Μες τον ορυμαγδό των δακρυγόνων, του πετροπόλεμου των κρότων και των λάμψεων, Ας βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα ανάμεσα σε ΜΑΤ και σε κουκουλοφόρους, τούτος εδώ προχώραγε ατάραχος. Άλλοι τον κοίταζαν με θαυμασμό κι άλλοι με περιέργεια και φόβο. Γεροδεμένος αν και κάποιας ηλικίας, απέπνεε έναν αέρα αρχοντιάς, παρότι που στα λιγδιασμένα του μαλλιά ήτανε ορατή η εγκατάλειψη, είχε μια φιλοσοφημένη σιγουριά το βλέμμα του. Αλαφιαζότανε στο μπάμ της λάμψης- κρότου, και πήδαγε ανήσυχα επάνω απ τις μολότοφ. Ύστερα έβαζε κάτω το κεφάλι κι ας καίγονταν ο κόσμος γύρω του, τράβαγε πιο βιαστικός το δρόμο για το ραντεβού του. Άρπαξε όμως το παντζάκι κάποιου Ματατζή που τον επάτησε οπισθοχωρώντας, και κιότεψε τότε όλη η διμοιρία, κι εκεί γωνία Ακαδημίας και Ιπποκράτους , που στάθηκε για λίγο έξω απ' τη σπασμένη τη βιτρίνα, για να ξεκουραστεί και ν΄ αποφύγει λίγο το χαμό, απέτρεψε μια ομάδα από αλλοδαπούς πλιατσικολόγους, που ετοιμάζονταν να κάνει ντου, στα ράφια με τα ακριβά δερμάτινα. Όταν αργότερα ασθμαίνοντας, μπαρουτοκαπνισμένος από φωτιές και δακρυγόνα έφτασε στην Ομόνοια, εκεί παλιά που ήταν του Μπακάκου μια πιτσιρίκα τσαπερδόνα τον περίμενε, που είχε δεν είχε τα μισά του χρόνια, με καλοχτενισμένα μαύρα και σγουρά μαλλιά που έκανε σαν τρελή όταν τον είδε. -Μπράβο παππού.!Τον Θαύμασε ένα μπουλούκι μαθητούδια που γύριζαν εκείνη τη στιγμή στα σπίτια τους σαν τέλειωσε η μεγάλη διαδήλωση. Κι ένας κουκουλοφόρος που πέρναγε καβάλα σ' ένα μηχανάκι, μ' επιδοκιμασία τον παρότρυνε:
-Όρματης Άρχοντα.
Ήταν ο Τζάκ, ο αδέσποτος ο σκύλος απ' το Ζάππειο. Ο Άρχοντας της νύχτας των σπασμένων βιτρινών. Της νύχτας που στα ζώα έβρισκες, περσότερη απ' των ανθρώπων ανθρωπιά.
-Όρματης Άρχοντα.
Ήταν ο Τζάκ, ο αδέσποτος ο σκύλος απ' το Ζάππειο. Ο Άρχοντας της νύχτας των σπασμένων βιτρινών. Της νύχτας που στα ζώα έβρισκες, περσότερη απ' των ανθρώπων ανθρωπιά.
Καστρινος.
