορά δεν έλεγε να καταλάβει ότι τα σούπερ μάρκετ και εμπορικά της περιοχής μπορούν να καλύψουν κάθε ανάγκη και έλλειψη που πιθανώς παρουσιαστούν. Αγύριστο κεφάλι! Κι ο διάλογός κάθε φορά παρόμοιος, λόγω έλλειψης λογικών επιχειρημάτων από μέρους της, κατάληγε. «Εγώ έτσι έχω μάθει, να είμαι σ’ όλα πρακτική».

Άιντε εσύ λοιπόν να βγάλεις άκρη, πετάω την πετσέτα στο τερέν σηκώνω τα χέρια ψηλά και παραδίνομαι, ζώντας μια «Οδύσσεια» να βρω χώρο στο αυτοκίνητο για να βολέψω όσα θεωρούνταν κατά την άποψή της αναγκαία! Κι εκεί που αυτή τη φορά τα κατάφερα εκπληκτικά, αφού κανείς μας δε θα χρειάζονταν να έχει στα πόδια του ούτε ένα κουτί με απορρυπαντικό-εκτός απ’ το τηγάνι που ήταν επάνω απ’ το κεφάλι μου σαν τζόκεϊ - η άνεση αυτή ελάχιστα εκτιμήθηκε από εκείνη,  η οποία ρισκάροντας μερικά καντηλοκατεβάσματα,  μπροστά σ’  ένα πάγκο με φρούτα στην άκρη του δρόμου με ρώτησε: «Αφού έχουμε χώρο, μήπως να παίρναμε και κανένα τελάρο γιαρμάδες;»  Έδωσα τόπο στην οργή και φυσικά δεν πήραμε τα φρούτα.

Εκεί όμως που ηρέμησα πραγματικά ήταν όταν ξεκάμπισα στην «Αϊδονόραχη» αντίκρισα τον Παντοκράτορα και  είδα σαν όραμα τον πολυμήχανο Οδυσσέα να μου λέει: «Βούλωστο Καστρινέ, εσύ έχεις φτάσει στη δική σου την Ιθάκη.»

Μπούτιβας Κώστας - Καστρινός.