ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΟΥΜΑΙ.

Σιγά τα ωά και τη μεγάλη ανακάλυψη. Λες και η τρομοκρατία είναι κάτι το καινούργιο, που τώρα έπιασε δουλειά στην πτωχευμένη πλέον χώρα μας. Και να ‘ταν μόνο αυτή η τρομοκρατία που έτσι εύκολα την βάζουνε στο φρέσκο ειλικρινά θα ήμουν ευτυχής. Και λέω για τούτη την τρομοκρατία των τελευταίων ημερών, με τις αγροτικές τις γιάφκες (βλέπε Αγρίνιο) τα αλεξίσφαιρα γιλέκα και τα πολύχρωμα σακίδια στα κτελ. Άλλη τρομοκρατία εμένα όμως με τρομοκρατεί. Εκείνη που είναι δίπλα μας, και μας ακολουθεί σχεδόν σε κάθε βήμα, και μάλιστα χωρίς να γίνεται σχεδόν ποτέ αντιληπτή. Η βίαιη εισβολή υποκουλτούρας μέσω της τηλεόρασης στα σπίτια μας, αυτό δεν είναι μια μορφή τρομοκρατίας; Αυτή η προπαγάνδα και οι μετριότητες που μας σερβίρουν επί εικοσιτετραώρου κάθε μέρα, δεν είναι σαν αδέσποτες μολότοφ, που πλήττουν καίρια τον κοινωνικό ιστό; Και να’ ταν μόνο αυτό! Άπειρες τρομοκρατικές μορφές, στη μαύρη, άθλια καθημερινότητά μας, με ένα κράτος πιο επιθετικό, πιο βάρβαρο, και περισσότερο εφιαλτικό από ποτέ. Αυτό όμως που με τρομοκρατεί πραγματικά, και βγαίνει απ’ των τελευταίων ημερών τα γεγονότα, είναι η τρομοκράτηση πια μέσω των τρομοκρατών. Όταν ακούς για τέτοιου είδους παρακολουθήσεις της κρατικής ασφάλειας σε μέρη γνώριμα στον τόπο της γενέτειρας, καταλαβαίνεται το τι μας περιμένει, και μάλιστα με τακτικές όλο και πιο νόμιμες που θα επιβάλουν πια οι ξένοι κυβερνήτες μας. Που να ξαναφωνάξω στην ταβέρνα στο χωριό: Μην τη λυπάστε, πελεκάτε την! Γιατί ενώ εγώ θα εννοώ την προβατίνα την ψητή, θα συλλαμβάνομαι ότι το είπα για την τρόικα. Τίποτα αγαπητοί δεν είναι ίδιο πια με πριν. Έχουν τελειώσει πια τα ψέματα. Έχει συγχωροχάρτι πια η αντιτρομοκρατική. Θα μας πατήσει όλους κάτω σαν τα φίδια, όσους διαφωνούνε φυσικά με τις επιταγές του ντόπιου και του διεθνούς κουβέρνου. Ούτε προφήτης είμαι , ούτε τρελός. Ψήγματα ελευθερίας ψάχνω ακόμα για να βρω, κάτι σαν τούτο εδώ που λένε ΄΄ψήλους στ’ άχυρα.΄΄
Εφημερίδα το ΚΑΣΤΡΟ (Παραλειπόμενα). Κώστας Καστρινός.