O ΓΑΪΔΡΟΔΗΜΑΡΧΟΣ.

Επίκαιρο αφήγημα του Κώστα Καστρινού.

Ο Μήτσος ο «Παλούκιας». Έτσι τον παραγκώμιαζαν στο χωριό γιατί σαν έρχονταν εκλογές πήγαινε στον κουμπάρο του τον Κώστα τον κομματάρχη, έπαιρνε το ψηφοδέλτιο και το κάρφωνε σ` ένα παλούκι, έμπαινε αυτός μπροστά με το παλούκι και το ψηφοδέλτιο, έτσι σαν λάβαρο, κι από πίσω ο κουμπάρος του ο Κώστας, κι` ανηφόριζαν το δρόμο για το σχολείο μαζί για να ψηφίσουν. Έτσι του έμεινε το παρατσούκλι. Ο Μήτσος ο «παλούκιας».

Είχε πέντε-έξη στρέμματα εκεί στο χωριό, κληρονομιά απ` τον μακαρίτη τον πατέρα του. Δούλευε σαν σκυλί απ` το πρωί μέχρι το βράδυ αλλά ποτέ δεν σταύρωσε στην τσέπη του δεκάρα. Έδωσε μια μούντζα στο χωριό, βόηθησε και ο κουμπάρος του - έβαλε μέσον στον τότε υπουργό - κι έτσι βρέθηκε εδώ σε τούτη την ανθρωποφάγα την πόλη να μαζεύει τα σκουπίδια που πέταγαν οι χιλιάδες κουστουμάκιδες όπως έλεγε που διάβαιναν στο δρόμο. Υπάλληλος- οδοκαθαριστής λέει του δήμου. Δούλευε απ’ τα άγρια μεσάνυχτα μέχρι τ’ απόγευμα, έπαιρνε τους δρόμους σβάρνα με το καροτσάκι και τους έκανε γυαλί, και το βράδυ τον έβρισκες εκεί στα παρα- Ομόνοια υπόγεια καφενεία να κουτσοπίνει το ουζάκι του και να σχολιάζει όλο και με κάποιο χωριανό τη ζωή σε τούτη την τερατόμορφη την πόλη.

Τούτες τις μέρες όμως των εκλογών, οι δρόμοι ήταν γεμάτοι χαρτιά, που να προλάβει ο Μήτσος ο φουκαράς για ούζο και τέτοια πράγματα. Όλη τη μέρα καροτσάκι, σκούπα, φαράσι. Μάζευε απ`το πρωί. Να στοίβα το χαρτομάνι. Χαρτιά μεγάλα, μεγαλύτερα, μικρότερα, πολύ μικρά, φωτογραφίες, συνθήματα, ονόματα. Όλη η Αθήνα ένα στρώμα χαρτί. Είχε σουρουπώσει όταν βρέθηκε έξω από εκείνο το εκλογικό κέντρο. Τέτοια ώρα τις άλλες μέρες ήταν στο καφενείο. Είπε να τα παρατήσει, όμως εκείνη η φωτογραφία, μισή κολλημένη στον τοίχο και η άλλη μισή που είχε ξεκολλήσει και κρέμονταν στο πεζοδρόμιο χτύπαγε άσχημα. Πήγε να την ξεκολλήσει, να την πετάξει. Αυτή ήταν η δουλειά του. Το ’βαλε ο διάολος όμως. Έβγαινε εκείνη την ώρα ο υποψήφιος Δήμαρχος απ` το εκλογικό του κέντρο. Άκουσε ο φουκαράς τα σχολιανά του. Μόνο ξύλο δεν έφαγε, κι` αυτό ήταν το λιγότερο. Την άλλη μέρα βρέθηκε και χωρίς δουλειά. Έτσι, επειδή ήθελε να βλέπει την πόλη καθαρή. Έτσι απλά, επειδή έκανε τη δουλειά του.

Κι` ο άλλος ο αναρχικός ζωγράφος με το μούσι και τον μαύρο τον μπερέ που είδε όλη τη σκηνή ήταν ο μόνος που του παραστάθηκε. Πήρε το Μήτσο στο εργαστήρι του και του ζωγράφισε ένα γάϊδαρο που είχε του υποψήφιου Δημάρχου το κεφάλι. Πήρε ο Μήτσος ο Παλούκιας το γάϊδαρο Δήμαρχο, τον κάρφωσε σ` ένα χοντρό μακρύ παλούκι όπως τότε παλιά το ψηφοδέλτιο στο χωριό, και βγήκε στους δρόμους της Αθήνας.

Και τις παραμονές των εκλογών έφερνε γύρω όλη μέρα την Ομόνοια απ` το πρωί μέχρι το βράδυ, με καρφωμένο στο παλούκι τον «γαϊδουροδήμαρχο» και φώναζε. Όλη μέρα φώναζε: Ψηφίστε τον πατριώτες. Ψηφίστε τον Έλληνες. Ψηφίστε τον το Γάϊδαρο.

Κώστας Μπούτιβας - Καστρινός.