Αγρότη πια μην τους ακούς η ιδέα η δική σου είναι μην μείνει νηστικό αύριο το παιδί σου.
Το σύνθημα είναι γραμμένο το 1977 πριν τριάντα δύο χρόνια ακριβώς, με μαύρο σπρέι σε αποθήκη τότε του χωριού, και μάλιστα σε αποθήκη αγρότη σοσιαλιστή που απειλούσε ότι θα μου κάνει μήνυση, γιατί του είχα λεκιάσει λέει χώρο ιδιωτικό . ΤΙ ΑΛΛΑΞΕ ΑΔΕΡΦΙΑ ΑΓΡΟΤΕΣ ΑΠΟ ΤΟΤΕ; Ο ένας πετάει λάσπη στον άλλο, τριάντα δύο χρόνια ακριβώς, κι ενώ εγώ για όλα αυτά πήρα τα μάτια μου και έφυγα από εκεί- κι έμειναν χέρσα πίσω τα χωράφια- για να με φάει εδώ στην πόλη το εργοστάσιο, εσείς και η λάσπη σας λεκιάζεται ακόμα τη ζωή μου,(φορολογούμενος αδρά για ενισχύσεις σας). Γιατί όρε ,σ΄ όποια παράταξη και αν είσαστε δεν ενωθήκατε ποτέ; Δεν βλέπατε την καταιγίδα που ερχόταν; Ήμουν αλήτης τότε εγώ για όλου σας, που φώναζα ενωθείτε, και έφτιαχνα με μαύρο σπρέι ,στους τοίχους τα τσαπιά γροθιά. Σας λέρωνα τα περιουσιακά στοιχεία. Ξέρω πάλι θα πείτε, βρήκα άλλο τρόπο τώρα να λεκιάζω, κι ίσως γι’ αυτά που γράφω θα με βγάλτε γραφικό. Μα δεν πειράζει, εγώ γεννήθηκα εκεί μες τα χωράφια, πάντοτε θα φωνάζω ενωθείτε, κι αν τη ζωή μου την λεκιάζει ο διχασμό σας, πάντοτε εγώ θα σας στηρίζω όσο μπορώ. Και όσο υπάρχω και θα ζω, θα προσπαθώ να ξελασπώσω σας ορκίζομαι, τα βαλτωμένα πια χαμένα όνειρά σας.
΄΄Ο αγρότης που μου έφερε τον χωροφύλακα γιατί του λέρωσα με σπρέι την αποθήκη- και τα έκανα επάνω μου τότε αμούστακο παιδί-ήταν σε μπλόκο τοπικό προχθές στην τηλεόραση. Τον έφτυσα έστω κι έτσι από μακριά, και να ‘στε σίγουροι ότι το ευχαριστήθηκα.’’ Ας βγούνε τώρα οι πενηντάρηδες αγρότες του χωριού, κι ας πουν αν έχω δίκιο η λέω ψέματα. Καστρινός.
