ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ.

Ο Σύλλογος των απανταχού Αγγελοκαστριτών σας ενημερώνει ότι η εφημερίδα του συλλόγου «ΤΟ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟ» ετοιμάζεται. Όποιος θέλει να γράψει, να επισημάνει η να παρατηρήσει κάτι μέσω της εφημερίδας, μπορεί να το στείλει με email στο Aggelokastro@gmail.com στο Fax: 210 5236680 η με επιστολή στα γραφείο του συλλόγου: Πατησίων 5 Μέγαρο «Τρικούπη» Αθήνα 104 31.

ΤΟ ΔΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ.

ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΒΙΒΛΙΟ ΑΠ’ ΤΗ ΝΙΤΣΑ.

«Για τ’ όνειρο πώς να μιλήσω», είναι ο τίτλος του νέου βιβλίου της Ελένης (Νίτσας) Πριοβόλου που αν και αυτοτελές μυθιστόρημα, αποτελεί το δεύτερο μέρος της τριλογίας «Όπως ήθελα να ζήσω», που είχε τιμηθεί με το Βραβείο Αναγνωστών 2010. κι αυτό απ’ τις γνωστές Εκδόσεις Καστανιώτη. Εμείς της ευχόμαστε καλοτάξιδο να είναι κι αυτό και να ξεπεράσει το προηγούμενο.

Πατήστε πάνω στην πρόσκληση για μεγέθυνση.

Καστρινός.

ΕΝΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΣΟΥΖΕΙ.

Στις νίκες ξαναγύρισε ο ΑΧΕΛΩΟΣ που κάνει μια αξιοπρεπή πορεία στη πρώτη ποδοσφαιρική κατηγορία του νομού κερδίζοντας τον ΠΡΟΜΗΘΕΑ Γαυρολίμνης μέσα στο Αγγελόκαστρο 1-0 και παραμένει στις πρώτες θέσεις του βαθμολογικού πίνακα ευελπιστώντας για ότι το καλύτερο στην παραπέρα πορεία. Όλοι είμαστε κοντά του σ’ ετούτη την προσπάθεια. Ο ΑΧΕΛΩΟΣ είναι στην καρδιά όλων των Αγγελοκαστριτών.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ

ΑΝΤΙΡΡΙΟ 25

ΟΜΗΡΟΣ 22

ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ 21

ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟ 18

ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΟ 17

ΓΑΒΑΛΟΥ 16

ΓΑΥΡΟΛΙΜΝΗ 16

ΑΜΦΙΛΟΧΟΣ 13

ΔΟΚΙΜΙ 12

ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ 10

ΑΣΤΑΚΟΣ 10

ΤΡΙΚΟΡΦΟ 6

ΓΟΥΡΙΑ -6

Καστρινός.

ΛΥΚΟΙ ΣΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ.

Το χρονογράφημα του Σαββάτου.

«Άλλος σού έκλαψε εις τα στήθια

αλλά ανάσαση καμιά,

άλλος σου έταξε βοήθεια

και σε γέλασε φριχτά»

λέει ένας στίχος του εθνικού ύμνου, γραμμένος απ’ το 1823 και δυστυχώς μέχρι σήμερα ακόμα το ίδιο ισχύει, σημάδι ότι τίποτα δεν άλλαξε για τούτη τη δόλια τη χώρα. Εκμετάλλευση και μίσος για τούτο το λαό, λες και τους έβγαλε τα «τζίφλια», από μια Ευρώπη κανονική ζούγκλα. Μόλις κάποιος αδυνατίζει κι εξασθενεί έρχεται ο λύκος ο κακός και του αλλάζει τον αδόξαστο, τουτέστιν τον κατασπαράζει.

Και οι λύκοι τώρα είναι πολλοί. Οι οίκοι αξιολόγησης, οι μεγάλες οι τράπεζες και τα μεγάλα βέβαια κράτη. Κι εδώ μπαίνει το θέμα τι αντίσταση θα προβάλει το κοπάδι κι ο τσοπάνης; Θα σκεφθεί να βρει κι άλλα κοπάδια που κινδυνεύουν να σχηματίσουν ομάδα για να τρέψουν σε φυγή τ’ αρπακτικά; Γιατί όσο ένα κοπάδι είναι μόνο του είναι στο απόλυτο έλεγχο των σαρκοβόρων. Αυτό το ξέρουν και τα σχολιαρούδια, αλλά όχι όμως «σκερδελέδες» οι πολιτικοί που μας φέρανε σ’ ετούτη την κατάσταση κι εξακολουθούν να μας ποτίζουνε φαρμάκι .

Και δεν υπάρχει ένας ρε αδερφέ, ένας επιτήδειος να βάλει έστω τις φωνές μπας και σκιαχτούνε λίγο ή έστω να σαστίσουν τα «θηρία». Όλοι στρέψανε την προσοχή τους στο καλόπιασμα της «λυκοφαμελιάς», παρά στην αναζήτηση συμμαχιών. Έτσι συμφωνήσανε να μην μας σκοτώσει το θηρίο αλλά να μας πίνει το αίμα εφ όρου ζωής. Ακούστηκε μάλιστα ότι θα βάλουνε ρήτρα ότι όσο δυναμώνουμε τόσο περισσότερο αίμα να μας πίνουν ! Εμ έτσι δεν γίνετε τίποτε πατριώτη!

Σ’ ένα παραμύθι που μας έλεγαν σαν ήμασταν μικροί, ένα αρνί που πείναγε, για να βρει κάτι να φάει βγήκε έξω από το μαντρί. Εκεί το σβέρκοσε ο λύκος και το έπνιγε την ώρα που τα άλλα στο μαντρί κοιτούσαν έντρομα. Στοίχειωσε ετούτο το παραμύθι τη ζωή μας μαζί με τη γνωστή τη φράση «Όποιος βγαίνει από το μαντρί τον τρώει ο λύκος». Έτσι βρέθηκε και η Ελλάδα σήμερα, και τραβάει τα όσα μύρια για να παραδειγματιστούν τ’ άλλα αρνιά και να μην ζητάνε παραπάνω τροφή.

Εν τω μεταξύ τ’ αρνιά μόλις λιγόστεψε η τροφή άρχισαν να βελάζουν. Οι πολιτικοί που υποτίθεται ότι ήταν το «κουμάντο» για να μην διαλύσει λέει τελείως χωρίς αυτούς το κοπάδι ότι «μάσα» κυκλοφόραγε την κρατούσαν για τον εαυτό τους.

Ρε μπεεεε... τ’ αρνιά. Κλότσαγαν κάτω απ’ την πείνα. Μέχρι που ήρθαν κατι ξένοι κτηνίατροι και είπαν: Ψυχραιμία, όταν λείπει τροφή ο οργανισμός καίει από το λίπος. Έλα όμως που ότι λίπος υπήρχε είχε φύγει στην Ελβετία. Κι όταν είσαι κλινικά νεκρός και ζεις με ορρούς υπάρχει περίπτωση να βρεις ψυχραιμία.

Και μέσα σ’ όλα αυτά να έχεις και τους «Νεοτσελιγκάδες» με τα κάθε μορφής κόκκινης αποχρώσεως και μαύρα, κατράμι, σκουφιά να πιστεύουν σε θαύματα. Να λένε δηλαδή ότι δεν χρειάζονται τα πρόβατα ορρούς και ότι μπορούμε να ζήσουνε με τις δικές τους δυνάμεις. Αφήστε το «καπεταναίοι». Ψόφσαν τα έρμα. Τι ν’ αρμέξετε, δεν έχουν τίποτ’ άλλο να δώσουνε πιά.

Καστρινός.

ΚΥΝΗΓΗΣΕ ΤΟ ΤΡΙΠΟΝΤΟ ΜΑ ΕΜΕΙΝΕ ΣΤΟ Χ.

Τι ψάχνει ο Αλεξάκης στο χορτάρι; ( Φάση απ’ το ισόπαλο παιχνίδι στο Καινούργιο.)

Κυνήγησε τους τρείς βαθμούς ο ΑΧΕΛΩΟΣ Αγγελοκάστρου μέσα στο Καινούργιο στο Σαββατιάτικο παιχνίδι με τη Δόξα, μα πάλι η αστοχία και τα δοκάρια (Μωραϊτης 50 και 71) τους στέρεισαν, και το παιχνίδι έμεινε στο 0-0.
Περισσότερα και φωτορεπόρταζ απ’ το παιχνίδι στο φιλικό site ola ta goal.gr εδώ:   http://www.olatagoal.gr/2012/11/blog-post_5589.html

 Καστρινός.

Ο ΑΚΡΟΒΑΤΗΣ.

Το χρονογράφημα του Σαββάτου.

 Ειλικρινά δεν έχω στερηθεί πολλά πράγματα αλλά γενικά απ’ τη ζωή μου, μου λείψανε αρκετά. Θα μου πεις τη ζωή σου εσύ την φτιάχνεις σύμφωνα μ’ αυτά που πάλεψες να έχεις, και άξιζες πραγματικά να τα’χεις. Σωστό κι αυτό. Αν όμως είσαι άπληστος και τα θες όλα δικά σου, τότε πάντα κάτι θα σου λείπει και θα είσαι πάντοτε δυστυχισμένος. Κι άπληστος υπήρξα ουκ ολίγες φορές όπως όλοι μας, και ακατάπαυστα σχεδόν. Όμως πάντοτε προσπαθούσα να ελέγξω την κατάσταση. Μέχρι εκεί που σε παίρνει έλεγα κι κάπου εκεί εξισορροπούσα.

Ένοιωσα αρκετές φορές και την αυταπάτη του εργαζόμενου: «Ε ρε να καθόμουνα», και σε καιρό «καθισιού αργά η γρήγορα είχα πρόβλημα με την αδράνειά μου. Η ανάγκη λοιπόν που σε κάνει να τρέχεις για το μεροκάματο, κατάλαβα ότι είναι μεγάλο πράγμα για τον άνθρωπο. Σε κρατάει δεμένο στη γη και δεν αεροβατείς. Γιατί αν δεν υπήρχαν τούτες οι ανάγκες λέω εγώ, θα ήμασταν όλοι μας λίγο - πολύ ψιλοσαλταρισμένοι. Τώρα γιατί τα γράφω άλλα αυτά. Από ανάγκη το κάνω. Τι άλλο να ’κανα να κάθομαι να κλαίω για όλα εκείνα που δεν έχω και μου λείπουνε; Δεν βγαίνει τίποτα κι έτσι. Τα πιτσιρίκια μόνο, θέλουν να τα έχουν όλα και συνέχεια ζητάνε.

Πάντοτε μια ισορροπία έψαχνα, κι ας ήξερα οτ’ ήταν δύσκολο για να την βρω. Κι εκεί που μια ζωή κάνω τον ακροβάτη να εξισορροπήσω τη ζωή μου, βαδίζοντας πάντα σ’ ένα τεντωμένο συρματόσκοινο, έρχονται τα «ρεμάλια», οι βολεμένοι οι «σκερδελέδες» της πολιτικής ζωής αυτής της χώρας, σώνει και καλά να κόψουν το σκοινί. Επάνω στα κεφάλια σας θα πέσω ρε ηλίθιοι. Μαζί μ’ εμένα θα «φουντάρετε κι εσείς.

Καστρινός.

ΜΕ ΤΡΕΙΣ ΜΠΑΤΑΡΙΕΣ ΞΕΦΤΟΥΡΓΙΑΣΕ ΤΟΝ ΑΕΤΟ.

Σκίτσο του Καστρινού για τη νίκη του ΑΧΕΛΩΟΥ.

ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΑΜΑΡΤΩΛΗ.

Το Χρονογράφημα του Σαββάτου.

Παρ’ όλο που αποφεύγω όπως ο διάολος το λιβάνι να παρακολουθώ αυτό το τσίρκο που λέγεται βουλή των Ελλήνων, είδα αυτές τις μέρες ξώφαλτσα - μη έχοντας κι άλλη επιλογή μιας κι ήταν σε διακαναλική αναμετάδοση-  ένα κομμάτι απ’ το άθλιο αυτό έργο που διαδραματίζονταν στον «Καραγκιόζ μπερτέ» του Ελληνικού κοινοβουλίου. Η απουσία πνευματικής καλλιέργειας και αισθητικής, απ’ το λόγο και τη σκέψη αυτού του συρφετού των πολιτικάντηδων που αποτελούν τη σημερινή βουλή, μου έδωσαν γι’ άλλη μια φορά να καταλάβω ποιός πράγματι ευθύνεται καίρια για την κρίση που μαστίζει τον τόπο. Κατάλαβα ακόμα ότι η κρίση η σημερινή κρύβει κάτι πιο πολύ βαθύ και ουσιαστικό. Την ανάδειξη του Χρήματος σε υπέρτατη αξία, απ’ αυτό το «μπουλούκι» των εξειδικευμένων αρπακτικών, που κατάφεραν μάλιστα να επεκτείνουν αυτή την «αξία» σ΄ ολόκληρη την κοινωνία, κατά το παροιμιώδες με την αλεπού. «Κολοβή κι εγώ, κολοβή κι εσύ.»

Για να υπάρξει μια ερωτική σχέση δεν φτάνει ποτέ μόνο ένας. Χρειάζονται πάντα δύο. Άρα και η μεταπολιτευτική κοινωνία κι ο λαός, ευθύνονται εξ ίσου γι’ αυτή την -μεταφορικά- αμαρτωλή σχέση, με την πολιτική της κονόμας και της αρπαχτής. Και δεν οδηγήθηκαν εδώ που έφτασαν τα πράγματα από μόνα τους. Ευθύνονται και οι δύο αυτής της σχέσης, για το πώς εξελίχθηκε κατ’ αυτό τον τρόπο η ιστορία τα τελευταία χρόνια σ’ αυτή την έρμη χώρα. Το ζητούμενο όμως τώρα είναι πως θα εξελιχθεί από δω και πέρα αυτή η σχέση. Θα εξακολουθήσει να ισχύει η θα επέλθει η οριστική ρήξη και το «διαζύγιο»; Χρειάζονταν τα μνημόνια και τα ζόρια της οικονομικής κρίσης για ν’ αρχίσει να τίθεται το ζήτημα του οριστικού «διαζυγίου», και η παγίωση της ρήξης μεταξύ λαού και υπάρχουσας διεφθαρμένης πολιτικής.

Λένε ότι σε περιόδους παρακμής σαν τη δική μας τώρα, βλέπεις την αλήθεια πιο καθαρά. Η ερωτική σχέση και σύμπνοια της διεφθαρμένης πολιτικής, και μεγάλης μερίδας του «παραπλανημένου» λαού σε περασμένες εποχές, δεν ήταν παρά μια τερατώδη αυταπάτη που «γέννησε» στη συνέχεια τέρατα και σημεία. Και η κατάληξη είναι σχεδόν αναπόφευκτη, και την οριστική ρήξη είναι θέμα χρόνου να την ζήσουμε. Και πολύ περιμέναμε, λέω εγώ μάλιστα, να φωνάξουμε όπως στη παλιά εκείνη πασίγνωστη Ελληνική ταινία.  Διαζύγιοοοοο κουφάλες. Διαζύγιοοοοοοο.

Καστρινός.

Ο ΨΥΧΩΜΕΝΟΣ ΑΧΕΛΩΟΣ ΦΡΕΝΑΡΙΣΕ ΤΟ ΑΝΤΙΡΙΟ.

Έπεσε απ’ τη γέφυρα ο Ατρόμητος Αντιρρίου στην αναμέτρηση με τον Αχελώο Αγγελοκάστρου στο Αντίρριο και βρέθηκε και σε βάρκα με το ισοπάλο 1-1 στο 95ο λεπτό. Οι Αγγελοκαστρίτες που μπήκαν με «τσαμπουκά» στο γήπεδο σταμάτησαν έτσι την ξέφρενη εφετινή πορεία του Ατρόμητου Αντιρρίου αφού κατάφεραν και αιφνιδίασαν πολύ νωρίς τους γηπεδούχους. Στο 7ο λεπτό ο Πάνος Καρίμπας με αριστοτεχνική εκτέλεση κόρνερ έστειλε την μπάλα απευθείας στα δίκτυα του Καραδήμα σημειώνοντας το 1-0. Και θα μπορούσε να έχει τελειώσει το παιχνίδι ο ΑΧΕΛΩΟΣ αφού έφτασε άλλες δύο φορές κοντά στο 0-2 όταν ο Καρίμπας στο 10΄και ο Αλεξάκης με κεφαλιά στο 20΄ έχασαν γκόλ που δεν χάνονται. Το Αντίρριο στο δεύτερο ημίχρονο ήταν πιο αποφασισμένο αλλά η καλοστημένη διάταξη του ΑΧΕΛΩΟΥ δεν επέτρεπε με τίποτα την ισοφάριση, κι έχασε και μια κλασική ευκαιρία στο 77 να διπλασιάσει τα τέρματά του όταν ο Μυλωνάς εξουδετέρωσε ακριβώς πάνω στη γραμμή σούτ του Ζαλοκώστα. Κι όλα αυτά μέχρι το 5ο λεπτό των καθυστερήσεων, - και παρά τις διαμαρτυρίες του Αχελώου ότι το παιχνίδι έχει λήξει – ο διαιτητής έδωσε φάουλ που εκτέλεσε ο Παπαποστόλου και με κεφαλιά ο Αλεξόπουλος άφησε άγαλμα τον ανήμπορο να κάνει κάτι Μιχάλη Μπούτιβα γράφοντας το 1-1 και κλέβοντας έτσι το βαθμό για το Αντίριο.

ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ ΑΝΤ: Καραδήμας, Ταμπάκης, Παπαδόπουλος (Μυλωνάς Σ. 46΄),Μυλωνάς Χ. Νικολάου, Παπαποστόλου, Παναγιωτόπουλος (46΄Σκανιάς), Γεωργακόπουλος, Αλεξόπουλος, Κάκκος, Ευθυμιόπουλος.

ΑΧΕΛΩΟΣ Αγγελοκάστρου: Μπούτιβας, Κωσταντίνου, Βασιλάρης, Μπέτσικας Καραλής (89΄Σαγανάς), Αλεξάκης (80΄Κοκκώνης), Γιαννιώτης, Ζαλοκώστας Ζαλοκώστας Στ, Καρίμπας (90΄Κωστακιώτης), Αριστόπουλος.

Πολλές φωτογραφίες απ’ το παιχνίδι στο φιλικό site εδώ: nafpaktia news.gr που λόγω τεχνικών προβλημάτων δεν μπόρεσε να αναμεταδώσει απ’ ευθείας το παιχνίδι όπως είχε προαναγγείλει.

Κώστας – Καστρινός.

ΤΟ ΚΟΤΕΤΣΙ

Το χρονογράφημα του Σαββάτου.  

Σ’ αυτό εδώ το κοτέτσι που λέγεται Ελλάδα - Ναι, ναι όπως το ακούσατε γιατί κότες είμαστε όλοι τελικά – έχουμε ένα εκατομμύριο νόμους που τελικά κανένας στην ουσία δεν εφαρμόζεται. Κι ένας κυρίαρχος νόμος όμως αρκούσε να λύσει πολλά προβλήματα, αν είχε βέβαια απόλυτη εφαρμογή. Ένας νόμος που να υποχρεώνει όποιον καταγγέλλει κάτι, να προσκομίζει επί τόπου αποδείξεις και τεκμήρια. Αλλιώς αυτή η καταγγελία να μην βγαίνει ποτέ στην επιφάνια.

Όλος αυτός ο ορυμαγδός επικρίσεων, που εκτοξεύονται επί δικαίων και αδίκων απ’ όλα ανεξαιρέτως τα μέσα ενημέρωσης είχε και έχει ανυπολόγιστες συνέπειες για τον έρμο ετούτο τόπο. Πρώτον γιατί απαξιώνει τους πάντες και τα πάντα σπέρνοντας προς κάθε κατεύθυνση ισοπέδωση, και δεύτερον ρίχνει δηλητήριο στις ψυχές, ακόμα κι αυτών που απλός παρακολουθούν το σικέ τούτο παιχνίδι ως αμέτοχοι θεατές. Και η δική μου πείρα που ανέκαθεν τα «έχωνα χοντρά» σε όσα θεωρούσα λανθασμένα πιστός στην παροιμία – Αν δε μαλώσεις δεν λες την αλήθεια – λέει: ότι σ’ ετούτη εδώ τη χώρα του νεοέλληνα του ακράτου ατομικισμού ήτανε πάντοτε πολλές οι αλήθειες. Έτσι μου γίνεται μάθημα σιγά-σιγά τώρα που πιάσαμε σχεδόν τον πάτο, ότι δεν πρέπει ποτέ να παίρνεις προσωπικά και να φανατίζεσαι με τις αντίθετες με τις δικέ σου απόψεις. Γιατί είπαμε σ’ αυτό τον τόπο και μάλιστα αυτή την εποχή, πάντοτε θα υπάρχουν πάνω από δύο αλήθειες κι απόψεις.

Μη βιαστείς να πεις ότι άλλαξα κατά πολύ, και η κρίση μ’ έκανε και σε πολλά να αναθεωρώ. Ίσως βαρέθηκα μια ζωή επικρίσεις δίχως άκρη και ήρθε η ώρα να δείξω πνεύμα λίγο ανεκτικότητας, μιας και μαζεύει λίγο –λίγο και το κουβάρι της ζωής. Ίσως πρόκειται απλός για μια πρόσκαιρη κατάσταση που θα τελειώσει κι αυτή η φάση αργά η γρήγορα. Δεν ξέρω. Μάλλον μπορεί να κουραστώ απ’ την πολύ συναίνεση και να ξαναγυρίσω στις παλιές καλές - αιχμηρά καταγγελλτικές - συνήθειες. Να έρθω δηλαδή στα ίσα μου ως γνήσιος νεοέλληνας, και σύμφωνα μ’ όσα διέπουν τη συμβίωση σε τούτο το νεοελληνικό «κοτέτσι».

Καστρινός.