Ο ΑΧΕΛΩΟΣ Αγγελοκάστρου ΚΑΙ ΤΟ ΚΛΑΡΙΝΟ.

Αν δε λαλήσει κλαρίνο, το τόπι δεν τσουλάει στο Αγγελόκαστρο.
Ξέρω πολλοί θ’ αναρωτιούνται τι θέλει να πει με αυτή τη φράση ο «ποιητής»; Για τους «μυημένους» όμως, για αυτούς που ασχολούνται με τη μπάλα στο χωριό, τα πράγματα είναι τελείως ξεκάθαρα, και κατανοητή η φράση. Χρόνια και ζαμάνια το ίδιο στημένο σκηνικό. Πάντα ο ΑΧΕΛΩΟΣ Αγγελοκάστρου συγκροτούνταν στην ουσία σαν ομάδα μετά το πανηγύρι στις 6 Αυγούστου στο χωριό. Γι’ αυτό λοιπόν σε όλους εσάς που με ρωτάτε με πολλά email ο Καστρινός σας λέει με σιγουριά. Μην δίνεται σημασία σε σενάρια που ακούγονται και γράφονται ότι ο ΑΧΕΛΩΟΣ ξεκίνησε. Αν δεν λαλήσει το κλαρίνο του 3ήμερου πανηγυριού, αν δεν μαζευτούνε οι καρέκλες απ’ το χοροστάσι, και αν δεν συνέρθουν οι Αγγελοκαστρίτες (παίκτες-διοίκηση-παράγοντες) απ’ το τριήμερο ξεφάντωμα, δεν θα κυλίσει τόπι στην Κακαβαριά.
Ότι είναι να γίνει για τον φετινό ΑΧΕΛΩΟ, μετά το Πανηγύρι θα το μάθετε πρώτοι και καλήτεροι, μετά από επιτόπιο ρεπορτάζ μόνο από εδώ. Μέχρι τότε «καλό Παγγύρ» που λένε και στο χωριό. Καστρινός.

Ο ΞΕΠΟΥΛΗΜΕΝΟΣ. ( Ένα εφιαλτικό όνειρο.)

Το χρονογράφημα του Σαββάτου.

Το χρυσαφί Ηonda civic σταμάτησε μπροστά απ’ την είσοδο του ψηλού δημόσιου κτηρίου. Ένας γκριζομάλλης τύπος με άσπρο κουστούμι και σκουρόχρωμα γυαλιά ηλίου βγήκε απ’ την πόρτα του, κι έδωσε τα κλειδιά στον ένστολο φρουρό.

-Καστρινός. Κώστας Καστρινός του είπε.

-Καλημέρα κύριε Καστρινέ. Ο υφυπουργός σας περιμένει επάνω. Έκτος όροφος, θα δείτε το ταμπελάκι στην πόρτα: Υφυπουργός.

Το υδραυλικό ασανσέρ ανέβηκε σαν σφαίρα και σε δευτερόλεπτα βρίσκονταν μπροστά απ’ την πόρτα με το ταμπελάκι, που σε οδηγούσε σ’ ένα πολυτελέστατο γραφείο.

-Καλώς τον πατριώτη. Χαίρομαι πολύ που σας ξαναβλέπω. Έχουμε ξανασυναντηθεί στη κοπή της πίτας του συλλόγου του χωριού σας, αν δεν με απατά η μνήμη μου. Καθίστε αγαπητέ μου.

Ο Καστρινός κάθισε σε μια στριφογυριστή αναπαυτική καρέκλα.

-Ένα ουισκάκι; Οι πληροφορίες μου λένε ότι το εκτιμάτε. Έχω ένα κάλο σκοτσέζικο είκοσι ετών. Θα πιούμε ένα ποτηράκι;

-Όχι – όχι παλιές κακές συνήθειες. Εν μέσω κρίσεως ας μην επιστρέψουμε σ’ αυτές. Θα προτιμούσα ένα τσίπουρο, για να στηρίξουμε και τα υπέροχα Ελληνικά προϊόντα μας.

-Ο πάντα Πατριδολάτρης Καστρινός. Γι’ αυτό μ’ αρέσεις φίλτατέ μου. Συνεπέστατος με της αρχές της παράταξής μας, που ρέουν εξ οικογενειακών καταβολών στο αίμα σου.

Πάτησε ένα κουμπί επάνω στο γραφείο, και μια πρασινομάτα με μαύρα ίσια μακριά μαλλιά, έκανε την εμφάνισή της.

-Γιώτα. Ένα τσίπουρο από εκείνο το καλό το Ηπειρώτικο στον κύριο Καστρινό της είπε.

-Μανούλι έτσι; Είπε χαμηλόφωνα, σχεδόν συνωμοτικά. Πατριωτάκι, καθηγητριάκι με απόσπαση. Υπέροχο πλάσμα.

Ο Καστρινός «χτύπησε» μια γερή ρουφηξιά απ’ το τσίπουρο που ήρθε σχεδόν αυτόματα, και κούνησε συγκαταβατικά το κεφάλι.

-Κύριε Καστρινέ ήθελα να σας συγχαρώ κι από κοντά για την ιστοσελίδα σας. Την παρακολουθώ ανελλιπώς. Τα γραψίματά σας είναι υπέροχα. Μαχαίρι στην καρδιά της κοινωνίας, κι αφύπνιση στο δοκιμαζόμενο λαό μας. Μπράβο σας και πάλι μπράβο.

-Τι λέτε κύριε υφυπουργέ. Ευτυχώς που υπάρχετε εσείς και μας δίνεται θέματα. Αλλιώς τι θα έγραφα εγώ ένας «κατά φαντασίαν» ασήμαντος γραφιάς και μάλιστα χωρίς ταλέντο. Τι θα είχα να σχολιάσω, για να περνάν με κάποιο ενδιαφέρον οι άνεργες οι ώρες μου. Σας ευχαριστώ που εσείς και το όλο σύστημά σας με στηρίζεται.

-Όχι – όχι κύριε Καστρινέ. Εμείς δεν έχουμε πώς να σας ευχαριστήσουμε. Εσάς και όλες τις ιστοσελίδες του νομού που μας κρατάτε στην επιφάνια. Όλοι εσείς που παίζεται το παιχνίδι μας με τον έναν η τον άλλον τρόπο, και δεν βρισκόμαστε ποτέ στην αφάνεια. Το έχει πει εξ άλλου και ο μέγας διανοούμενος της πολιτικής ο Γ.Α.Π. ότι ο πολιτικός, αν πάψει ν’ απασχολεί τα μέσα ενημέρωσης έστω κι αρνητικά, πάει χάθηκε. Γι’ αυτό σας λέω, συνέχισε σας έχουμε μεγάλη ανάγκη. Εσείς κάνετε όλη την καλή δουλειά για μας. Εγώ στο λέω, γράψε ότι θες. Όσο για το θέμα των φυλακών εκεί στο χωριό σου, που όπως γνωρίζεις ήταν δική μου έμπνευση, και που σε λίγο υλοποιείται, αν θέλεις να σου δώσω και στοιχεία να γράψεις περισσότερα. Εξ άλλου εσύ και δυο τρείς άλλοι είναι που αντιστέκονται. Μηδαμινή και αμελητέα αντίσταση. Εμένα όμως τα γραφτά σου και η αντίσταση αυτή, με φέρνουν πάντα στην επικαιρότητα, κι αυτό εγώ απεριόριστα το εκτιμώ. Και πάντα ανταμείβω όσους και μ’ όποιον τρόπο με βοηθάνε. Έμαθα όμως ότι εσείς οι λίγοι το παρατραβάτε. Ότι ετοιμάζεται οργανωμένη αντίσταση, μαύρες σημαίες, κι αγώνα τύπου Κερατέας και Σκουριών. Κι ότι συνεμπνευστής όλων αυτών είστε κι εσείς. Εδώ όμως κύριε Καστρινέ τα πράγματα αλλάζουνε και θα σας θερμοπαρακαλούσα να σταματήσετε εδώ, και βέβαια πάντα με το αζημίωτο. Ένα μικρό δωράκι έχω ετοιμάσει, εξ’ άλλου σας προείπα ότι ανταμείβω εγώ.

Έγινε μια μικρή παύση. Ο υφυπουργός επωφελήθηκε και τράβηξε δύο φακέλους μέσα απ’ το συρτάρι του. Ο ένας περιείχε τα σχέδια των φυλακών, κι ο άλλος δυο χοντρές δεσμίδες πεντακοσάευρα.

Στο AGGELOKASTRO NEWS δεν ξαναγράφτηκε τίποτα πια περί φυλακών και τα τοιαύτα. Σβηστήκανε κι εκείνα τα παλιά που ήτανε γραμμένα. Το χρυσαφί Ηonda, ανέβηκε βιαστικά της στροφές της Περαχόρας, κολλήθηκε βιαστικά στη παραλία στο τροχόσπιτο ένα ευδιάκριτο ΠΩΛΕΙΤΑΙ, και τις ξανακατέβηκε με ταχύτητα. Μόνο δεν συνέχισε ευθεία για Λουτράκι, έστριψε δεξιά για το πολυτελέστατο πέντε αστέρων «Ποσειδών Hotel».

-Ταμάρα φτάσαμε. Έτσι ωραία γίνονται οι δουλειές. Είδες τι όμορφα που λειτουργεί το σύστημα σ’ αυτή εδώ τη χώρα. Είπε στη δίμετρη ξανθιά συνοδηγό Ρωσίδα ο Καστρινός.

Δεν πρόλαβε όμως και πολύ για να χαρεί. Πνίγηκε το ίδιο βράδυ στου «Ποσειδώνα» την πισίνα που κολυμπούσε με τη δίμετρη ημίγυμνη Ρωσίδα. Τον πρόδωσε η καρδιά του είπε ο ιατροδικαστής.
Και στο Αγγελόκαστρο στου Νίκου την ταβέρνα, κάποιος του έβγαζε τον επικήδειο ως εξής: Στο διάολο να πάει το ρεμάλι. Καλά να πάθει ο ξεπουλημένος, αυτός πάντα δεν έλεγε πως «όλα εδώ πληρώνονται».

Μπούτιβας Κώστας. – Καστρινός.

ΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ ΤΟ ΚΕΝΟΤΑΦΙΟ.

Το μνημείο σήμερα.

Είναι κάτι τόποι ορόσημο, που σταματάει επάνω τους με σεβασμό κι ο χρόνος, και η συγκίνηση εκεί σου περπατάει τη ραχοκοκαλιά. Κι είναι και κάτι ημερομηνίες που δεν τις αγγίζει ούτε τις πειράζει κι αυτή ακόμα η αδηφάγος λησμονιά. Κι επειδή κάποτε ποτίστηκαν με αίμα και με θάνατο, εκπέμπουν και θα εκπέμπουν στους αιώνες την μαγική τη λάμψη της λευτεριάς. Τέτοιοι τόποι και τέτοιες σημαδιακές ημέρες σ΄ αυτή τη χώρα υπάρχουνε πολλές. Ήταν γραφτό της μοίρας της απ΄ότι φαίνεται, η ιστορία εδώ να σπέρνει τάφους. Εδώ στον τόπο μας, σ’ ένα τέτοιο σημαδιακό χόρο, μια τέτοια σημαδιακή ημερομηνία οι κατακτητές στη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής εκεί κοντά στα σύνορα Αγγελοκάστρου και Καλυβίων, επάνω στη στροφή, δίπλα στου τραίνου τις γραμμές στις 29 Ιουλίου του 1944 εκτέλεσαν 59 παλικάρια ανάμεσά τους και κάποιον Αγγελοκαστρίτη. Εκεί τώρα η πολιτεία ως ελάχιστο χρέος έχει στήσει καλαίσθητο μνημείο. Κάθε χρόνο στον τόπο της θυσίας τελείται επιμνημόσυνη δέηση. Παρίστανται οι αρχές του νομού, βουλευτές, συγγενείς των εκτελεσθέντων και πλήθος κόσμου. Πρόκειται για μια σεμνή τελετή, για μια αγνή σεμνή γιορτή ελευθερίας. Έτσι και φέτος, δίπλα εδώ στη γειτονιά μας στα Καλύβια θα γίνουν το Σαββατοκύριακο οι τριήμερες πολιτιστικές εκδηλώσεις που είναι αφιερωμένες στη μνήμη των πενηνταεννέα εκτελεσθέντων πατριωτών.

Το πλήρες πρόγραμμα των εκδηλώσεων έχει ως εξής:

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 26 ΙΟΥΛΙΟΥ 2013
7.00 μ.μ ΄΄ Μέσα από το βιβλίο ο κόσμος μας γίνεται πολύχρωμος ΄΄
Εκπαιδευτικές δραστηριότητες για παιδιά.
Οργάνωση : Παπαστράτειος Δημοτική Βιβλιοθήκη Δήμου Αγρινίου
7.00 μ.μ ΄΄ Προβολή παιδικής ταινίας΄΄ Δημοτικό Σχολείο Καλυβίων

ΣΑΒΒΑΤΟ 27 ΙΟΥΛΙΟΥ 2013
7.00 μ.μ Ποδηλατική βόλτα στα Καλύβια
Με αφετηρία και τερματισμό την Πλατεία Καλυβίων
9.00 μ.μ Παράσταση Χορευτικών Συγκροτημάτων
10.00 μ.μ Λαϊκή Βραδιά Δημοτικό Σχολείο Καλυβίων

ΚΥΡΙΑΚΗ 28 ΙΟΥΛΙΟΥ 2013
9.35 π.μ Άφιξη επισήμων στο Δημοτικό Κατάστημα Καλυβίων.
9.45 π.μ Επίσημο Μνημόσυνο στον Ι.Ν Αγίου Νικολάου Καλυβίων.
10.30 π.μ Επιμνημόσυνη δέηση στον τόπο θυσίας.
Κεντρική ομιλία από τον κ. Κωστή Κώνσταντίνο
Διευθυντή Δημοτικού Σχολείου Καλυβίων
Χαιρετισμοί εκπροσώπων των Αντιστασιακών Οργανώσεων.
Κατάθεση στεφάνων. - Απόδοση τιμών από τη Φιλαρμονική του Δήμου Αγρινίου.
Καστρινός.

ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟ. ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΞΙΟΙ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ ΜΑΣ.

Να γιατί μας έχουν για τα «μπάζα». Το επιτόπιο ρεπορτάζ του Myagrinio.gr  για της φυλακές τα λέει όλα. Δείτε το βίντεο και θα καταλάβετε.

Καστρινός.

ΕΤΟΥΤΟ ΤΟ «ΣΑΡΑΒΑΛΟ» Ο ΛΑΟΣ.

«Ο ελληνικός λαός αναλίσκει τον χρόνο του εις αγόνους συζητήσεις περί κομμάτων και κομματαρχών και άπαν το χρήμα του δαπανά εις συντήρησιν κοπαδίου κομματικών κηφήνων, χάριν των οποίων στέργει την πενίαν, την κακοπραγίαν, την ασημότητα και τους εμπαιγμούς του κόσμου όλου.»

Δεν τα γράφω εγώ αυτά, αλλά τα έγραψε ο Ροίδης 150 περίπου χρόνια πρίν εν έτη 1875 παρακαλώ. Και μάλιστα έκανε και τον παρακάτω διαχωρισμό : «Ως οι Ινδιάνοι εις φυλάς, ούτω και οι Ελληνες διαιρούνται εις τρεις τοιαύτας: α) Εις συμπολιτευομένους, ήτοι έχοντες κοχλιάριον βυθίζωσι τούτον εις την χύτραν του προϋπολογισμού. β) Εις αντιπολιτευομένους, ήτοι μη έχοντας κοχλιάριον ζητούν επί παντί τρόπω να λάβωσιν τοιούτον. γ) Εις εργαζομένους, ήτοι ούτε έχουν κοχλιάριον ούτε ζητούν τοιούτον, αλλά είναι επιφορτισμένοι να γεμίζωσι την χύτραν διά του ιδρώτος τους».

Αν εξαιρέσουμε την γλώσσα της εποχής, δυστυχώς θα λέγαμε ότι γράφτηκαν για σήμερα. Τόσο πολύ προόδεψαν τα πολιτικά μας ήθη μετά από  150 χρόνια Κι ύστερα μου λές να μη σε πιάνει απελπισία; Από ποιόν να πιαστείς και σε ποιόν να πιστέψεις. Βλέπεις ανθρώπους που η εξουσία ως «η μάγισσα η Κίρκη» τους μεταμορφώνει σε αρχομανείς δικτατορίσκους. Τι ήταν ο Παπακωνσταντίνου που παραπέμφθηκε χθες απ’ τη βουλή σε ειδικό δικαστήριο πριν γίνει υπουργός. Ένας ευγενέστατος άνθρωπος φάνταζε, με τις σπουδές του, τα γυαλάκια του, το λεπτοκαμωμένο παρουσιαστικό του. Ένας ακέραιος άνθρωπος, ένας αγωνιστής της Δημοκρατίας έλεγες και για το σημερινό πρωθυπουργό πριν κάτσει στη μαγική καρέκλα της εξουσίας, και ισοπεδώσει ένα ολόκληρο λαό. «Αρχή άνδρα δείκνυσι» λέγανε οι αρχαίοι και δυστυχώς για μας δεν υπάρχουν πια άνδρες, πόσο μάλλον πολιτικοί άνδρες !

Όμως δεν είναι καιρός για άλλες απαισιοδοξίες. Αν η καλοπέραση μας είχε κάνει «κότες» του καναπέ, καιρός να μεταμορφωθούμε σε «λυκόσκυλα» της μάντρας. Να δείξουμε ότι έχουμε ακόμα δόντια, ότι θα πουλήσουμε ακριβά το τομάρι μας και να ξέρουν οι σημερινοί δικτατορίσκοι και τα τσανάκια τους ότι θα τσουλήσει κάποτε ετούτος ο λαός ο «ματρακάς» κι όσοι πιο πολλοί τον σπρώξουμε τόσο πιο γρήγορα θα πάρει μπροστά.
 Μπούτιβας Κώστας. – Καστρινός.

ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΜΟΥ ΑΠ’ ΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΒΛΑΚΕΙΑΣ.

Μήνυμα απ΄το χωριό απ’ τον Θύμιο τον Πριόβολο.

Άστα ρε φίλε. Είναι σκέτη απογοήτευση εδώ... Άλλα λένε σε σένα , άλλα στον άλλον....Δεν είδες και τι ανταπόκριση υπήρξε στα γραφτά μας..... Κρίμα...κρίμα...κρίμα….

Εκτός απ’ τη μάστιγα του οικονομικού μαρασμού που πλήττει όλους μας, το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτή τη στιγμή σίγουρα είναι η αδιαφορία μας για οτιδήποτε συλλογικό. Μια συμπεριφορά που χαρακτηρίζει ολόκληρη πια την Ελληνική κοινωνία. Και αγνοώ και αν υπάρχει κάποιο φάρμακο η λύση για το πρόβλημα αυτό. Και βλέπω την κατάσταση να επιδεινώνεται αλλόκοτα, με αφορμή τη στάση του χωριού στην επικείμενη δημιουργία φυλακών έξω απ’ τη πόρτα μας, σε ένα τόπο που όπως ευφυώς το έθεσε ένας φίλος, ζει παγιδευμένος ανάμεσα στην ιστορία του και στη νεοβλακεία. Βέβαια ήξερα ότι κάθε έννοια συλλογικότητας βρίσκεται σήμερα σ’ απόλυτη παρακμή. Το έχω τονίσει εξ άλλου πολλάκις από εδώ. Όμως ετούτη η αδιαφορία με τις φυλακές - εκτός μεμονωμένων περιπτώσεων στα δάχτυλα μιας παλάμης μετρημένων – ήρθε να επιβεβαιώσει οικτρά τα όσα ήδη ήξερα.

Δεν λέει τίποτα όμως αυτό για μένα. Δραπέτευσε η συνείδησή μου απ’ τις φυλακές βλακείας. Το λέω το ξαναλέω και το φωνάζω μ’ όση δύναμη μπορώ: Είναι καταστροφή από πολλές απόψεις για τον τόπο οι φυλακές, μαζί με κάτι ακόμα: Όταν σε βλέπουν σαν σκουπίδι, τότε παλεύεις με νύχια και με δόντια για να νοιώσεις άνθρωπος.

Μπούτιβας Κώστας. – Καστρινός. 

ΣΙΔΕΡΟΔΕΣΜΙΑ ΜΥΑΛΑ.

Τα κάγκελα της φυλακής που μπήγονται                                στο καταπράσινο το φωτεινό τον κάμπο                                    σκίζουν τον ήλιο του μεσημεριού.

Κι εγώ ως γαντζώνομαι να τα ξεμπήξω,
και σφίγγω επάνω τους
στο θάμπος της αυγής το μέτωπό μου
τα σίδερα τ’ αγκαθερά
πληγιάζουν το μυαλό μου,
και κρύβουνε τον κόσμο ολάκερο.
Καστρινός.

Έρχονται οι φυλακές στο Αγγελόκαστρο.
Στην τελική ευθεία φαίνεται πως μπαίνει η κατασκευή σωφρονιστικού καταστήματος στην περιοχή του Αγγελοκάστρου, σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες.
Οι φυλακές έχουν πάρει ήδη την έγκριση του τοπικού συμβουλίου αλλά και του δημοτικού συμβουλίου του δήμου Αγρινίου και πλέον μένει να διευθετηθούν τα διαδικαστικά ζητήματα.
Η Επιτροπή Καταλληλότητας του Υπουργείου Δικαιοσύνης Διαφάνειας και Ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχει ήδη καταλήξει σε θετική εισήγηση για την ανέγερση των φυλακών στο συγκεκριμένο σημείο. Αναμένεται η τελική έγκριση μέσα στις επόμενες μέρες από το διοικητικό συμβούλιο της «Θέμις Κατασκευαστική», η οποία και θα αναλάβει το έργο.
Η κατασκευή φυλακών στην Αιτωλοακαρνανία ήταν στις άμεσες προτεραιότητες του πρώην Υφυπουργού Δικαιοσύνης και Βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, Κώστα Καραγκούνη. Κατά καιρούς είχαν υποδειχθεί διάφορα σημεία μέσα στα όρια του νομού, τελικά όμως επιλέχθηκε η περιοχή του Αγγελοκάστρου ως η πλέον κατάλληλη. Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, η χωρητικότητα των φυλακών θα ανέρχεται στα 700 άτομα και η κατασκευή τους θα είναι υπερσύγχρονη».
( Εφημερίδα «Συνείδηση της Αιτωλίας και Ακαρνανίας»/Τρίτη, 9-07-2013)
*
Αυτές είναι οι τελευταίες ειδήσεις σχετικά με το θέμα των φυλακών στο Αγγελόκαστρο, όπως τις παραθέτει η ανωτέρω εφημερίδα και άλλες δημοσιογραφικές πηγές του Αγρινίου. Εμείς, με μακροσκελέστατο άρθρο μας, που έχει δημοσιευθεί πρόσφατα στο AggelokastroNews, αλλά και στην προσωπική μας ιστοσελίδα στο Facebook, αναλύουμε τους λόγους, για τους οποίος αντιτιθέμεθα στην προοπτική αυτή.
Με τη σημερινή μας αναφορά, επιθυμούμε να θέσουμε πάλι το θέμα στην επικαιρότητα και να καλέσουμε όσους και όσες αντιτίθεται στην ίδρυση φυλακών στο Αγγελόκαστρο σε κοινό αγώνα για την ματαίωση της ίδρυσής τους. Αρχικά να καταδείξουμε ότι η πλειοψηφία των κατοίκων του Αγγελοκάστρου δεν επιθυμεί φυλακές δίπλα της. Η εικόνα που δόθηκε από το τοπικό συμβούλιο στον Δήμο Αγρινίου είναι τελείως παραπλανητική, διότι δεν ρωτήθηκαν οι περίπου 1600 κάτοικοι, παρά μονάχα 7-8 άνθρωποι. Και αντιτίθενται οι κάτοικοι, διότι πιστεύουν, ότι η παρουσία και η λειτουργία τους ποικιλοτρόπως θα υποβαθμίσει την κοινότητά τους. Το γιατί θα συμβεί αυτό, το καταδεικνύει περίτρανα η ίδια η πραγματικότητα, δεν χρειάζονται αναλύσεις. Αναλυτικότερα το εξηγούμε στο προμνημονευθέν άρθρο μας. Εκεί, επίσης, αναφερόμαστε στην φρούδα ελπίδα κάποιων, ότι θα προσληφθούν για εργασία στο σωφρονιστικό κατάστημα, ή ότι θα τονωθεί η αγορά του Αγγελοκάστρου. Λησμονούν οι πεπλανημένοι συντοπίτες μας, θύματα της έντεχνης υποσχεσιολογίας, ότι η επάνδρωση των φυλακών θα πραγματοποιηθεί μέσω ΑΣΕΠ. Αγνοούν επίσης ότι η ίδρυση των φυλακών είναι μια πολύ ευκαιρία για να έρθουν όλοι οι Αιτωλοακαρνάνες σωφρονιστικοί υπάλληλοι κοντά στα σπίτια τους. Βλέπετε οι πολιτικοί τα σκέφτονται όλα… Ψήφοι είναι αυτοί…. Τους διαφεύγει το γεγονός, ότι οι προμήθειες ενός δημόσιου οργανισμού γίνονται ύστερα από μειοδοτικούς διαγωνισμούς. Αν εννοούν ότι η τοπική αγορά θα τονωθεί από τα επισκεπτήρια, ασφαλώς και θα γεμίσει το χωριό, πλην των συγγενών, από εμπόρους και μεταπράτες κάθε είδους, οι οποίοι αναμφίβολα θα σχετίζονται με την ποιότητα και τις ανάγκες των φυλακισμένων. Για να σκεφθεί κάποιος τοπικός μαγαζάτορας την προοπτική αυτή και ανάλογα να ταχθεί υπέρ ή κατά των φυλακών, ε, τι να κάνουμε, είναι θέμα προσωπικό, που άπτεται της συνείδησης και άλλων τέτοιων συναφών δύσκολων λέξεων και αθλημάτων. Το ερώτημα είναι: Μπορούμε να δούμε λίγο βαθύτερα και μακρύτερα; Όμως, ας μην επαναλαμβάνουμε τα ίδια.
Προσωπικά είμαι αντίθετος στην παρουσία 700 - βάλε πάνω από 1000 - κρατουμένων δίπλα από το σπίτι μου και μέσα στον τόπο μου. Έχω εκθέσει δημόσια, επώνυμα και με σαφήνεια τους λόγους μου στο προηγούμενο άρθρο που σας ανέφερα. Διαφώνησα με κάποιους συντοπίτες μου, αλίμονο, δεν μπορούμε να έχουμε όλοι την ίδια άποψη. Αυτό δεν σημαίνει ότι παύουμε τη συζήτηση, τον προβληματισμό και την επικοινωνία μας. Τώρα, καλώ κάθε έναν που συμφωνεί μαζί μου να έρθουμε σε επαφή. Πρώτο βήμα είναι η συγκέντρωση υπογραφών από τους κατοίκους. Να καταγράψουμε με τον πιο δημοκρατικό τρόπο τη γνώμη και τη θέλησή τους, γιατί η εικόνα που έδωσε το τοπικό συμβούλιο, ύστερα από επιπόλαιες κινήσεις, δεν συνιστά - στοιχειωδώς μάλιστα – σώφρονα ενέργεια για ένα τόσο σοβαρό θέμα. Είμαι σε επαφή με φίλους για να εξετάσουμε το θέμα και της ηλεκτρονικής υπογραφής. Ας προσπαθήσουμε. Είμαι στο Αγγελόκαστρο και περιμένω ανταπόκριση.
Ευθύμιος Πριόβολος.

Η ΠΟΡΤΑ.



Το χρονογράφημα του Σαββάτου.

Εμένα η πόρτα μου ήτανε πάντα ανοιχτή.

Κόσμος μπαινόβγαινε, κάθονταν κι έφευγαν για λίγο ή πολύ, μιλούσαμε, γελούσαμε καμιά φορά, κι άλλες φορές πάλι κλαίγαμε με τις αναποδιές μας, κι η πόρτα ήταν πάντα ορθάνοικτη, κι οι άνθρωποι πάντα μπορούσαν να έρθουν και να φύγουν....

Εμένα η πόρτα μου ήτανε πάντα ανοιχτή.

Και για γι’ αυτόν με τις λασπωμένες γαλότσες, και για κείνον που έμπαινε για να εκφράσει τα παράπονά του, και για τον άλλο που πέρναγε μόνο και μόνο για να γεμίσει τον κενό του χρόνο η τον κενό του εαυτό καμιά φορά.

Εμένα η πόρτα μου ήτανε πάντα ανοιχτή.

Και συ που ερχόσουνα μονάχα για να σκοτώσεις την ώρα σου και να γεμίσεις τα κενά σου, μου είπες ότι έχει πολύ φασαρία εδώ.

Και συ, ο βολεμένος ο ξερόλας, μου είπες ότι τώρα τελευταία δεν στα λέω καλά, και ότι φέρνω λίγο προς το αναρχικό.

Και συ, που ήτανε η ζωή σου άδεια, μου βαλες χέρι γιατί η καρέκλα μου δεν ήταν αναπαυτική.

Και τώρα εγώ, κλείνω την πόρτα.

Και βάζω μέσα μόνο αυτούς που ήρθανε για μένα, αυτούς που γέλασα κι έκλαψα μαζί τους από ψυχής, αυτούς που ξέρω πως θα βρούνε το χώρο για να κάτσουνε ακόμα και στο τσιμέντο.

Μα θα μου πεις αλλάζει έτσι εύκολα ο άνθρωπος. Όχι δεν αλλάζει, νοιώθει όμως την ανάγκη κάποιες στιγμές να βρει την ησυχία του, και να πάψει να είναι πια γέμιση για κενούς ανθρώπους.

Καστρινός.