ΣΤΟΥΣ ΠΟΙΗΤΕΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ, ΣΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗ ΜΕΡΑ.

ΣΤΟΥΣ ΠΟΙΗΤΕΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ, ΣΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗ ΜΕΡΑ.

Τσανακογλείφτες πλούσιων, τσιράκια αφεντάδων
από γενιά τρισάθλια και φύτρα κερατάδων,
ταμπουρωθήκατε γερά στης προστυχιάς τις πένες
και γράφεται για έρωτες κι αγάπες τελειωμένες.
Αυτοί αρπάζουν το ψωμί, ληστεύουν συνανθρώπους
εσείς για άλλα γράφεται και ζείτε σ’ άλλους τόπους,
αντί να γίνει η πένα σας, φωτιά να σπείρει λύσσα
φυλάτε αρ,,δια αφεντικών και ξεφυτρώνει αφίσα.

Ρουφιάνοι ανυπόληπτοι, βρόμικοι καμπινέδες
της εξουσίας υμνητές είστε παλιομπινέδες,
κι ενώ στη γή κυριαρχεί η πείνα κι αγωνία
ύμνους εκπέμπεται εσείς στη σάπια κοινωνία,
τάχα μ΄ ωραία ποίηση τον κόσμο αφιονίζεται
της καλοπέρασης ποτό αλήτες τον ποτίζεται.

Πώς γίνεται να γράφεται γι’ αστέρια και λουλούδια
κι αντί για μοιρολόγια να φτιάχνεται τραγούδια;
Πάτε να ρίξτε το λαό στους αποβλακωμένους
να ζείτε εσείς αρχοντικά και με τους βολεμένους,
και μεταξύ σας έπειτα βραβεία να μοιράζεστε
στα πρόστυχα σαλόνια σας να αλληλοθαυμάζεστε.
Τα λόγια σας έχει ο λαός στα τέτοια του γραμμένα
θα σας πατήσει στο λαιμό φίδια καταραμένα.
Καστρινός.