ΟΜΑΔΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟΥ. ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙΑ ΑΓΑΠΗΣ.

Πατήστε στην Αφίσα για μεγεθυνση.

Ο ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΨΩΘΗΚΕ ΠΟΤΕ.

Ήταν κατάλοιπο της παιδικής μου ηλικίας αυτός ο χαρταετός. Τον είχε σπάσει τότε ο μακαρίτης ο πατέρας μου (θεός σχορέστον) όταν τον είχε βρει ανάμεσα στα δέματα με τον καπνό όπου τον έκρυβα, και ξέσπασε σ’ αυτόν, γιατί του πήραν τσάμπα τότε τον καπνό οι αγιογδύτες οι εμπόροι.
Ήταν αυτός ο χαρταετός που χρόνια είχα στο μυαλό μου. Εκείνος που ονειρευόμουνα πως κάποτε θα τον ξανακατασκευάσω. Κι έκανα όνειρα ότι θα πάει απ’ όλους πιο ψηλά, στα πέρατα του ουρανού να φτάσει, εκεί όπου όλοι θα τον ζήλευαν...
Ήταν ο χαρταετός που μέρες στο μυαλό μου φέτος τον σχεδίαζα. Που ώρες ξόδεψα τα σχέδια να βάζω. Το πώς θα βρω το πιο καλό κι ανθεκτικό χαρτί, το πώς θα φτιάξω την περίτεχνη ουρά του, το πώς ο σπάγκος θα τα’ ναι ο πιο γερός, και πως θα μέτραγα τα ζύγια του με κάθε λεπτομέρεια, ώστε να μη βρεθεί στιγμή να γείρει, να κρεμάσει, να χάσει λίγο απ’ τη λάμψη και την περηφάνια του.
Ήταν αυτός ο χαρταετός που όταν τον τελείωσα, τα μάτια μου βουρκώσανε απ’ τις θύμισες. Ήταν εκείνος ο δικός μου ο παλιός ο χαρταετός, ο πιο όμορφος, με την περίτεχνή του ουρά, πανέτοιμος τα σύννεφα να σκίσει.
Μα, όταν βγήκα έξω για το πέταγμα, είχε ξεσπάσει πια η καταιγίδα, και ο αέρας που ήταν θυελλώδης, έδιωξε πια απ’ την αλάνα όλα τα παιδιά που έντρομα γυρίσανε στα σπίτια τους. Κι έμεινα μόνο εγώ με τον αετό, άναυδος την τελειότητά του να θαυμάζω. Τότε κατάλαβα πως ήταν πια αργά για να πετάξω εγώ αετό. Ήμουν πολύ μεγάλος πια εγώ για κάτι τέτοιο. Ήταν πολύ αργά να ονειρεύομαι το πέταγμα στα σύννεφα.
Κ. Καστρινός.

ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΙΤΙΚΑ ΚΟΥΛΟΥΜΑ.

Πατήστε στην Αφίσα για μεγάλωμα.

ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΑΔΕΙΑΣ ΤΣΕΠΗΣ ΤΗ ΜΑΥΡΗ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ.

Η τσέπη πάντα τσέπη ήτανε, στο μπροστινό το μέρος του παντελονιού, πάντα κάτι είχε μέσα, και σπάνια παραπονιότανε καμιά φορά. Μέχρι που ήρθε το μνημόνιο κι έγινε κωλοτσέπη. Του κώλου δηλαδή και μη χειρότερα. Και τώρα συνέχεια παραπονιέται.
Πού είναι εκείνες οι χρυσές οι εποχές που ήμουνα γεμάτη και πήγαινα στο σουπερμάρκετ και κοίταζα τη διατροφική αξία των τροφίμων. Και πρόσεχα μην έχει λιπαρά κι έπαιρνα πάντοτε το light, Και τώρα πάω στο σουπερμάρκετ και κοιτάω το ταμπελάκι με τη τιμή, και δε θα μου φτάνουνε να πάρω ούτε τα’ απαραίτητα. Και ποιος τα χέζει τώρα πια τα λιπαρά και τις θερμίδες που να τους πιάσει «θέρμη» κακιά να τους ταράξει.
Πού είναι εκείνες οι χρυσές οι εποχές που έπαιρνα σβάρνα τις βιτρίνες κι έκανα "έρευνα αγοράς" και τώρα άμα δω βιτρίνα παθαίνω κατάθλιψη και παραδέρνω από κινέζικο σε παζάρι. Με παίρνανε τηλέφωνο οι φίλοι να βγούμε το βράδυ, κι έσπαγα το κεφάλι με πια γραβάτα που θα φορεθώ αν θα ταιριάζω, και τώρα σπάει το κεφάλι μου, τρόπο να βρω πως ν’ αποφύγω. « Δεν έρχεστε από δω να δούμε και κάνα έργο που έχει ωραία απόψε η τηλεόραση.»
Κι έκανα σχέδια ωραία. Το Σάββατο θα πάμε εκεί, το καλοκαίρι εκεί, και το Πάσχα στο χωριό να βάψουμε και το σπίτι. Και τώρα έμεινα μονάχα σε σχεδιασμούς: να βγάλω τόσα για δω, και τόσα για εκεί, και τόσα για το χαράτσι, και τι θα μένει μετά. Να κόψω το σβέρκο μου; Αν βρω κανένα να μου δανείσει πριόνι.
Κι έχω κι εκείνον το φουκαρά τον άστεγο στη γωνία πρέπει να δώσω και σ΄εκείνον κάτι. Κι έτσι άδεια, κι αλλιώς άδεια είμαι, και που ξέρεις άμα αύριο δεν κάθομαι δίπλα του κι εγώ;
Άι ντε Χριστιανέ μου χέρια έχεις . Δε ξεπάγιασαν ακόμα. Βάλτα μέσα να ξανανιώσω λίγο γεμάτη κι εγώ....
Καστρινός.

ΑΠΟ ΜΟΥΣΑΦΙΡΗΣ – ΝΟΙΚΟΚΥΡΗΣ. ( Επετειακό )

Τέσσερα χρόνια μετά απ’ την πρώτη μου εγγραφή σε τούτο δω το μπλόγκ ( 21 Φεβρουαρίου 2008) που ήρθα σαν μουσαφίρης, σαν φιλοξενούμενος κατά κάποιο τρόπο ( βόηθα μου πε ο Ηλίας Κώστα, να κάνουμε κάτι για το χωριό για ν’ ακουστεί και παραπέρα η φωνή του) έγινα τελικά από μουσαφίρης νοικοκύρης. Όποιος πραγματικά όμως νοιάζεται τον τόπο του έχει και τα κλειδιά αυτού του τόπου. Τέλος πάντων τούτο δω το μπλογκ, απόκτησε δικιά του προσωπικότητα, έγινε κάτι πέρα από μένα, κάτι που άνοιξε πιστεύω τα φτερά του Αγγελοκάστρου. Κι ήρθε κι έγινε το άλλο σπίτι μου στο χωριό, μιας κι εκείνο δεν το φτάνω εύκολα προς το παρόν, και ήρθε κι έγινε η Αγγελοκαστρίτικη παρέα μου και με έμπασε σε μια μεγάλη παρέα. Μια μεγάλη παρέα, που όπως όμως στις περισσότερες απομακρυσμένες παρέες συμβαίνει, νόμιζα ότι πάλι μόνος μου είμαι. μονάχος μου μιλάω, μόνος μου κλαίω και γελάω, μόνος καταριέμαι και βρίζω. Κι όμως δεν είναι ακριβώς έτσι. Με κάποιο μαγικό κι ανεξήγητο τρόπο, βρίσκονται Αγγελοκαστρίτες - και όχι μόνο - που σκέπτονται όπως εγώ, κλαίνε και γελάνε μαζί μου, που συμπονάνε το τόπο που τους γέννησε.
Τέσσερα χρόνια μετά, το μόνο σίγουρο είναι πως γλίτωσα πολλά κιλά πεταμένο χαρτί, νιώθω πως έστειλα αρκετά μηνύματα και φτάσανε στα πέρατα του κόσμου. Τέσσερα χρόνια μετά, νιώθω πως τίποτα καινούργιο δεν έχω πει, μονάχα εκείνα τα παλιά, αυτά που λένε οι άνθρωποι αιώνες τώρα, πως είμαστε άνθρωποι και χρειαζόμαστε ανθρώπους, κι ακόμα δε μάθαμε που στο διάολο να τους βρούμε και πως να τους κρατήσουμε...
Κι αν κάτι έμαθα από τούτο δω το μπλογκ, είναι πως τελικά εκεί έξω είναι κι άλλοι σαν κι εμένα. Και χαίρομαι γιατί το μάθανε κι αυτοί, και τώρα ξέρουμε πως δεν είμαστε μοναχοί μας. Τέσσερα χρόνια εδώ μέσα έμαθα κι αλλά, άσχημα πράγματα, μα κεινα τα χα ξαναδεί, γιατί οι άσχημοι άνθρωποι, άσχημοι παντού θα είναι. Και με αυτούς έχω πάψη να ασχολούμαι. Δεν έχω χρόνο γι’ αυτούς πια. Τους ψεκάζω με άζαξ και τους εξαφανίζω. Για όλους τους άλλους όμως, έχω ένα μεγάλο ευχαριστώ. Που μπαίνουν εδώ. Που μοιράζονται τις σκέψεις τους μαζί μου. Που είναι η νέα φλόγα που ζωντανεύει τις στάχτες και που δεν αφήνει ποτέ να σβηστεί αυτή η φωτιά που σιγοκαίει μέσα μας και λέγεται Αγγελόκαστρο.
Πατήστε επάνω στην εικόνα να δείτε πριν τέσσερα ακριβώς χρόνια σαν σήμερα την πρώτη εκείνη δημοσίευση.

Καστρινός.

ΑΠ’ ΤΙΣ ΚΕΡΚΙΔΕΣ ΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ.

Ένοιωθα καθαρά πως πνίγομαι τις τελευταίες μέρες, ακούγοντας, βλέποντας, ζώντας σ’ αυτό εδώ το μπάχαλο. Να πνίγομαι από οργή, από ένα μίσος ανεξήγητο προς όλους και προς όλα, απ’ την αφαίμαξη την οικονομική και από την μπότα των τροϊκανών που ήθελαν να συντρίψουν το κεφάλι μου. Ήθελα να ουρλιάξω, να φωνάξω, να κραυγάσω, να φτύσω στα μούτρα αυτών που με κρατούν αιχμάλωτο του φόβου της χρεοκοπίας και της πτώχευσης. Να πω ότι τελειώνουν τα ψωμιά τους, μπας και τ’ ακούσουν τα κοπρόσκυλα και δείξουν λίγο έλεος για το λαό.
Κι εδώ ακριβώς ήρθε στο διαδίκτυο η φωτογραφία, και μου’ δωσε βαθιά ανάσα και πνοή. Γιατί εδώ φαίνονταν καθαρά ότι καταπιέζοντας όλο και πιο στυγνά τις μάζες του λαού, δημιουργείς και ανεξέλικτες εκρήξεις σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας, άρα ακόμα και μες τα γήπεδα. Κι αυτό ακριβώς έδειχνε τούτη η φωτογραφία. Ότι έχει ξεσπάσει πια η οργή του κόσμου. Κι ότι εκείνος ο εύκολος και γενικός αφορισμός «έλα μωρέ πρεζόνια των γηπέδων είναι», έπαψε πια κατά πολύ να ισχύει. Κι ότι κοντά στο σύνθημα των οπαδών για την ομάδα, «ακούγονται» όλο και πιο δυνατά κι άλλα συνθήματα, που δείχνουν μέσα απ’ την ψυχή τους, αντίθεση σ’ εκείνους που τους δυναστεύουν. Πριν είναι αργά, γιατί το αίμα έχει τίμημα βαρύ, καλά θα κάνουν να τ’ ακούσουν οι Ευρωπαιο-πραιτοριανοί, γιατί «από κερκίδες και απ’ την αγορά αρχίζει να κυλάει ο τροχός της ιστορίας».
Μπούτιβας Κώστας (Καστρινός)

ΑΧΕΛΩΟΣ Αγγελοκάστρου. ΦΟΡΕΣΕ ΠΑΛΙ ΤΟ ΚΟΥΣΤΟΥΜΙ ΤΟΥ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ.

Εύκολα απέβαλε το σοκ της βαριάς ήττας της τετάρτης στον ημιτελικό του κυπέλου (5-1 απ’ τη σαφώς ανώτερη Α.Ε.Μ. Μεσολογγίου) φόρεσε το καλό κουστούμι του πρωταθλητή, και σαν «γαμπρός περήφανος» πέρασε νικητής μέσα απ’ τη Στάνου. Ο ΑΧΕΛΩΟΣ Αγγελοκάστρου αν και αποδεκατισμένος δίχως πάγκο, λόγω τραυματισμών, καρτών και κόπωσης, με δύο γκόλ του Λάμπρου Ζαλοκώστα και ένα του Βασίλη Αλεξάκη με πέναλτι κατέβαλε εύκολα την Αναγέννηση μέσα στη Στάνου και αύξησε κι άλλο τη διαφορά στο βαθμολογικό πίνακα μιας και το Δοκίμι που ακολουθεί έφερε πάλι ισοπαλία με το Θέρμο.

Κώστας.

ΤΣΙΚΝΙΖΟΝΤΑΣ.

Τσίκνισμα στο τζάκι κάτω στο χωριό.

Πρώτον και κύριο γιατί να είναι Τσικνοπέμπτη και όχι Τσικνοσάββατο: Άϊντε τώρα να’ χεις φάει τον αγλέορα, να χεις πιει ένα ντενεκέ κρασί και να πάς κανονικά στη δουλειά το πρωί, κάνοντας ράλι μες την Πειραιώς για να προλάβεις πριν φτάσει πρώτη η τσικνισμένη φάτσα του αφεντικού। Αυτά σκεφτόμουνα ανάβοντας στο μπαλκόνι την ψησταριά με το στομάχι να βαράει μαντουλίνο, ανάβοντας πρώτα κάτι καντήλια, γιατί τα κάρβουνα που είχα πάρει απ’ το Μίτσουλα, ήταν αυτό που λένε «να καούν τα κάρβουνα» Ε! αυτό ακριβώς έκαναν ετούτα δω। Μ’ αλλαξοπίστησαν μέχρι ν’ ανάψουν, και μόλις άναψαν, γινόταν στάχτη ακαριαία. Κάποια στιγμή έγινε μια θράκα αξιοθρήνητη , κι άρχισε η ''κυρά'' τα τουμπαρίσματα ενώ μέσα η ''τηγανοκόρη'' πάνω απ’ τη γυαλοκέρατη, φριτέζα τηγάνιζε πατάτες... Τι τις θες τις πατάτες, πήγα να πω,τόσα κρέατα έχουμε. Τι το 'θελα; Και πως θα κατεβούν λεβέντη μου τα κρέατα ξερά; Στο λαιμό θα μας κάτσουν. Ήρθε και ο υιός και επιτέλους, όλα είναι έτοιμα. Εγώ στο μεταξύ, έχω φάει τη φέτα κι έχω τσακίσει ένα μισόκιλο κρασί॥ Τα πιάτα έρχονται στο τραπέζι, κι απ’ τα ηχεία του υπολογιστή ακούγεται ο Καρναβάς. «Παρήγγειλα στου γάμου σου να φέρουνε λουλούδια». Χαμήλωσε το λίγο ρε άνθρωπε. Θα σου φέρει ανθοδέσμη ο γείτονας με το εκατό. Τσουγκρίζουμε τα ποτήρια. Αϊντε και του χρόνου πάλι όλοι μαζί... Κάνουμε επιθεση στα παϊδάκια, Ξανατσουγκρίζουμε. Ξαναευχόμαστε. Αϊ από έκει ορέ. Άνοστα πράματα, άλλο πράμα η Τσικνοπέμπτη κάτ’ στου τζάκι στ’ Αγγελόκαστρο.

(Εγγραφή κονσέρβα, δηλαδή επανάληψη και συχωράτε με, αλλά τούτες τις μέρες με το ζόρι γράφω και την υπογραφή μου… θα συνέλθω ελπίζω - η θα κόψω τελείως πέρα που λέν και στο χωριό.)

Καστρινός.

ΣΥΝΤΡΙΒΗ ΤΟΥ ΑΧΕΛΩΟΥ ΣΤΟΝ ΗΜΙΤΕΛΙΚΟ ΤΟΥ ΚΥΠΕΛΟΥ. ΕΧΑΣΕ 5-1 ΣΤΟ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟ ΑΠ’ ΤΗΝ ΑΕΜ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ.

Βαριά ήτα γνώρισε ο ΑΧΕΛΩΟΣ Αγγελοκάστρου στην έδρα του στον άνισο νοκ άουτ ημιτελικό του κυπέλου Ε.Π.Σ.Ν Αιτωλοακαρνανίας με το διευρυμένο σκορ 5-1 από την Α.Ε.Μ Μεσολογγιόυ που πρωταγωνιστεί στον 5ο όμιλο της Δ’ Εθνικής. Το ΑΝΤΙΡΙΟ η άλλη ομάδα του τελικού που κέρδισε 2 λεπτά πριν λήξει και η π.αράταση 4-3 τον ΟΜΗΡΟ Νεοχωρίου.
Κώστας.

Ο ΨΕΥΤΟΑΓΙΟΣ.

• Ο ΨΕΥΤΟΑΓΙΟΣ.
  Πήγα και πήρα δανικά χρεώθηκα ως τα μπούνια
  τη κρίση δε λογάριασα στου έρωτα τη μέρα,
  σου πήρα κόκκινο βρακί, με άρωμα σαπούνια
  μα όταν σου τα πρόσφερα εσύ κοιτούσες πέρα.
  
  Με δίχως κάλτσα τώρα εγώ και τρυπημένη σόλα
  σε κυριλέ τη μέρα αυτή σε πήγα μαγαζί,
  με το νυστέρι μ’ έβαλες να πιάσω τη μπριζόλα
  κι αλλού βρισκόσουνα εσύ κι ας ήμασταν μαζί.
  
  Εγώ έκανα τα πρέποντα μα εσύ έχεις άλλα χούγια
  και πάλι απόψε έμεινα μπουκάλα και τα πίνω,
  σε δικηγόρο θα βρεθώ θα πάω να βρω τον Κούγια
  να υποβάλω μήνυση στον ψεύτη ΑιΒαλεντίνο.
  Χρόνια πολλά στους ομοιοπαθούντες. Καστρινός.

ΑΧΕΛΩΟΣ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟΥ. ΠΑΝΕΤΟΙΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΜΑΧΗ.

Ξεκούραστη η ομάδα του Αγγελοκάστρου αφού την αγωνιστική της Κυριακής δεν είχε αγώνα (έπαιζε με τις Φυτείες που εγκατέλειψαν το πρωτάθλημα) και με τους τρείς βαθμούς στην τσέπη «φουλάρει» για τη μεγάλη μάχη των ημιτελικών του κυπέλου την Τετάρτη στο Αγγελόκαστρο με την Α.Ε.Μ Μεσολογγίου. Οι Αγγελοκαστρίτες γνωρίζουν ότι έχουν ένα δύσκολο έργο μπροστά τους με τη πανίσχυρη Μεσολογγίτικη ομάδα της Δ’ εθνικής κι αυτό είναι που τους «τσιτάρει» περισσότερο θέλοντας όσο τίποτ’ άλλο εφέτος να βρεθούν στον τελικό κι εκεί ακριβά να «ξεπουλήσουν το τομάρι τους». Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι το ενδιαφέρον έχει ατονήσει έστω και λίγο για το μεγάλο στόχο που είναι πάντα στο Πρωτάθλημα η πρωτιά, και που γίνεται πραγματικά μια ανηλεής μάχη για την είσοδο στην πρώτη 5αδα που θα σημάνει και την διεκδίκηση τριών ακόμη θέσεων στην Α΄κατηγορια. Δοκίμι, Γαυρολίμνη και ΠΑΟ Αγρινίου ήταν οι κερδισμένοι αυτής της αγωνιστικής , μιας και ο πρωτοπόρος Αχελώος πήρε χωρίς κόπο τους τρεις βαθμούς.

Κώστας

ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ ΘΕΑΤΗΣ.

Εδώ σε τούτη τη πλατεία γίνεσαι ένα με το διπλανό σου, πονάς, γελάς και κλαίς όταν πονάει γελάει και κλαίει κι αυτός. Δε μπορείς να κάνεις τίποτα όμως, για να αλλάξεις το σενάριο που Ίδη έχει γραφεί από καιρό. Μαγκώνεσαι μέσα σου, βλέπεις το λάθος και υποφέρεις, θες να φωνάξεις, να τους προειδοποιήσεις, μα το σενάριο έχει ίδη γραφτεί, από καιρό. Και συ το μόνο τώρα που μπορείς να κανείς είναι να κάτσεις παγωμένος εκεί στη θέση σου, να περιμένεις να πέσει η αυλαία.
Κι είναι το δράμα η ίδια η ζωή, και συ καθηλωμένος εκεί, στη ίδια θέση στην πλατεία, όσο και να φωνάζεις, όσο και να απλώνεις το χέρι σου σηκωμένο σε γροθιά, το σενάριο έχει γραφτεί, και συ τίποτα τώρα δεν μπορείς να κάνεις. Και μένεις άναυδος να παρακολουθείς, να δεις το ολέθριο το τέλος που ζυγώνει.
Κάθεσαι εκεί στη ίδια πάντα θέση στην πλατεία, σηκώνεις ανούσια το κινητό και λες βλακείες, κουράγιο, υπομονή και τέτοιες μαλακίες χωρίς νόημα, κι έτσι απλά να τελειώσει περιμένεις η παράσταση.... Κι όλο ετούτο εδώ είναι που με σκοτώνει...Γιατί είναι δύσκολο να σαι στη ίδια τη ζωή σου θεατής, δύσκολο να σαι θεατής στο θάνατό σου…
Σάββατο βροχερό 11 Φλεβάρη, πλατεία Συντάγματος.
Κώστας Καστρινός.

ΕΝΑ ΚΕΡΙ ΣΤΟΝ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΪ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟ.

Επάνω στο μοναστήρι μας που ανακαινίσθηκε εκ βάθρων το 1746, υπήρχε πριν μικρός ναός του Αγίου Χαραλάμπους σαν παρεκκλήσι (μετόχι) του μοναστηριού που βρίσκονταν τότε τα παλιά τα χρόνια στην κορυφή του λόφου του Μπαλιαλία, απέν αντί απ’ τον Αϊ Γιώργη όπως μας λέει ο συγγραφέας Ευθύμιος Πριόβολος στο βιβλίο του «ΤΟ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΑΙΤΩΛΙΑΣ» έκδοση 1998 Μάλιστα υπάρχει και δεύτερο θυσιαστήριο στο ιερό του Ναού του μοναστηριού αυτό του Αγίου Χαραλάμπους καθώς και μικρό παρεκκλήσι του αγίου στον περίβολο του μοναστηριού σήμερα.Γι’ αυτό τη μέρα της γιορτής του Άγιου Χαράλαμπου γιορτάζει κάθε χρόνο με μεγαλοπρέπεια το μοναστήρι του Αγγελοκάστρου την μνήμη του Αγίου Ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Χαράλαμπου του Θαυματουργού. Φέτος την Πέμπτη 9 και την Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2012. Την Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2012 στο Μοναστήρι Αγγελοκάστρου στις 5:30 μ.μ. θα τελεσθεί ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός μετά αρτοκλασίας και Θείου κηρύγματος και το πρωί της Παρασκευής 10 Φεβρουαρίου ανήμερα του Αγ. Χαραλάμπους θα τελεστεί η Ακολουθία του Όρθρου και πανηγυρική Θεία Λειτουργία.Εδώ που φτάσαμε αδέρφια πρέπει και οι Άγιοι να βάλουνε ένα χεράκι μπας και σωθούμε. Γι’ αυτό κι εμείς από κοντά τους. Ας ανέβουμε ν’ ανάψουμε και στον Αϊ Χαράλαμπο ένα κερί.
Κώστας Μπούτιβας.

ΑΧΕΛΩΟΣ Αγγελοκάστρου. ΚΟΝΤΟΣ ΨΑΛΜΟΣ ΑΛΛΗΛΟΥΙΑ.

Ο Αχελώος Αγγελοκάστρου που πέρασε ένα εύκολο σήμερα απόγευμα την 18η αγωνιστική αφού επιβλήθηκε 2-0 των Ελπίδων Αγρινίου στο Αγγελόκαστρο, αγώνα με αγώνα αυξάνει την διαφορά από τους αντιπάλους του και απ’ ότι δείχνουνε τα πράγματα από νωρίς εφέτος θα καθαρίσει το πρωτάθλημα της Α2. Εκμεταλλευόμενος την δεύτερη συνεχόμενη ισοπαλία (2-2) του Απόλλωνα Δοκιμίου αυτή την φορά με τον ΠΑΟ Αγρινίου στο παιχνίδι που έγινε στο ΔΑΚ και είχε αρκετή ένταση και αντεγκλήσεις ξέφυγε 7 βαθμούς από το 2ο Δοκίμι στην βαθμολόγια. (Φωτογραφικό ρεπορτάζ του αγώνα απ’ το φιλικό αθλητικό μπλόκ ola ta goal Εδώ: http://agriniosports.blogspot.com/2012/02/2-0.html )

Κώστας.

ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΙΤΕΣ ΞΕΡΟΥΝ ΝΑ ΓΛΕΝΤΟΥΝ ΙΙ.

Το δυναμικό παρόν που έδωσαν φέτος οι Αγγελοκαστρίτες στον ετήσιο χορό του Συλλόγου που πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2012 στο νυχτερινό κέντρο «ΧΙΛΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ» ξεπερνώντας κάθε προσδοκία του Δ.Σ του συλλόγου, άρχισε να φτάνει και σε οπτικοακουστικό υλικό. Δείτε το.







Το Δ.Σ. του Συλλόγου ευχαριστεί θερμά όλα τα μέλη και τους φίλους του συλλόγου που με την παρουσία τους, στήριξαν την εκδήλωση.
Κώστας.

ΜΠΡΡΡΡΡ ΚΡΥΟ.

ΜΠΡΡΡΡΡ ΚΡΥΟ
Λύσσαξε απόψε ο άνεμος χιονίζει στο μπαλκόνι
Αλάσκα το δωμάτιο κι εγώ ένα κουβάρι,
κοίτα πως μας κατάντησαν ξεβράκωτους στο χιόνι
ακόμα και στο σπίτι σου να τρέμεις σα το ψάρι.

Να ψάχνω να βρω μια γωνιά κάπου να καταλύσω
με δέκα κάλτσες μάλλινες και πόδια παγωμένα,
το ξέρω πως δεν είν' σωστό πάλι να σας ζαλίσω
όμως όταν μου τα 'παιρναν με ρώτησαν εμένα;

Όλα μου φταίνε γύρω μου τα κόκαλά μου τρίζουν
κι έγινα απολίθωμα σαν πρώην Πασοκτζής,
έρχονται και οι παλιές στιγμές για να με βασανίζουν
να με ρωτάν αδίστακτα: πως ήσουν και πως ζεις;

Θα το παλέψω όπως μπορώ στα τέσσερα πεσμένος
θα βγω ν'ανάψω μια φωτιά να φτάσει στα ουράνια,
απόψε που όπως ο βοριάς είμαι διαολεμένος
να κάψει τους πολιτικούς της τρόικας τα τσογλάνια.
Καστρινός.