ΕΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΑΙ ΓΙΩΡΓΗ.

ΕΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΑΙ ΓΙΩΡΓΗ.
Επάνω στον Αι Γιώργη μύρο ειν’ το κερί
κι απλώνει η ιστορία το πέπλο της βαρύ
Το τάμα που θα κάνεις εκεί σαν ανεβαίνεις
θα γίνει σίγουρα δεχτό ταχιά να περιμένεις.

Απ’ τη σκιά του κάστρου κόψε κλαδί μυρτιάς
ώρα που παίρνει ο κάμπος το χρώμα της φωτιάς
Βράστω όπου και να’ σαι και πιες μια γουλιά
θα σε κρατάει ο Αι Γιώργης πάντα στην αγκαλιά.

Έπειτα βγες στο πλάτωμα τον κάμπο ν’ αγναντέψεις
αν θες απ’ αγαλλίαση ποτέ να μην στερέψεις.
Ποτάμια θ’ αντικρίσεις και λίμνες και νερά
κι όσα δεν κρύβει ο Θεός και τα’ χει φανερά.

Μικρό το εκκλησάκι τεράστιος ο καημός
η ξενιτιά μαχαίρι και η πίκρα ποταμός.
Θα σε τραβήξει ο γυρισμός, αυτός έχει τον τρόπο
ποτέ μην πεις αντίο σ΄ αυτόν εδώ τον τόπο.
Καστρινός.